psikolog süslü varsa merak ettiğim bir şey var: "kendini sevmeyen başkasını da sevemez" sözünün bilimsel doğruluğu var mı?

1. Değersizlik hissine sahip olsanız da bir başkasını sevebilirsiniz, onlar da sizi sevebilir. Konu şu ki ilişkilerinizde bu sebeple sorun yaşar ve yaşatırsınız.

2. Kesinlikle doğru. Kendimi sevmedigim donemde arkadasimi ya da sevgilimi sevdigimi saniyordum. Ama maalesef doğru sekilde gostermiyordum. Daha sonra bazi travmatik etkilerden çıkınca bunu farkettim. Ben su kisiyle de arkadastim ona neden sunlari soylemedim, daha cok destek olmadim diye pismanlik yasadigim oldu.

Ya da baska bir arkadasim depresifken ben mutluyken surekli beni dibe cekerdi. Kendisi mutsuzsa baskasini da mutlu edemiyor kimse. Ettigini sanır en fazla

3. Hiçbiri değilim ama fikrimi söylemeye geldim.

Kendisini sevmeyen insan kendini beğenmiyordur, değer vermiyordur, aslında var olan iyi özelliklerini görmezden geliyordur. Sevmek bir alışveriş. Söylediğin şeyi doğrulayacak şey kişinin karşı taraftan sevilmeye başlaması ile başlıyor bence. Bu kişi sevgi gördüğünde kendisi için geçersiz olan şeyler bir başkası için sevilmeye layık bulunacak ve değer görecek ama kişi ısrarla bunu kabul etmeyecektir. 

Biraz somutlaştırırsak sen kendini sevmiyorsun ama birisi çıkıyor ve seni çok sevmeye başlıyor. Şimdi şöyle düşün sen x ken adamın sevdiği y gibi birşey. Çünkü ikiniz için sen aynı sen değilsin. Ve sen x ken y senin hiç sevmediğin birisi ama karşıdaki adam ısrarla bu kişiyi seviyor. Senin y yi sevmemek için çok geçerli sebeplerin var. Bir kere iyi anlaşamıyorsunuz, çok kavga ediyorsunuz, hatta sen bu kişiden nefret ediyorsun ama adam hala ısrarla y de sevilecek birşeyler buluyor. Ne kadar irrite edici değil mi. Bir zaman sonra sen de bu adama gıcık olmaz mısın? Ne yapıp edip y nin nasıl bir sürtük olduğunu kanıtlayıp x i yani kendini haklı çıkartmaya çalışırsın. Biraz şizofrenik oldu ama olayın özü bu bence. 

4. kendini sevmeyen insan, değersizlik yaşıyordur. etrafındakilerin mutlulukları, güzel yaşantılarını görmek acı verici olabilir, büyük ihtimalle değersizlik yaşayan biri bunlara sahip değildir. aradaki fark ona kendi acizliğini anımsatır, kendinden kötü durumda olan birinin bile hayatı güzel görebilmesi onun yapabileceği bir şey değildir. böyle bir insan yanındakilerin iyi olmasını isteyebilir mi, sevinclerine samimi şekilde ortak olabilir mi? olamaz. sevdiğini zanneder belki ama yaptıkları ve düşündükleri seven birinin yapacağı türden olmaz.

5. ben de psikolog değilim btw

6. işte bu yüzden psikolojinin popüler bilim olmasını sevmiyorum. Çünkü böyle aptal saptal tespitler yapılıyor.

Psikolog değilim ama psikolojiden yan dal yaptım, yani diplomam ve aldığım dersler var. Buna göre diyebilirim ki biz hiçbir şekilde genelleme öğrenmiyoruz. Yapılan çalışmalar, araştırmalar ve teoriler tümevarım yöntemleriyle ortaya çıkmıyor. Hayatımızda olan pürüzler belirli psikolojik anormalliklerin/farklılıkların sonucunda oluşmuş olabilir ama bunlar keskin çizgilerle belirlenmiş bölgeler değil. Kendini sevmek denilince her insanın kendini sevme kriteri, sevme oranında farklılıklar olur; buna göre başkasını sevip sevmeyeceği sonucuna varmayı bırakın arasında bir korelasyon kurmak da bilim dışıdır çünkü yukarıda da dediğim gibi kendini sevme belirli bir kural dahilinde olan, net, tutarlı ve sabit bir davranış değildir.

7. Psikologum ve hayir yok.

8. Bu sözlük çok enteresan ya yemin ediyorum. Müspet ilimlerde sence???? Diye soru açar, beşeri ilimlerde kanıt???? Diye. 

9. Bu sözün doğruluğuna katılıyorum ama nasıl "bilimsel" olarak kanıtlanabilir ki? Kişinin kendine sevgisini ve sonra da başkasına olan sevgisini neyle ölçeceğiz? 

10. Beni ailem hep koşullu severdi. Birazcık sevsinler diye hep onların istediği gibi bir insan olmaya çalıştım. Böyle yapa yapa kendime yabancılaştım sonunda ve haliyle kendimi sevmekten tamamen vazgeçtim. Hatta kendimden hep nefret ettim. Terapi ile birlikte Yeni yeni kendimi sevmeyi öğreniyorum. Ama şimdiye kadar başkalarını çok güzel sevdim. Tam kendi ihtiyacım olduğu gibi. Değersizlik hissinin yerini kendimi sevmek ve kendi bedenimde rahatlık hissetmek almaya başladı. Ama başkalarını sevmem konusunda bir değişiklik olmadı. Gene aynı seviyorum daha fazla değil.