kilonuz yüzünden dalga geçilme anılarınız var mı?

1. Çoooook var. Lisede birisi şey demişti, "yanlışlıkla çelme takıcam da üstüme düşüceksin diye korkuyorum" şimdi görse üstüne düşeyim diye yalvarır ikiyüzlü it. 

2. Hayatım bu şekilde geçiyor. Hatırladıklarimi yazayım. 12 yaşlarında falanım sınıfta arkadaşımla saçlarımızı sağdan ve soldan birer tane olmak üzere bağladık. ( Bu saç modelinin adını bilmiyorum ama tarif etmişimdir umarım.) Arkadaşım sarışın ve renkli gözlü zayıf bir kız. İlk önce o girdi sınıfa, herkes " Barbie,barbie" diye bağırdı. Ben de çok güzel oldugumu düşünerek sıramı bekliyorum. Ben girdim sınıfa herkes " yarmagül, yarmagül" diye bağırdı. (O dönemin bir dizi karakteri). Beni çok utandıran bir olaydır. Bir daha saçımı öyle yapmadım. Diğer anım lise 1deyim. Yakın sandığım arkadaşımla ve bir kaç kişiyle tenefüste sınıfta oturuyoruz. Yakın sandığım arkadaşımla çikolata yiyordu. Daha önceki tenefuslerde de başka şeyler yemişti. Sözde buna takılmak isteyen beyinsiz erkek sınıf üyesi dönüp dedi ki " x yeme yeme şişiceksin blackcat gibi olacaksın Allah korusun" bunu duyan yakın sandigim arkadaşım kahkahalarla güldü. Hatta baya gülme krizine girdi. Çocuk bana dedi ki " hiç kırılma siskolugun kankani bile güldürüyo" ben o gün tüm ders boyunca kafamı sıraya koyup ağlamıştım. O kadar ağlamıştım ki pantonum ipislak olmuştu. Diğeri de yine lise 1de, bir kız grubu kendi aralarinda birini tarif ediyorlardı, betimlemek için " blackcatten bile şişko ya inanabiliyo musunuz" demişlerdi. Sonra bı de heralde benden şişko biri nasıl olabilir diye dönüp hepsi beni incelemisti. Yine lise 1de yazın çalışmaya başlamıştım, kafede garsonluk yapıyordum çalışma arkadaşıma resmen aşık olmuştum, bir gün onunla yemeğe çıktık. Yemeğe çıktık dediğimde molaya çıktık ve restorantin çalışanlarına yemek dağıttığı bir kadın var. Oraya gittik işte. Kadın aşık olduğum beye kepçe kepçe yemek doldurdu, ben gelince " sen siskosun sana az yemek koyucak biraz zayıfla" dedi. Ben donup kaldım hiç bir şey diyemedim. Yanımda aşık olduğum çocuk da kaldı. O biraz tepki gösterdi ama ne fayda ben duyacağımi duydum. Aşık olduğum bey yemeğini benimle paylaştı ama ben ne o yemeği yiyebildim ne gozyaslarimi tutabildim. Ben bu olaylarda hiç birine tepki gösteremedim. Sesimi bile çıkaramadım. Şu anki ben olsak her şey farklı olurdu, bu kadar yaralanmazdim. Bu olaylar ve çok daha fazlası bende çok yara açtı. Şimdi dış gorunusumle ilgili herhangi bir yoruma gereken cevabı verebiliyorum. Ve hiç umursamıyorum. Ama bu aşamaya gelmek yıllar alıyor. Bir dönem 55 kiloya düşerek 40a yakın kilo verdim ve bu zihniyetteki insanların içime düştüğünu gördüm. Çoğunun yaklaşımınin değiştini gördüm ama ben o zihniyeti asla unutmadım. Kilo sorunu yaşamayan insanlar için belki abartı gelecek bu sözlerim. Ama çocukluğundan beri kilo sorunu yaşayan zorbalık gören kişiler beni çok iyi anlayacaktır.

3. Ömür boyu dalga geçildim. Hep zayıf bir çocuktum. Akran zorbalığından tut büyük teyzelere kadar herkes dalga geçerdi benimle.

Iskelet gibi göründüğümü söylerlerdi, rüzgarda uçacakmışım. Annem babam bana değil de kendilerkne yediriyorlarmiş. Hatta ilkokula başlayınca herkes karşı çıktı annemle babama, çünkü bir lokma canım varmış çok ezilirmişim. 8 sene boyunca okul ikincisi olmam şokunu verdim hepsine.

Hala da zor kilo alırım. Artık ideal kilomda olduğum halde bile insanlar zayıf olduğumu düşünüyor. Boyum 170 kilom 57 yani.

Ve sürekli zayıf olduğumu , kilo almam gerektiğini düşünüyorum.

Geçen sene artık o kadar kötü hissediyordum ki sırf kilo almak için her gün bi ton aburcubur yiyordum. En sonunda aldım ama vücudum yağ içinde kaldı ve kalp çarpıntılarım başladı. Karaciğerimde anormal değerler çıktı.

Sonra zayıflamak zorunda kaldım.

Şimdi daha iyi hissediyorum spor yaparak ev yemekleriyle kilomu korumaya çalışıyorum.

Zayıflık ya da kilolu olmak fark etmez, kiloyla ilgili yapılan her yorum terbiyesizce.