neden çocuk yapıyorsunuz, motivasyonunuz nedir ?

1. Anon 1 benim doğduğum yerde ve dönemde büyük ihtimalle kadınların tek başarısı evlenmek - çocuk yapmalarıydı, evde oturdukları için çocuk bakmak zorundalar gibi bir algı vardı 

2. Ayrıca çok çirkinsiniz. 

3. bende öyle bi motivasyon yok süslü valla. kazandığımız parayı kocamla ezmek isterim ben senin yazdıklarına ek olarak. o yüzden asla diyorum

4. a4 kelalaka

5. Evet a4 ölebilirim ve bu durumda arkamda annesiz bir çocuk bırakmak istemem 

6. Anon 3 tam olarak aynı kafadayım <3

7. Herkesin farklidir. Benim hic bir zaman aman neslim devam etsin, iste cocuk evin nesesidir, cocuksuz evlilik olmaz vb dusuncelerim olmadi. Esim olursa olur olmazsa da onemli degil kafasindaydi ben de istemiyordum cogu saydiginiz sebepler yuzunden. Sonra egitim, annelik izni vb sartlarin iyi oldugu bir ulkeye yerlestik ama hala aklim cocuk dusuncesi yoktu ilk 2 sene. Zaman icerisinde biyolojik saat mi dersiniz, farkli bir olgunluk seviyesi mi dersiniz, burda cocugumuz olsa sartlar iyi aslinda mis gibi yetistiririz diye bir gaz gelme mi dersiniz, ben kendimi hazir hissetmeye basladim ve gerekli tibbi kontrollerimizi olduk, korunmayi biraktik. Eger 1 sene icersinde olmasaydi tup bebek surecine girmeyecektim ama 7. Ayda hamile kaldim. 

Anne olunca sihirli bir degnek degmedi bu arada. Hala anne olunca bak nasil seviyorsun her sey degisiyor falan diye kimseyi durup dururken gaza getirmeye calismam cunku cok zor. Fiziksel olarak, mental olarak yipratici bir sey cocuk. Sevgisi baska tabii ama cocukla birlikte gelecek bu yorgunluga katlanamayacak olmak da kimseyi daha az kadin veya daha az erkek yapmaz.

8. Anon 6 dünya kötü bir yer derken demek istediğim insan kafası. Gördüğüm kadarıyla belli bir eğitim ve düşünce yapısına sahip insanlar çocuk yapmıyor ya da en fazla 1 tane. Ama toplumun alt kesimi mesela göçmenler sürekli doğuruyor ve yetiştirme tarzları belli. Dünya genelinde de böyle olduğunu düşünüyorum. Toplumun aydınlık kısmı giderek azalıyor sanki 

9. Ben senin kadar karamsar bakmıyorum süslü. Hatta böyle olumsuz şeyler düşünmeyi de sevmiyorum. Ben sevdiklerime karşı çok fedakar biriyim. Çocuğum olursa neler yaparım düşünemiyorum. Ve bana o çocuk yapmalıyım isteği gelmedi. Yaşım da 36. Şimdiye kadar bu kararimdan da pişmanlık duymadım açıkçası. Ufaktan bir dusunce yokluyor bazen beni de, ileride pişman olur muyum diye. Şimdiye kadar olmadiysam olmam gibi geliyor.

10. Anon 7 teşekkür ederim samimi açıklamanız için