ingiltere ya da hollanda’da yaşama/çalışma ihtimaliniz olsa gider miydiniz? her şeyi geride bırakıp pişman olan/olmayan var mı?

1. Herşeyi burada bırakıp gidiceksin ama onları terk etmiyorsun ki, ben bu düşünceyi anlamıyorum. Gittin ve memnun olmadın diyelim seni oraya zincirlemiyorlar ki, işler istediğin gibi gitmezse dönersin, hayır sen bizi bıraktın gittin dönme diyecek halleri yok. Yeni bir yere adapte olma fikrinin zor gelmesini anlıyorum ama elinde bir şans varsa pişman olmamak, keşke dememek için şansı değerlendirmekte fayda var. Çalışma ihtimalin olan yer iyiyse, maaş iyiyse

2. Ben de Almanya'ya gitmeyi düşünüyorum ama korkuyorum gerçi akrabalarımın bir kısmı orada 

Türkiye'de ne iş hayatı ne eğitim hiçbir şey istediğim gibi olmadı özlersem bir tek annemi ve ablamı özlerim ben dil okuluyla gitmeyi düşünüyorum 29 yaşındayım

3. Süslü halihazırda güzel bir hayatı olan için zor bir karar, benim türkiye'deki yaşamım gerçekten çok güzeldi, bütün kötülüklere rağmen kendi balonumda kendi mahallemde kendi düzenimle açıkçası memleket gerçeklerindençok uzakta yaşayıp gidiyordum. ancak yüksek lisansımı almanya'da yaparken hayat bana başka bir yol çizdi, aşk olarak, iş olarak. 6 sene almanya'da yaşadım, 2 senedir de hollanda'dayım, ve burayı çok seviyorum. 

Türkiye gibi bir memleket gerçekten yok, çocukluğumdan beri gezmediğim ülke kalmadı ve ülkemi o kadar çok seviyorum ki. Ama doğasını, iklimini, tarihini, antik kalıntılarını, müzelerini. Memleketimdeki insanları sosyal medyada gördüğümde daralıyorum. Ziyarete gittiğimde havaalanında daha o kuyrukta daralıyorum. İş halletmeye devlet dairelerine, online alıp halledemeyeceğim şeyler için avm'lere, merkezi çarşılara sokaklara gitmem gerektiğinde bunalıyorum. Sinirleniyorum, irrite oluyorum. İnsanlar çok fena olmuş çünkü. Resmen insanlarımız değişti bizim, hayat insanları bambaşka bir hale çevirdi. Çoğunluk kuralsız, sınırsız, kaba, cahil, ve fütursuz, bunların kimi sefil ve bıkkın, kimi ise araplar gibi avam bir şatafat içerisinde. İnsanlar böyle değildi, kadıköy çarşıya inmem gerekti sadece oradan alınabilecek bir şey için, üstümü başımı parçalayacaktım. 

Türkiye'yi seyahatler için, tatil için yine sık sık ziyaret edersin, aileni görürsün. %40 indirimden 16 bin tl'ye aldığın dyson v15 total clean ile annene süpriz yaparsın shdkjsdkdkl. Eğer gündelik hayatta çok geleneksel değilsen başka bir ülkede yaşarken pek zorlanmazsın. Gelenekselden kastım bayrama seyrana çok mana yüklemek falan gibi şeyler, sürekli türkiye'de olmamana üzülme tribi yani. ben sürekli 90'lar türkçe pop dinleyen, evde akşam yemeği olarak arada kısırlı börekli gün tabağı yapan bir insanım, ms. Worldwide falan değilim yani, ama zorlanmıyorum. Öyle hesap et. Bir de zorlanmama sebeplerimin en büyüğü eşimle tanışıp evlenmiş olmam sanırım, o da buralı değil ancak beraber bir hayatımız var, beraber buradayız hissi de etkiliyor muhakkak. 

4. Ben 11 sene İngiltere'de yaşadım. Yalnız kalmama ihtimalin yok. Sıfırdan çevre inşa edeceksin. Türkler vardır onlarla takılırım demeden düşün. Buna hazır olarak git.

5. ben giderdim, bir ara Emirates kabin memurluğunun open day etkinliklerine gitmek için tüm hazırlıklarımı yaptım ama köpeğimi bırakıp gitme düşüncesi beni çok üzdü. zaten bir iki yıl çalışır biraz para biriktiririm, gezer dönerim diye düşünmüştüm, sonra bir şekilde içimden gelmedi ve yapmadım. Şimdiki aklım olsa denerdim, sonra bambaşka bir iş için şehir dışına yerleşip köpeğimi aileme bırakmıştım ve iyi ki yaptım diyorum yine de bir süre ayrı kaldık ama bizim de kendimiz için bir şeyler yapmaya ihtiyacımız var. Muhtemelen kedisi, köpeği olmayan biri ne diyor bunlar falan diyecek ama geçici de olsa onları bırakma düşüncesi çok zor. 

ss arkadaşlar da bir yere kadar ya, şu an benim de evlenen, bebeği olan arkadaşlarım var ve görüşemiyoruz bile. belki çok daha güzel bir sosyal hayatın da olabilir, denemeye değer diye düşünüyorum. 

6. Süslü deneyip mutsuz olup dönersen burada büyük bir kaybın olmayacaksa dene. En kötü geri dönersin. İnsanların inanılmaz bir adaptasyon yeteneği var. Koşullara o kadar hızlı uyum sağlıyoruz ki aslında. Bir de yeni işinizde izin olayı iyiyse sık sık gelir gider ailenizi arkadaşlarınızı ziyaret edersiniz ya da onlar gelir. 

Avrupada her yerde türk var, eski gurbetçilerden hayır yok ama yeni gidenler içinden arkadaş edinecek kafa yapısı size uygun birilerini bulma ihtimaliniz bence düşük değil. Ayrıca avrupayla saat farkı çok olmadığı için özledikçe sevdiklerinizle görüntülü vs görüşebilirsiniz.  Örneğin ablamla farklı şehirlerdeyiz biz de senede bir iki kere beş on gün birbirimizi görüyoruz. Ha deyince birbirimizin yanına gidip gelemiyoruz. Avrupada yaşayanlar bana türkiyede uzak bir ilde yaşıyor gibi geliyor.

7. 32 yaşımdayım. Eşimle benimde böyle bir ihtimalimiz hep var ama yapamıyoruz. Normalde aşırı sosyal olan bir iki arkadasimiz hariç herkes çok yalnız kaldi. Biz buna cesaret edemiyoruz. O kadar mutlu olmadiklari için.

8. abim tanıdığım en sosyal en dışa dönük insan olmasına rağmen almanyada yalnızlık çekti + çok sıkılıp geri döndü. burada çok bombastik bir hayatı vardı çünkü, değmeyeceğini düşündü. 

biraz sektörle de alakalı. standart beyaz yaka işi yapacaksan sabah iş, akşam ev hayatın olacaksa yalnız kalmama olasılığın yok. ama mesela sanat dallarıyla bağlantılı, hareketli sektörlerden birinde çalışıyorsan yalnız kalacağını düşünmüyorum. o şekilde giden tüm arkadaşlarım çok mutlu oldular. beyaz yaka kurumsal tanıdıklarım ise kıvranıp duruyor ve ancak oradan bir sevgili yapanlar biraz rahatlayabildi. 

9. biz esimle geldigimiz icin belki de pisman degiliz, istanbul'da da cok guzel bir hayatimiz vardi bu arada. ayrica arkadasim 40 yasinda geldi tek basina kedisini de getirdi o da cok memnun. tabii ki ozlem oluyor istedigin zaman annenin kapisini calamiyorsun ama onlar bile zaman sonra iyi ki gitmissiniz burasi bildiigniz gibi degil diyor. pismanlik yok ama bazen gercekten homesick oluyorsunuz, o zamanlar bir tur istanbula gidiyoruz ve donmek istemedigimizi anliyoruz. cok buyuk bir kurumsal sirkette calisiyordum oradaki mudurume donsem mi acaba demistim telefonda, aklindan bile gecirme demisti :)

10. Süslülerim cevaplarınız için teşekkür ederim. Şu anda da ailemden uzak bir şehilde yaşıyorum. Ailemi özlerim derken aslında ailemin bir şeye ihtiyacı olur, hastalanırsa vs. Ve ben onlara yetişemezsem diye endişe ediyorum. Onları burada bırakmaktan suçluluk duyuyorum. Tam anlatamadım ne hissettiğimi. 

Bunun yanında işim tam beyaz yakalılık olmasa da ona yakın. Her iki yerde de Türk arkadaşlarım var.

Bir anonimle çok benzeriz seküler bir yerde iyi bir işte çalışıyorum, Türkiye gerçeklerine uzağım. Bu rahatı koruma iç güdüsü de bir etken. Çoğu kişinin söylediği gibi Benim de en korktuğum şey sonradan bu fırsatı teptiğim için pişman olmak.