1. ben varım ama takılmalık derken ons değil. bir tane uzun süreli ilişkim oldu (3 sene) birkaç tane de flörtüm oldu yani romantik bi ilişki yaşadığım yada yaşama yolunda olduğum adam sayısı 5i geçmez. bir tane cinsel partnerim oldu o da 3 senelik ilişkim olan kişiydi. onunla da evlilik düşünmüyordum ondan sonra da kimseyle evlilik düşünmedim. evlilik çok ciddi ve büyük bir karar, karşıma evlilik düşünecek kadar içime sinen biri hiç çıkmadı. evlenmeyi düşüneceğim adamın o kadar çok kriteri sağlaması gerekiyor ki... mesela o 3 senelik ilişkimde köpek gibi aşıktım ama o aşkı yaşarken bile o kişinin 5-10 sene sonra yanımda görmek isteyeceğim profilde biri olmadığını biliyordum. asla evlenmeyeceğimizi biliyordum. ve bunu önemsemedim o anın gerektirdiği hisler buydu niye 5-10 sene sonrasını düşünerek günümü zehir edeyim? yaşadım güzel anılar biriktirdim zamanı gelince de bitirdim ki çok toksik bi ilişkiydi, yine de hiç pişman değilim.
kadınlardaki aşırı evlilik merakının toplumsal baskı olduğunu düşünüyorum açıkçası. yukarıda da dediğim gibi hiç öyle daldan dala biri değilim ve ben de gerçekten bir gün içime sinen biriyle evlenip koşulsuz sevgiyi, hayata karşı birlikte mücadele etmeyi, bir hayat arkadaşım olmasını çok isterim. ama sırf bu isteğim yüzünden de önümdeki engelleri görmezden gelemem sırf evlenmiş olmak için biriyle evlenemem.
iwantsaltandvinegar