bir daha bu ülkeye dair umudunuz var mı?
merhaba, biraz iç dökmek gibi olacak ama yazmadan, anlatmadan rahatlayamıyorum. 2016’da üniversite sınavına girmeden 1-2 ay önce okulumuz mühürlendi, kapatıldı kendilerinin içimize soktukları fetö yüzünden. sınavı tamamen boşladım, artık biz de mimlendik, geleceğimizin içine sıçtılar dedim ve o sene güzel bi puan alsam da istediğim sonuç bu değildi, tercih yapmadım. dayımı 15 temmuz meselesinden içeri aldılar, o da emir kulu askerlerin içindeydi. garip olan şey emirleri yerine getiren askeri içeri aldıkları gibi, aynı şekilde o gün emirlere uymayan ve orda bulunmayan 1 askeri de emre itaatsizlikten içeri aldılar. görüş gününe gidince bir kadın bize dayımın neden içerde olduğunu sordu, anlattık. kadın bize “ooo bunlarla konuşulmaz vatan hainleri” dedi gözlerini süzerek. bizi bu şekilde aşağılayan kadına “sizin kardeşiniz neden içerde?” diye sorunca gururla “tecavüzden” dedi.
şimdi benim geleceğimize dair tüm umutlarım söndü, dayımın mahkemesi ertelendikçe erteleniyor, ortada 2 küçük çocuğu ve kendisini 2 yıldır bekleyen eşi var. hadi kendimi de düşünmeyeyim sefalet içinde yaşayan halk, yoksulluk sınırı, eğitimin rezilliği, ekonomi, her şeye “dıj güşler yeğenimm, egonomi çoh eyi yeğenim, yol yabdı hastane yabdı, köprü yabdı” diye saçma sapan, altı bomboş açıklamalar yapmaları artık sinirime dokunuyor. yaptıkları şeylerin karşılığını bizden kat kat çıkarmıyorlar mı ya, niye yüzlerini görmüyoruz artık? başa muharrem ince gelseydi türbanlarını başlarından mı çekip atacaktı(ki kendi annesi, kardeşi de türbanlı) camileri mi kapatacaktı, din iman yok mu olacaktı? gerçekten buna ciddi şekilde inanan bir kesim var. dün gerçekten ikinci tura kalacağımızdan emindim ama ilk turdan onların kazanmalarına oturup hüngür hüngür ağladım. ayrışmayalım, bir olalım diyoruz ama ben artık daha ne için oy verdiğini bile bilmeyen insanlarla birlik olmak istemiyorum. nasıl kurtulacağız bu zihniyetten, tek şansımız mıydı sizce? :(