eşimle kavgamızda kim haklı? uzun biraz kusura bakmayın?
eşimin ablası 40 gün önce doğum yaptı. biz yurtdışında yaşıyoruz. benim yaşadığım ülkeden bebek için 2 ürün istedi. türk lirasına çevirince iki ürün de 4bin civarında oluyor. durumları baya iyi. ben ürünlerden birini kendim hediye almak istedim öyle yaptım, eşime de diğerini ister sen al ister bunu birlikte almış olalım dedim. o da bişey demedi. ürünleri ablasına göndermiş ama benim hediyem olduğunu söylememiş. ablası bugüne kadar 5 6 defa ‘ücretini nasıl gönderelim kesinti olmadan’ diye sormuş ama eşim bi kere bile ‘o x’in yada bizim hediyemiz diğerini bakarız sonra’ falan dememiş, her seferinde bakarız demiş geçmiş. ben bu süreçte 2 yada 3 defa hatırlattım hediyemiz olduğunu söyle onun parasını alma diye. bugün iş çıkışı yemeğe gidiyorduk arabada ablası yazdı yine para nasıl gönderelim diye, ben de ‘sen hala söylemedin mi 1 ay oldu hediye gideli’ dedim, o da ‘vakit bulamadım düşünecektim’ dedi. çıldırdım çünkü her haftasonu bazen haftaiçi konuşuyorlar. ben doğumdan beri 2 kere konuştum tebrik etmek sormak için onda da hediye gönderdim falan demedim tabiki. arabada tartıştık sonra restaurantın önüne geldik annem aradı dün babamın hasta olduğunu söylemişti babamla konuştum sesi çok kötüydü. dün akşam da eşime dedim ki yarın babamı bi ara hastaymış, o da tamam dedi. bugün saat 11 gibi sırf bunu hatırlatmak için eşimi aradım tekrar. çünkü biz covidken yurtdışında olmamıza rağmen insanüstü bi çabayla bize yardımcı oldular. babam da kolay hasta olan biri değil. her neyse. babam yine kötüymüş annemle konuştuk, kapatınca ona dedim ki babamı aradın dimi? yine aynı cevap “vakit bulamadım” sıçayım kıymetli vaktine senin dedim. (normalde ağzımdan hiç böyle kelimeler çıkmaz) adım kadar iyi biliyorum şirkette en az 1 saatini telefonla oynayarak geçiriyor ama benim söylediğim şeyler için ne ablasını ne babamı 2 dk arayıp konuşamıyor. sonra ‘yani unuttum’ diye kıvırdı. ben bağırınca bağırmama küfür etmeme sinirlendi. uzattım ve bağırdım çünkü (hem birikmişlik hem pms) bağrıştıktan sonra bana ‘sen gir ye yemeğini ben burda şoförlüğünü yaparım döner eve gideriz, çocuk gibi hissediyorum bağırıp duruyorsun, seninle şuan yemek yemek istemiyorum’ dedi ben de ‘ben de seninle bi daha hiç yemek istemiyorum’ dedim döndüm arabaya bindim mal gibi eve geri geldik. çarşamba iş seyahatim var ve 3 gün başka şehirde olacağım haftasonu da o yanıma gelecekti onunla gezecektik. hiç bişey demeden gideceğim sanırım. bu kadar seviyesiz bi kavgamız hiç olmamıştı. kaç gündür canım bişey çekiyordu onu yemeye gitmişken bide sen ye bilmem ne demesi sinirimi zıplattı ordan geri döndüğüm için daha da öfkelendim
