1. Hazır bu pazar çoğunluk evdeyken fikrinizi alayım dedim.
Eşimin işi dolayısıyla birkaç aylığına yurtdışına gitme ihtimali var. Ülke amerika bu arada. Bana eğer gidersek bir yolunu bulup kalıcı olalım orada, buraya dönmeyelim diyor. Çalıştığı firmanın abd’de ofisi var ve oraya transfer olmak istiyor. Ama ben hiç istemiyorum böyle bir şeyi. Bir kere çok uzak ve tamamen farklı kültüre sahip. Ben ailesine çok düşkün bir insanım ve allah korusun onlara bir şey olursa ben oradan türkiye’ye gelene kadar onları son bir kez görememek mahveder beni. Ayrıca buradaki kurulu düzenimi, ailemi, çevremi de bırakmak istemiyorum. Comfort zone’umdan çıkmaya Korkuyorum açıkçası. Çevremdeki herkes delirdin mi, git arkana bile bakma diyor. Evet ülkenin durumunu ben de biliyorum ama oraya gittiğimde de toz pembe olmayacak hiçbir şey. Kapitalizmin ve rekabetin en yoğun yaşandığı yerde tutunmaya çalışırken bir de özlemle, adaptasyonla uğraşmak zorunda kalacağım. Eşim sağolsun çok ısrarcı değil, ikimizin de ortak kararıyla hareket etmek istiyor. Yani hayır dersem zorlamaz beni, ki cebabım da hayır. Ama çevrem, daha doğrusu iş arkadaşlarımın belli etmemeye çalışsalar da bana deliymişim gibi baktıklarını ve kınadıklarını anlıyorum. Sizce çok mu anormal bir durum insanın ülkesinden, ailesinden, kurulu düzeninden kopmak istememesi?