benim sorunum kendime değer vermiyor oluşum?

1. Sorununuzun farkındasınız en azından. Karşı tarafta size karşı bu tavır içindiyse önemseme anlamında karşılıklı aşk oluyor zaten. Burda asıl problem özgüven eksikliği. Kıskanmakta da sorun yok sadece her an aldatılacak gibi tetik de beklemek yanlış. Siz 40 yıl tetik de olursunuz ama bir gün savunmayı bırakıp aldatılırsınız. Bu konuda yapılabilecek birşey yok maalesef. Karşıdaki insanı boğmayıp rahat bırakın. Aldatırsa bu sizin değerinizi değil kendi değerini aşağı çeker, kendi kişilik problemidir o kişinin.

2. Süslü ilişkim içerisinde benim de böyle hissettiğim zamanlar oldu. O zamanlar fark ettim ki ben öyle bi insan olmak istemiyorum. Kendimi acınası göstermek, kendime acımak, karşımdaki insanın gözünde ve en önemlisi kendi gözümde küçülmek istemiyorum. Bir nefes alın ve sakince düşünün. Hayatınızı nasıl geçirmek istiyorsunuz? Herkes gider ama siz yine ‘kendinizle’ tek başınıza kalacaksınız. Elbette sevgilinize değer verin, onunla ilgilenin ama özellikle şüpheleneceğiniz bir şey yapmıyorsa böyle düşünmenin, üzerine çok fazla düşmenin kimseye yararı yok.

3. Güçlü ve kimseye ihtiyaç duymayan bir kadın olmak isterdim. Kimsenin tek bir lafıyla saatlerce ağlamayan biri olmak isterdim. Ama olamıyorum. Özellikle kavga ettiğimizde barışmak için adeta yalvarıyorum sevilmediğimi düşünüp kendime eziyet ediyorum. Oysaki o kendinden o kadar emin ki asla benim gibi bi aptal gibi yalvarmaz. Gerçekten kendimi değersizleştirdiğimi düşünüyorum. Ve bi insana tam anlamıyla güvenebilmek neden bu kadar zor? O böyle bi şey yapmaz dediğimde bile bi şüpheye düşüyorum. Ve bu yaptığım sadece kendime eziyet stres. İşim olduğunda işime baksam sürekli telefonda mesaj bekleyen aptal aşık olmasam o kada mutlu olucam ki. O benim üstüme bu kadar düşmüyor ve kendimi çok aptal hissediyorum. Aslında sorumlusu benim o da benim üstüme bu kadar düşse ben de onun kadar rahat olurdum. Her şey birden bire düzelmez ama kendim için bi adım atmam gerek.

4. Başlığı takipteyim ahahhaha beni anlatmışsınız süslü 2 yıldır bende de bu durum söz konusu. 

5. Sanırım bi ara toplanıp dertleşmeye ihtiyacımız var. İnsan bazen bazı şeyleri düşündükçe delirecek gibi oluyor. Oturup saatlerce birine anlatmak istiyorum. Kaldık yine psikoloğa :)

6. Yalnız olmadığımı bilmek beni biraz olsun rahatlatıyor. Şu erkekler insanda akıl sağlığı bırakmıyorlar

7. kaç yaşındasınız ve nasıl bir çocukluk geçirdiniz?

8. İki yıllık ilişki dahil olmak üzere yazdığınız her şey bire bir. O suçlu olduğu zamanlarda bile onu kaybedeceğimden korkup deli gibi ağladığım oldu günlerce. Fakat ben tam olarak olmasa dahi, bu şekilde olmaktan çıktım artık. Hala benim için hayatımdaki en önemli şey o ama kendimi de önemsemeye başladım. Eskiden sanki kendimi hiçe sayıyordum, oysa ben de kendimi sevdiğimi zannederdim. Bu konuda bana yardımcı olan yine sevgilim oldu, bana sürekli "kendini sevmiyorsun", "özgüvenli olmalısın", "kendine değer vermelisin", "ben de seni çok seviyorum ama sensiz ölmem, sen de mantıken bu şekilde düşünmelisin aslında", "önce kendin" gibi şeyler söyledi. Bazen kırıcı oldu söylerken, bazen şefkat dolu ama sonunda işe yaradı. Ben kendimi çok beğenirim açıkçası ve görünüşüme çok takıntılıyımdır aynı zamanda, sürekli görüntümle ilgilenirim öyle ya da böyle. Bu yüzden kendimi sevdiğimi düşünüyordum ama kişiliğimi, kendi iç dünyamı göz ardı ederek. Eskiden olsa oturup bir kitap bile bitiremezdim sırf beni, onu düşünmekten alıkoyduğu için. Kendi çocukluğumu örnek alıyorum bir süredir, çocukken bile kaygılıydım üstelik ama bir şekilde kendimi oyalamasını bilirdim. Üstelik hayat paranoyak olmak için de çok kısa, her an arkamdan iş çevirebileceği ihtimalini gözardı ettiğimden beri hem kendim hem ilişkim daha sağlıklı ve samimi. Bir bilge der ki; kendin için yaşa! :)

9. Süslü bu sürekli devam eden bir şey mi yoksa yazın mı oluyor? Bunu sormamin sebebi ben normalde gamsiz biri olduğum halde yazin surekli evde olduğumdan ve yapacak bir şey bulamadigimdan sevgilime sariyorum kotu dusunceler uretiyorum surekli. Acaba kendinizi mesgul edecek faaliyetler hobiler bulsaniz tum gun yogun gececek sekilde duzenleseniz kendinizi? Belki böyle düşünceler biraz da olsa azalir. Hem kendinizi geliştirmiş olursunuz. Spor yapin mesela bir hobi edinin kursa gidebilirsiniz

10. takipteyim +1. Artık kendimi değersiz hissediyorum :( herşeyi ona o kadar bağladım ki resmen gitmesin diye ipleri tamamen eline verdim ve bunu iki yıl sonra anlıyorum.Artık bana karşı sorumluluk hissetmiyor gibi hissediyorum o kadar emin ki onu ne kadar çok sevdiğimden gitmeyeceğimden.Evet onu çok seviyorum ama kendi başıma hiç bir karar alamayacakmış gibi hissediyorum :( haydi sarılalım