annem gerçekten beni sevmiyor olabilir mi?

1. Bazen evde çok yalnız hissediyorum salona gidiyorum annemle bir dizi film izleyeyim konuşayım diye, iki dk sonra elinde telefon başka odaya gidiyor ve iki saat bahsettiğim kişilerle konuşuyor. O kadar sık oluyor ki bu.

2. Bir de çocukken dahi bana sarıldığını öptüğünü filan hatırlamıyorum, ondan çekinirdim hep.

3. Sevmiyor evet, benimki de sevmiyor bariz belli de ediyor

4. Hatta şimdi aklıma geldi geçenlerde ağlıyordum odamda, içeriden umursamaz bir tavırla seslendi niye ağlıyorsun diye, ben de bir şey yok dedim o an. Sonra "o zaman sessiz ağla dinlemek zorunda mıyım" diye bağırdı ve babam şoka girdi "öyle mi sorulur sen annesi değil misin" filan dedi. Babam da farkında sanırım acıyor bana:(

5. Annelik ve kutsallık güzellemesi yapan ılık totolular gelmeden seni anladığımı söylemek istedim. Buna çare yok benim annem ve babamda beni sevmedi hiç. İnsanın kalbinde hep sızlayan bir yara olarak duruyor. Kendi hayatını kurup uzaklaşmak bile çare değil. Gözlerinin dolması kimsesiz hissetmek her an seninle kalıyor. Kısa çöpü çekmişiz. Bazen yok olmak istiyorum. Yıllardır ben aşamadım ama yalnız değilsin demek istedim. Bu yaşamayanın anlayabileceği bir durum değil maalesef.

6. Bazı anneler çocuklarını kabullenemiyor malesef. Anneannem de annemi sevmezdi. Evinde kalmak zorunda kaldık bir dönem bizi sokağa attı, öyle bir sevgisizlik.. 

başka kardeşiniz var mı? Onlara karşı da mı böyle? 

Oturup konusmayı deneyebilirsiniz belki diyeceğim ama genelde Bu tip insanlar anlamazlar konusmaktan

7. Sen de ona kötü davran. Bakalım tepkisi ne olacak

8. A5 erkek kardeşime böyle davranmıyor. Ben dışarıdaysam bana yemek ayırmaz mesela, geldiğimde aç kalırım ama o dışarıdaysa ayırır. Geleceği saatten önce arar tam geldiğinde yemek hazır olsun diye. Ne isterse de yapar. Ben ne yaparsam yapayım asla memnun olmaz, özellikle ufacık bir kusur arar bulur ve beni ağlatana kadar üzerime gelir. Bazen ona demediğim şeyleri babama demişim gibi anlattığı da oluyor, ben sana öyle bir şey der miyim diyince de yalancısın diye kendini yerden yere vuruyor. Daha çok şey var da işte...

9. A4 evet tam anlamıyla 'kimsesiz' hissediyorum ben de, ayrık otu gibiyim sanki. çocukken bile nine gibiydim gerçekten, şımarıp nazlanacağım kimse yoktu. Sevgilim de garipsiyor sanırım beni, arada ufak ufak konusunu açmaya çalışıyor ama anlatsam da anlamaz ki.

10. benim annem de böyleydi. 30 yaşındayım hala böyle. o evden kurtul kendi kendine yeteceksin merak etme. sevmeyecekleri çocukları dünyaya getirmeseler keşke... sarılmak istedim sana süslüm, hiç üzülme canını sıkma. bi yazı okumuştum şöyleydi "belli bir yaşa geldiğinizde çocukluğunuzda ihtiyaç duyduğunuz sevgi dolu ebeveyn siz olacaksınız. kendi kedinizi iyileştireceksiniz". o kadar kalbimi kırıyor ki bazı şeyler, keşke böyle olmasaydı..