sorunlu anne-kız ilişkisi ve kanser teşhisi?

1. Anneniz saçma biriymiş, tebrikler eşinizi de tırt seçmişsiniz. Geçmiş olsun her anlamda.

2. Annenizi seçemezsiniz de eşinizi nasıl böyle empati yoksunu bir ahraz seçtiniz ki? 

Yaşanan kötü şeyler  iyi şeylerin önünde mi bu kadar ya? Nasıl hissetmeniz gerektiği tamamen sizi ilgilendiriyor ağlamak mı istiyorsunuz ağlayın üzülüyor musunuz üzülün ne hissedeceğinize o ahraz kocanız karar vermemeli ( hoş bu davranışının müsebbibi de sizsiniz, annenizle yaşadığınız her olumsuzlukta gidip kocanıza ağlamışsınız belli ki o da bugün önünüze koyma cüreti göstermiş) 

Her şeyi geçtim sizin için üzülebilirdi, bir ihtimal sizin de ilerde meme ca olma ihtimalini düşünerek. Böyle empatiden yoksun ahraz bencil tipler ne kadar çoğaldı ya. 

3. eşiniz şaka mı ya ne olursa olsun o sizin anneniz böyle bi yorum yapması çok hadsizce

4. Eşinizin yaptığı yorum çok düşüncesizce ve saygısızca. Anneniz için de üzülmek ya da sevinmek bu duygular size ait ve çok normal, kimsenin size suçlu hissettirmesine izin vermeyin. Şuan bu duyguları yaşıyorsunuz, yarın bu değişebilir. Anneniz belli ki kötü ve zor biri. Bu sizin suçunuz değil

5. Ayrıca kanser teşhisi almak kolayca ve metanetle karşılanabilecek bir şey değil, belki de eşinizin samimiyetsiz çabası rahatsız etmiştir. Ortamda nasıl bir hava olduğunu bilmiyoruz aktarılan üzerinden yorum yapıyoruz sadece ve ben eşinizin bencil olduğunu düşünüyorum. 

6. annenizin psikolojik bir sıkıntısı var belli. annen; ülkemizin aile, akraba, elalem üçgeni nedeniyle yaşayamadığı hayatın acısını ailesinden çıkaran mutsuz kadınlarından biridir belki o açıdan bir bakmayı denesen. ha bu demek değil ailesini yıpratsın ama o kadar mantıklı düşünemiyor bir çoğu. belki çok uzun zamandır depresyonda ve şu anda ciddi bir hastalıkla yüzyüze biraz hoşgörülü olmanın kimseye bir zararı yok. evlilik zaten zor bir süreç ve sen de yeni evlenmişsin, henüz evlilikle ilgili yaşadığın sorunlar büyüteçle büyütülmüş gibi aklında. üzerinden zaman geçse belki annenin tavırlarını anlayabilecek ve hoşgörebileceksin. bir de daha çok yeni evlisin belki de annenin eşinde gördüğü bir şeyler var bilemezsin ki eşinin tavrı bana da çok çiğ geldi, bu yaşa gelmeni sağlayan birine bu kadar kayıtsız kalmanı nasıl bekleyebiliyor? yani onun bu tavrı, yardım teklifinin içten olmadığını düşündürdü bana. senin bile kayıtsız kalmanı beklerken kendisi durumu ne kadar ciddiye almış olabilir.

7. bir de durumunuz varsa ve annen kabul ederse hem hastalıkla ilgili hem de genel olarak psikolojik bir yardım alsanız belki faydası olur her açıdan.

8. Ne hissedeceğimi ben kendim bilmiyorum eşimle alakası yok. Eşim zaten hiç kabul görmedi ailem tarafından. Hem kendisi hem ailesi hor görüldü. Zengin değiller, evleri yok diye. Annesi babası hakkında demedikleri kalmadı. Ki hepsine rağmen eşim yine yardımını teklifsiz yapmak istedi.

Ben kendim hayatım boyunca annemle olan ilişkimi aşamıyorum. Hep destek olmaya çalıştım, yanında oldum ama sürekli eleştirilen de ben oldum. Annem tarafından çok yıprandım. Öyle ki evlendikten sonra evime bile çağırmadım daha. Evimin son halini görüp eleştirmesin diye.

Dediğim gibi ben kendim bi tuhaf hissediyorum. Bi yandan ne olursa olsun annem, ama bi yandan da belki hayatımın geri kalanında benimle olacak kötü izler bıraktı.

9. Eğitim hayatımı lise dahil ailemden uzakta geçirdim ve iyi ki de öyle olmuş diyorum. Anne ya hani insan kötü biri olduğunu görmüyor. Okulum bitip eve dönünce annemle ilgili çok sert bir farketme evresine girdim. Kendimi geçtim onun yaşadığı hayata üzüldüm. Bu kadar kötü düşünceyle yaşamak çok zor olsa gerek dedim. Psikolojik destek alsın istedim sen git al sensin normal olmayan dedi. Ben destek aldım ve psikolog bile annemin beni aşağı çeken bir figür olduğunu söyledi. Ben de öyle kabul edip kendi hayatımı kurdum. Ama işte şimdi bu durumla ne yapacağim bilmiyorum

10. ailesi tarafından yaralanmayan çocuk yoktur bence süslü yani isteyerek yapmadıkları sürece onlar da hata yapabilirler, yaş ilerledikçe sorunun çetrefilli olduğunu daha çok görüyor insan yani tek bir sebepten böyle olmuyorlar. aileler de kendilerine öğretilenle annelik babalık yapmaya çalışıyorlar genelde el yordamıyla.