eskiden yakın olduğunuz ama şuan konuşmadığınız arkadaşlarınız?

1. Valla süslü eskiden yakın olduğum arkadaşımın asıl benle konuşcak yüzü olmadığı için özlediğimi söyleyemem.Lisede 4 yıl çok yakın arkadaştık sonra küstük, küseli de 2 yıl olmuş aklıma bile gelmiyor.Üzgünüm ama arkadaşlık ilişkilerinde genelde hatalı olan taraf çok çabuk siliniyor, bende öyle oldu en azından yokluğunu bir gün bile hissetmemişimdir

2. Çok özlüyorum hem de çok.kimisine değer çoğuna değmez ama özlüyorum işte.şuan hiç arkadaşım yok okul bitti iş hayatı derken hiç yakın olduğum derdimi anlatabileceğim biri kalmadı.kız kardeşim olsaydı derdim hep gerçekten öyle yoksa çok yalnızlaşabiliyormuşsun.mesaj da atmıyorum eski yakınlığı bulamazsam daha çok üzülürüm kendimi biliyorum kimse de atmıyor böyle ayda yılda bir yalandan ne yaptın me ettin muhabbeti yapılıyor ama ayda bir en iyi ihtimal o kadar.ay ben çok yalnızım 

Burayı da ağlama duvarına çevirdim Sori gidem de sigara içem müzik dinleyem çok eğlenem -eğlenemedi-

3. Benim birkaç tane var üzücü olan da bu. Bir tanesini ayda bir ben arardım çok seviyorum hala benim üniversite için farklı şehre gelmem arayı açtı yoksa normalde her hafta bile konuşuyorduk neyse ben mesela diyordum iki hafta sonra gelicem 3 gün kalıcam tamam diyordu sonra ben eve gidince başka arkadaşlarım hoşgeldin hadi buluşalım vs derken o asla yazmıyordu dönüyorum yurda bana mesaj atıyor istanbulda mısın diye ama bu bir değil iki değil zaten hep benim aramamdan da ne bileyim sevgi mi görmedim ben mi abarttım artık koptuk ben aramayı düşünmüyorum açıkçası zaten o da artık üni okuyor uzak bir şehirde ortak arkadaşımız da bir taneydi onunla da samimi değilim zaten koptuk yani süslü ama tabi ki özlüyorum kimine çocukça gelebilirim ama empati yapın biraz hiç aranmıyotsunuz öesaj gelmiyor...

4. Samimiyetten yoksun, gerçek manada aynı fikirde olmadığınız kişilerse ama alttan alıyorsanız böyle arkadaşlarınızı kaybetmek sizi üzmemeli. Gitmeleri gerekiyormuş gitmişler. Bana bir şey katmayan veya aşağı çekebilen arkadaşlarımla eskisi kadar samimi olmadığıma pek üzülmüyorum. Hayat bana daha iyilerini yollar diye düşünüyorum. Muhakkak iyi ki arkadaşlığımız eskisi gibi değil diyecek bir şeyler görüyorum onlarda. Kimseyle kavga edip küsmedim ama eski samimiyetimde olmadığım çok insan var. 

Zaman geçtikçe anlarsınız neden hayatınızdan gittiklerini. Üzülmeyin bazen yalnızlık, boş arkadaşlıklardan iyidir.

5. 3. Anonim :( benim de nerdeyse derdimi anlatacak kimsem kalmadı ve okulum bitiyor ne kardeşim ve ne bi şeyim var. Yalnızlıkta aynı seviyedeyiz içimden geldiği için yazmak istedim size

6. anonim 8 çok haklısın.

anonim 9 istediğin kadar dök içini :(

7. Özlüyorum süslü. Ben üniversitedeyken ki bitireli tam 8 yıl oldu. 4 yıl boyunca her an yanyana olduğum arkadaşım vardı. O uzağa gitti konuşacak bir şey kalmadı anne oldu çocuğu oldu biliyorum kendisini hala çok seviyorum ama öncelikler başka oluyor. Ne ben aynı benim. Ne de aynı o. Gençlik heyecanları bitti gitti... her zaman söylüyorum yine ne varsa ailenizde var tabii onlar da iyiyse. Kotuyse yine yalnız yine yalniz.

8. Lisede bir arkadaş grubum vardı tabii içlerinde en samimi olduğum biri vardı, birbirimizin en yakın arkadaşıydık. Daha sonra ben üniversitede farklı bir okula gittim onların ise hepsi aynı okuldaydı hem birbirleriyle hem de yeni tanıştıkları insanlarla sürekli aktif olarak görüşüyorlardı, ben onlardan farklı bi okulda olmaktan ötürü zaten üzgündüm ve üstüne üstlük zamanla kendimi dışlanmış hissetmeye başladım. En yakınım dediğim kişi benimle vakit geçirmeyi diğerlerine tercih eder oldu (ki zaten sık görüşmüyorduk) bi gün yine öyle bir tercih yaptığı sırada benim şalterlerim koptu ve bir daha kendisiyle görüşmek istemeyeceğimi söyleyerek iletişimi kestim, numarasını sildim (belki engelledim sanmıştır) bilmiyorum. Ama bir daha hiç iletişime geçmeye çalışmadı ne o ne ben, bu süreçte hem okulumu sevmediğim hem de arkadaşlarımı yitirdiğim için ilk bir iki yıl çok üzüldüm. Şimdi pek canlı bir hissim yok sadece keşke olmasaydı diyorum

9. lisenin başından beri yani 7 yıldır en yakın arkadaşım olan biri vardı fakat son 1 yılda aşırı değişti, bana karşı yaptığı bencillikleri anlat anlat bitiremem. ayağım kırıldı diyorum, sırf sevgilisiyle kavga ettiği için bana "keşke tek derdim ayağımın kırılması olsa" diyor mesela.. ben de bu yılın başında artık seninle arkadaş olmak istemiyorum dedim ve aşırı rahatladım. ilk başta zor bir karar gibi görünse de eğer kendimize az da olsa değer veriyorsak, bazen böyle şeyleri yapmamız gerekebiliyor. şimdi tek üzüldüğüm şey ise onunla beraberken kaybettiğim zaman. bu nedenle artık ne olursa olsun onunla konuşmam, konuşmak da istemem. beni düşmanı gibi gören, sürekli kendimi kötü hissetmemi sağlayan birini özlemek için hiçbir nedenim yok.

10. özlüyorum ama aramam da. en yakın arkadaşımın attığı kazığı unutamam, nikah şahidim ol dedim küstü bana. benim hayatım yolundaymış onun hiçbir şeyi iyi gitmiyormuş gerekçesi de buydu. o gün bugündür adını bile anmam.