1. rkadaşlar nerden başlayacağımı bilmiyorum. kendimi çok kötü hissediyorum. böyle hissetmeme kendim sebep olduğum için üzgünüm. biraz uzun olucak okuyanlara teşekkür ederim gerçekten.
geçen hafta tatilde tinderda biriyle tanıştık, enerjimiz çok uydu. sabaha kadar sohbet ettik. ikimiz de güzel bir gece geçirdik. ertesi gün için de buluşma ayarlandı. eve geçince eve gittin mi mesajları atıldı. herhangi bir yakınlaşmamız da olmadı. ertesi gün ondaydım, birbirimizle o kadar her şeyi konuştuk ki 2 günde. yıllardan beni tanıyan insanlardan daha fazla şey biliyor olabilir. ben de onun için aynı şekilde. o gece ben tinderı sildim bu arada dedi. ben de sileyim o zaman dedim sildim. ben ona sen bana eve gittin mi yazmasan şimdi burda olmazdım, senden hoşlanacağımı hesap etmemiştim ama şimdi hoşlanıyorum, o yüzden sevişip sabah kalkıp gittiğim bi şeyler yaşamak istemiyorum dedim. o da asla öyle bi şey olmayacak, istanbulda da görüşücez tabi ki. bundan sonra aramızda bi yakınlaşma oldu. bunlar anlatılınca çok basit şeyler gibi görünüyor olabilir ama aramızda öyle bi tutku öyle bi çekim var ki, basit cümleler diyip geçemiyorum. sonraki gün işimiz vardı görüşemedik. sonraki akşamüstü şeytan dürttü fake tinder açtım. bununla da eşleştik:D mesaj falan atıldı. o sırada bana nice try diye mesaj attı ben anlamamış ayağı yaptım. birkaç saat sonra nasıl böyle bi şey yaparsın diye carladım. o da sen nasıl böyle paranoyakça bi şey yaparsın diye bana carladı. sana bakmak için indirdim, denize gidince kaldı dedi:D asla inanmadım tabi buna. sonra bunun yüzünden bir saat kadar kavga ettik bağır çağır. o kavgada artık aramızda duygusal bi şey olma ihtimali yok, bunu bil dedi. benden hoşlanıyosun ama dedim bunu konuşmak istemiyorum dedi. yarın döneceğim ben dedim(pazartesi). hani salı dönecektin dedi. artık bi sebebi yok dedim. benim için mi kalacaktın muhabbeti oldu. sonra ben MALESEF BEN dedim ki tamam son gecemizi beraber geçirelim. zaten onda kalmak için bir gün uzatmıştım. yine tartışarak telefon konuşması bitti. buna rağmen bana eve gidince eve gittin mi, uyuduysan ben de uyuyorum tarzı mesajlar atılmış. ertesi gün hiçbi şey olmamış gibi hatta çok güzel bi şekilde bütün gün konuştuk. akşam ona gittim. hayatımın hem en güzel hem en kötü gecelerinden biriydi. kahve yapması, ilk bardak daha güzel olur her zaman diyip çaktırmamaya çalışarak bana vermesi, bütün gece benimle ilgili sorular sorması, uyurken eliyle hala orda mıyım diye bakıp elimi tutması, sürekli bana sokulması öpüp koklaması. ve daha bir sürü detay. sürekli bi şey söyliycek gibi doğrulup söyleyememesi. kendini kandırıyosun diyeceksiniz ama bi şey hissetmeyen birinin yapamayacağı yüzlerce şey yaşandı o gece. en sonunda dayanamayıp dün konuştuklarımız geçerli mi hala dedim(duygusal bi şey olmayacağı) cevap vermedi önce. sonra kafa salladı. neden dedim. ben korkuyorum dedi. korkucak bi şey yok dedim. tekrar eski halime dönmek istemiyorum dedi. dönmiyceksin dedim, dönüceğimi biliyorum dedi. bunu aşmaya çalıştığım her aşamada yanımda olucağını hissediyorum ama istemiyorum dedi. seninleyken çok mutluyum, yanımda olmandan çok mutluyum dedi. sonra ben evde dolanırken nereye diye panikledi tersledim önce. yarım saat daha uzandıktan sonra ellerimi duvara sürterken elimi tutup sakince yapma dedi. eve gitmek istiyorum dedim. neden dedi. bunun bi anlamı yok dedim. ama 8'e kadar kalacaktın dedi. gerek yok dedim. arkadaşın uyuyodur hala dedi uyansın dedim. bu saatte nasıl gidiceksin dedi yürüyerek dedim. sustuk, sen bilirsin dedi. asla gitme kal diyemedi. gitme anlamında her şeyi söyledi ama gitme demedi. kalkıp hazırlandım. salonda banyoda yatak odasından eşyaları toparlarken peşimde dolandı hep. sonra ayakkabılarımı giymişken sarıldı, omzuma yattı kaldı. kapıdan çıkınca birbirimize baktık. gözler dolu dolu eve gidince yaz dedi güldüm sadece. otobüsteyken mesaj attım cevap vermedi. sonra arayıp mesajlarım gitmiyor dedi. bana da olduğu için inanmak istedim buna. dün akşamüzeri tekrar konuştuk. sonra konuşuruz yine kapandı telefonlar. gece dayanamayıp nolucak bu durum dyie mesaj attım. "seninle çok güzel bi ilişkimiz olucağını biliyorum ama ben yapamam özür dilerim" gibi bir mesaj aldım. eminim ki bir aya sana hiçbi şey hissettirmeme ihtimali olan biriyle sevgili olacaksın tarzı bi şeyler dedim. saçma sapan cevaplar verdi. gerçekten doydun mu yaşadıklarımıza dedim hayır dedi. o zaman neden dedim. yine o cevap: istemiyorum. sonra özür diledim rahatsızlık verdiğim için, numarasını sildim.
şimdi salak gibiyim. olabilicek bir sürü güzelliğin olamayacak olması beni mahvediyo. gerçekten korktuğunu hissediyorum. bana karşı boş olmadığını hissediyorum. asla bir daha yazmamam gerekirken nasıl yapıcam bilmiyorum. sadece yan yana olalım istiyorum. onun bu duvarını kırması için ne yapılabilirse yapmaya hazırım ama bi şeyin işe yaramıycağını da biliyorum. nolur biriniz bana bir şeyler söyleyin.