klasik ilişkiler ama ben çok kötüyüm
Okumaya başlamadan önce birazcık uzun olacağını belirtmek istiyorum. İçimi dökücem. Öncelikle soru cevap başlığına ilk sorum o yüzden geçmiş sorularla bir ilişkim yok bilmenizi isterim.
Her şey 3 sene önce başladı. İnternetten tanıştık öylesine konuştuk ilk sevgilim olacağını bilmiyordum. Bu arada şu anki yaşım 19 o zaman 16'ydı. İlk senemiz berbattı. Eski sevgilisini unutamayan bir ruh hastasıyla çıktım. Baba sevgisi görmemiştim. Annemle yaşıyordum. O 1 sene çok yıprandım hep unutamadığı kızla kendimi kıyasladım. Kız güzel değildi ama sevgilimi aldattığı için ulaşılmazdı. Neyse bir şekilde beni sevdi sonunda hatasını anladı ama yanlış bir ilişkiye yanlış bir şekilde yol çizmiş olduk.
2. senemizde buluşmaya başladık. Önce ben gittim. Bu arada aramızda 3 yaş var ve o benden 800 km uzakta. 17 yaşındaydım muhafazakar ve geniş düşünceleri olmayan bir aileye rağmen gittim yanına. O ise ailesi daha rahat ve işi vardı memurdu. Ben lisede okuyorum. Neyse gittim 2 gün buluştuk ve garip gelecek ama birlikte uyuduk. Daha sonra ben döndüm ve buluşma rutinimiz böyle oturdu 1-1.5 ayda bir buluştuk 5-6 gün kaldık birbirimizin evinde. Ben ailemle yaşamama rağmen o da geldi hep kaldı ilişkimizi hiç gizlemedik yani. Annesiyle tanıştım. O sene de çok kavga oluyordu fakat ben güzellikleri görüyordum. Bu arada ilk cinsel ilişkimi de onunla yaşadım. Fakat ben aylarca direndim yanında 5 günlüğüne bile gidince bu sebeple trip attı bana. En sonunda oldu çok pişman oldum çok ağladım onunla evlenemezsem başkasına haksızlık olarak gördüm ve bunu evlenince tövbe ederiz gibi şeyler söylerek içimi rahatlatmaya çalıştı (?)
Bu sürede güvensizlik sorunu başladı ilk ilişkim olduğuna inanmadı beni başka erkeklerle hayal edecek kadar düştü. Ki hiç arkadaşım bile yoktu karşı cinsten. Güvenini sağlamak için her şeyi yaptım alttan alarak kendi değerimi kaybettim. Bu sürede bu kurguların anormal diyerek psikologdan randevu alarak tedaviye başladı. Prozac kullanıyordu. Nasıl anlatıcam bilmiyorum kafamı toparlayamıyorum şu an gerçekten.
3. senedeyken mesela ben annesiyle iyi anlaşıyordum ama o kendi kendine diyordu ki sen çok dik başlısın annemle kavga edersin ilerde gibi kurgular devam ediyordu. bu arada buluştuğumuzda iyiydik ancak hep bir cinsel çekim vardı ve ben biraz rahatsız oluyordum beni kırdığı için istemediğimde bile kavga çıkarıyordu. 2 ay önce ayrılmak istedi sorunlarımızdan dolayı ben kopamadım. Onu eşim gibi hayatım gibi görüyordum ve ömrümü onunla geçirmek istiyordum gerçekten de ayrılmamak için yalvardım bile. Etrafımdaki herkes çocuk gibi sürekli sen gönlünü alıyorsun bu kadar sevmiyormuş gibi yapması çok saçma seni haketmiyor ayrıl derken onu savundum ve etrafıma kulaklarımı kapadım. Ayrıldıktan 4 gün sonra tekrar konuşmaya başladık ve ben affettim. ama öyle özürler dileyip yalvardığını düşünmeyin sadece konuştuk diye yeniden denedik. Buluştuk gezdik tozduk gerçekten ben hep olumlu yönlerini görmeye çalıştım ve çok sevdim. O da sevdi gibi geldi ama güzel sevemedi. Hep kızgınken söylediğm değer verdiğini hissedemiyorum cümlelerime taktı bunları ısıtıp ısıtıp önüme koydu. Daha 20 gün önce buluştuk ve yüzük numaralarımıza baktırdık öyle söyliyim hep affettim yaza da söz istiyorduk ailelerle birlikte. Bu kadar soruna rağmen böyle düşünmek gerçekten benim hatam. Uzak mesafe diye ortak şeyler yapmıyoruz sanmayın online oyunlar oynuyorduk ayda 1 defa da olsa 6-7 gün evli gibi hayatımız vardı öyle söyleyeyim. Şimdi 4 gün önce aramızın bozuk olduğu bir anda ben çok düşündüm ayrılmak istiyorum dedi. Tüm gece ağladım. Telefonda da bir miktar. Ayrılmak istemediğimi toparlayabileceğimizi anlattım sakin bir şekilde. Asla suçlamadım. O da telefonda ağladı ama olmayacağını söyledi. Bir şekilde devam ettirdim ama 4 gündür her gece ayrılıcaz diyor. Dün gece telefonu suratıma kapattı birden tam 47 defa aradım. Sabah da aradım sabah açtı ve son olduğunu ayrılacağımızı söyledi. Zaten gece boyunca uyumamış ağlamış olan ben kafayı bozdum. Saygı sınırları içerisinde neden yaptığını sordum. Hayatında başkası mı var aklın başkasına mı takılıyor dedim ağlayarak. O da işte bu yüzden dedi güvenmediğimi ve eskisi kadar ilgilenmediğimi düşünüyormuş. 10 dk sonra konuşalım diyerek kapattı ve 1.5 saat sonra engelledi. Ona ihtiyacım var ve onu hayatımın merkezi yapmışım annesi gibi davranmışım sürekli. Hep sevdği yemekleri yaptım sürekli mutlu olabileceği sürprizler yaptım ve öğrenci olmama rağmen durumumun o kadar da iyi olmamasına rağmen bir kere bile bilet paramı ödetmedim gerçekten ama şimdi bakıyorum hiç değer verilmemiş ki bana. Yani çok güzel gezdik yemekler yedik güldük eğlendik ama kavgalardan dolayı çok yıprandım ve en korktuğum şeyi yaptı bana bırakarak.
Şu an çevremdekiler de kabul etme gelirse diyor. Ben de etmemeliyim diyorum. Ve huyunu biliyorum 3-4 aya gelecek. Ama ilişki özeti yukarda işte. Ben istiyorum ki unutayım yoluma bakayım. Ygsde iyi bir sıralama yaptım kendimce ve mhtemelen istediğim bölüm tutar. Annemle kaldığım şehirde okumak istiyorum. Ki en basitinden bu bile sorundu gel burda oku diyordu fakat ben annemle ne kadar bağlıydım bilmiyordu. Neyine güvenerek gelebilirdim ki benden defalarca ayrılmış birine. Bir başkasını o kadar sevebilir miyim veya o kadar sevilebilir miyim bunu bilmek istiyorum mesela. Etrafıma bakıyorum herkes evlenmiş ama eski sevgilisini unutamamış. Bunu yapmak istemiyorum gerçekten. Onu çok seviyorum ondan vazgeçemiyorum ama mantığım ondan sana yar olmaz diyor.
Bu sene üniversiteye geçicem haftaya evimiz taşınıyor 3 tane de kedim var. Ev taşınma değişikliği benim açımdan iyi olucak gibi hissediyorum en azından ondan kalan şeylerden kurtulmam gerekli.
Psikolojim çok kötü. Aylardır çok kötü. Ölümü çok istiyorum ve bu blöf değil. Sağlıkla ilgili bir bölüm okumaktayım. Yani konversif hasta ne demek biliyorum. Kendimi bazen duvara veya bi eşyaya anlatırken buluyorum. Karşımdakini de konuşturuyorum karşımdaki bazen o oluyor bazen psikolog bazen bir arkadaşım. Haftaya psikologdan randevu aldım. Şu an roaccutane kullanıyorum düşük dozda. Belki ondan bu kadar etkileniyorum olaylardan ama bilmiyorum. Sizin hiç böyle unutamam dediğiniz yıllarca sevdiğiniz birisi oldu mu nasıl vazgeçtiniz. Biliyorum 30 senelik evlilikler bitiyor ama ben her şeyi en üst seviyede yaşadım ve şimdi dibe battım gibi hissediyorum. Ve bekaret konusunda bile saatlerce ağlayabilirim. Ben ona güvendim o bana ne yaptı gibi. İlerde bu durumu nasıl açıklarım gibi. Nasıl sakinleşirim nasıl ondan vazgeçebilirim nasıl dayanabilirim
iset