arkadaşımda kalamama, eve geç saatte gelememe?

1. süslü 16-17 yaşında olsan anlayabilirdim de 25 yaşında sana böyle bir muamele yapılması her açıdan çok yanlış ve çok sağlıksız. tabii ki kişiden kişiye göre değişir fakat ben annem de olsa babam da olsa bana böyle bir saygısızlık yapılmasına asla izin vermezdim. bence sen bu durumu kabullenmişsin ve tepki göstermiyorsun. onlar da tepene çıktıkça çıkmış...

2. biraz fazla tolerans gösterdim evet süslü ama konuşarak veya izin almaya çalışarak olmuyor. sağlıklı bir iletişimimiz de yok sürekli bağıran ruh hali değişken bir anne var. babam da direkt hayır kesinlikle olmaz diyor. gerçekten çok sıkıldım artık napmam gerekiyor bilmiyorum

3. süslü dediğim gibi ben olsam kesinlike baş kaldırırdım, bir şekilde bağımsızlığımı ilan ederdim. yetişkin bir bireyin dışarı çıkarken ya da arkadaşında kalacakken anne babasından izin alması hiç normal değil çünkü. böyle yapan bir ailem olsaydı önce konuşurdum, yaptıkları şeyin yanlışlığını anlatırdım. eğer anlamamakta ısrarcı olurlarsa hiç de umrumda olmazlardı. onlar kendi çocuklarına psikolojik şiddet uyguluyorlarsa ben de onlara hak ettikleri şekilde davranırdım.

4. 25 yasinda oldugunuzu soyleyene kadar olabilir yahu diyordum ki............

5. normal psikolojide değil annem asla karşına alıp konuşamıyorsun. kaç yaşında olursan ol diyor gece gezemezsin diyor. mesela dışarı çıktığımda arasa gelmicem desem bilmiyorum ki 

6. onlarla yaşamak zorunda mısın peki süslü? birlikte yaşayabileceğin, eve çıkabileceğin biri yok mu? ya da tek başına bir eve çıksan? bunu söylemek bana düşmez tabii ki ama 25 yaşına gelmişsin, ailen normal olsa sorun değil de hem ailen hayatını zorlaştırıyor hem de onlarla birlikte yaşıyorsun. imkanın varsa yanlarından ayrıl bence.

7. dediğim gibi çok istiyorum süslü ama işim yok. bir gelirim olsa çıkacağım ben psikolojik olarak çok bunaldım. yarın akşam aradığında hayır ne dersen de geç gelicem dicem. çok zor cidden ya hepsiyle ayrı ayrı tartışıyorum bir de

8. benim de babam aynı.Hatta daha beter.24 yaşındayım.6 ay önce filan işe başladım.Şu anlık ayrı eve çıksam karşılayamam.Para biriktirmeye çalışıyorum ayrı eve çıkmama da izin yok ama ben parayı ayarlayınca takmayacağım.Ayrı evi geçtim şehir değiştireceğim.Artık bıktım çünkü.Sürekli kendimi açıklıyorum.Söylediğim şeye inanmıyor.Sürekli sorguluyor.Eve işten sonra direkt gelmezsem başlıyor aramaya.Diyelim gelmedim geç saate kaldım,eve gelince beş karış surat.Kavga çıkıyor vs.Bir de süslüm biz de karşı cins düşmanlığı var.Sevgilim olmasını geçtim erkek arkadaşlarıma bile düşman.Bunun yanında kız arkadaşlarımı da sevdiğini söyleyemem tabi.Birinde kalmam filan imkansız.Evden kaçıp biriyle evleneceğim falan diye düşünüyor o derece uçuk kafalar yani.Kaldı ki sevgilim bile yok.Cidden artık çok yoruldum.Çok karşı çıktım çok kavga ettim hala da ediyorum.Ama saati maksimum 9 10 a çekebildim.Ona da kavga etmeyelim diye ses çıkarmıyor bana hak verdiği için değil.Tabi üst üste 2 gün filan yaparsam kavga çıkıyor.Cidden bu kafa yapısını değiştiremezsiniz süslü.Umarım bir an önce iş bulursunuz,paranızı biriktirirsiniz.

9. aynı durumdayız demek ki inşallah iş bulurum ben de süslü. sana da allah kolaylık versin :(

10. bugün eve 12de geldim sürekli aradı dışardayken. dediği sözler şu: sen işe bile giremedin gezmeyi hak etmiyorsun herkes işe girdi ben senden utanıyorum. başımıza o*** mu olacaksın. babanı aratma bana her şeyi söylerim(?) söylersen söyle dedim ben de. önce çalış ona göre gezmeyi hak et diyor saçma sapan.