ateist olanlar yakınlarını kaybettiklerinde nasıl teselli buluyorlar?

1. Annene

2. ateistim. öldükten sonra herhangi bir şey olacağına inanmıyorum. kaybettiğim kişiyle geçirdiğim güzel günlere, ona olan sevgime tutunuyorum tabii ki.

3. A1 merak ettiğimden düzgünce soru soruyorum. İğrenç birisin. Ne kuyruk acın var da gelip küfür ediyorsun.

4. Ben de yok olup gidecegim icin sonrasını düşünmüyorum.

5. A2 çok fazla özleyince yaşamanın bir anlamı yok gibi gelmiyor mu? o güzel günler tekrar yaşanmayacak diye.

6. bilmiyorum ss... öyle anlarım tabii oluyor ama ben çok pozitif ve mutlu bir insanım yapı olarak, böyle olmayan birisi için durum farklıdır muhtemelen

7. Bulamıyorum. Bu yüzden sevdiklerime özenli davranıyorum. Biri yitince aramızdaki şeyler sadece benimle kalacak çünkü, dövünsem de ölsem de kimseden özür dileyemeyeceğim. Kimse birine yaptığım haksızlık için beni cezalandırmayacak, ne yaptığımı bilerek ben yaşayacağım.

8. Öldükten sonra neye tutunalım ya? Ayrıca Ne demek elbet bi gün kavuşucaz falan? senet mi verdiler sanki size bunun için, sikko bir yalana tutunmaktansa, zamanı doldu gitti, yarın bi gün ben de gebericem demek dümdüz gerçek.

9. baska bir dunya olmadigi fikrini icsellestirmis oluyoruz dusunce sistemimizde oyle ahiret filan yok. baska bir dunyada bulusacagiz fikri de yok haliyle. senin soyledigin sey daha once hic aklima gelmemisti. annemi kaybettim mesela aklimin ucundan bile gecmedi cidden. sevdigim kisi öldü yok oldu, ben de bir gün yok olucam, bitti gitti. benden sonrası tufan. 

10. Ateist değilim ama cennet inancım yok. Teselli olan şey birlikte geçirilmiş güzel günler, anılar. Yani cennette tekrar buluşacağınızın garantisi var mı bence yok. O yüzden önemli olan yaşanmışlıklar.