anneme karşı öfke doluyum, ondan nefret ediyorum, ?

1. süslücüm kaç yaşındasın , eğitim hayatın kariyerin var mı?

2. senin kadar yoğun değil ama bende babama karşı böyleyim nefret etmiyorum ama içimde ki öfke dinmiyor. en ufak bir şeyde bi hareketi gözüme batıyor ve sinirleniyorum. fakat beni yatıştıran şey babamın böyle olmasının sebebi tamamen babası ve kardeşleri. saf olmasından ötürü gözünü açıp sıyrılamadı ve aynı kafayla 60 yaşında da devam ediyor ceremesini de abim annem ve ben çektik. empati kurmaya özen gösteriyorum ve çok önceden herhangi bi nesneyi karşıma alıp sanki babammış gibi kavga ettim onunla içimdekileri kusup rahatlamıştım

3. eğitimim, işim var a1. ben her yolu denedim a2, karşıma temsili bir şey alıp konuşmadım ama meditasyonlarda çok kötü oluyorum, çok ağlıyorum ve bir rahatlama geliyor ama öfkem dinmiyor çünkü ne zaman görsem aynı muamele devam ediyor yani tek taraflı çabayla olmuyor. tek bir sözü bile beni deli ediyor çünkü o sözün çıktığı anlam "ben seni birey olarak görmüyorum, sana ve fikirlerine ihtiyaçlarına saygı duymuyorum, umurumda değil." a2nin dediği gibi, annem de benzer bir anneden babadan geliyor zaten, bunları ben de düşünüyorum ne görmüş ki ne olmasını bekliyoruz diye, ama kendisi benden bekleyebiliyor sürekli onu dinlememi, destek olmamı istiyor. bana her zaman dediği, sen bu ailenin çocuğu değil misin, sen uzaydan mı geldin dinleyeceksin. o kadar bıktım ki bu döngüden nefret ediyorum hayatımdan.

4. annene nefretini kustun mu , ben anneme hiçbir şey anlatmazdım ve bir gün bana bu konu hakkında söylendi. anneme ona güvenmediğimi aramızda sır kalmadığını beni sürekli abime anlatmakla tehdit ettiği için kendisine bir şey anlatmadığımdan bahsetmiştim ve o zamandan beri arkadaş gibiyiz

5. hayır nefretimi kusmadım ama annemle ne zaman bir şey paylaşsam başta yardımcı olmak istiyor gibi konuşur ancak aradan zaman geçince başka bir gün muhabbeti o konuya getirmeyi başarır ve sen zaten bunu yaptın ettine getirip bunu kullanır. ona bir şey anlatılmaz ya, her anlatılan savunmada eline vereceğiniz koz gibidir ve aslında sizin hakkınızdaki gerçek fikrini ortaya serer, o da zaten benim ne başarısız, beceriksiz olduğuma falan gelir.

6. tek çocuk musun annenle ilgilenebilecek biri varsa eğer , nefretini kus ve rahatla zor inzivaya çekil hayatından çıkarmak istersen çıkar çıkartmak istermiyorsan uzun bi süre hayatına dahil etme

7. tek çocuğum, annem hayatım boyunca hasta ve mutsuz biriydi, onu hayatımdan çıkardığımda vicdan azabı çekiyorum yani çok kolay atlatamıyorum uzun süre görüşmesek de, bir yandan da çok iyi geliyor ama ilişkiyi tamamen kesmem mümkün değil. ben onunla artık nlaşabilmek istiyorum, yaşım küçük değil, 30 artı diyeyim.

8. süslüm birlikte bi tatile çıkın onun sevdiği şeyleri yapın , geçmiş yaşanmamış gibi yeni anılar biriktirmeyi denesen. bence anneniz egosunun pohpohlanmasından hoşlananan birisi. onun en güzel yaptığı yemeği size öğretmesini isteyin , ona daha çok sarılın öpün

9. Süslü o kadar aynı şeyleri yaşamışız ki okurken kelimesi kelimesine uydu, gözlerim yerinden pörtledi. Çocuk yapma konusunda yazdıkların falan. Keşke seni tanısaydım, keşke oturup konuşabilseydik. Bil ki tek değilsin. Hissettiğin o nefret ve hayatından armak isteme ama köpek gibi de üzülüp vicdan azabı çekme hissini o kadar iyi biliyorum ki. Ben de şu an o kes at haftada bir arar sudan sohbet edersin yeter noktasındayım ama yapamıyorum. Ona acıyorum onun hayatı da kolay değildi diye üzülüyorum bir yemek yapıyor geliyorum diye mesela içim eziliyor, fazla yumuşağım. Ama içimde geçmeyrn kinim baki ve bunu aşamıyorum çünkü geçmişte kalmadı, hala yapıyor beni ezme, laflarıyla dövme, ağlatacak derecede kötü konuşma gibi şeyleri. Kaç kere konuştum kar etmedi. Tek çarem mesafe almak ama alamıyorum. 

Sana güç diliyorum süslü. Umarım sen mesafe koyabilirsin. Umarım mutlu olursun. Ona acıman ile kendi hayatını boşa geçirmezsin. 

10. İlk iş bunu anne ile.konusmak konusamayacaksaniz yazmak. Bu da olmazsa kendi kendinize bir yerde bağıra bağıra anneye anlatir gibi anlatmak

Bundan bağımsız anneniz yarın ölse üzülür müsünüz