içinden kendi kendine senaryo uydurup kendi kendine oynamak?
hayatımın zor ve yalnız bir dönemindeyim, bu yüzden sıklaşmaya başladı. fakat hep vardı. şey gibi anlatabilirim süslüler, hani bir tartışmada vermeniz gereken cevap aklınıza gelir sonradan da o sahneyi kafanızda canlandırırsınız ya, ben bir işle uğraşmadığım her anı böyle geçiriyorum. gerçekte hayatımda olan kişilerle olaylar uyduruyorum, ve genelde kafamda kendimi onlara anlatıyorum, hayatımı, hissettiklerimi, yaşadıklarımı. bunu yapmaktan bazen hiçbir şeye odaklanamıyorum, kitap okurken bir bakmışım böyle hayaller kuruyorum, çıldırmak üzereyim. uyuyamıyorum, artık hislerimin bile gerçek olmadığını düşünüyorum. mesela üzüldüğümü düşündüğümde diyorum ki kendime bunu sadece kafanda uydurduğun bir rol olarak mı yapıyorsun, ve cevabı bilmiyorum. bunu yaşıyor musunuz, paylaşmak istedim, teşekkür ederim okuduysanız!