hayattan zevk alamıyorum, yaşıyor gibi hissettiğimden bile emin değilim?
hayatı, ne istediğimi, insanlarla olan ilişkilerimi, gidişatımı sorgulamaya başladım başlayalı koca bir boşluk hissediyorum. rüyamlarımı bile etkiledi artık. rüyamda tüm içsel sıkıntılarımı anneme haykırıyordum, bayağı ağlayıp ve "22 yaşındaki hayatım bu mu yani" "hiçbir zaman mutlu olamayacağım, bıktım" gibi şeyler söylüyordum. berbat bir his ve beni aşağı çekiyor. insanlardan sürekli çok durgunsun, ne oldu gibi tepkiler alıyorum. ama gerçekten elimde bile değil. kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum. hiçkimseyle vakit geçirmek de istemiyorum. içimi döktüm gibi oldu daha çok :( benzer şeyler yaşayanşarınız varsa önerilerinizi alabilirim ya da siz hayata nasıl tutunuyorsunuz sizi neler motive ediyor? şimdiden teşekkürler <3