süslüler hayattan zerre zevk alamıyorum son 6 aydır depresyondayım yiyorum yatıyorum dışarı pek belli etmiyorum?

1. genelde universitelerin psikologlari oluyor, ucret odemiyorsunuz. okulunuzun boyle bir hizmeti var mi bir arastirin isterseniz hangi okuldasiniz?

2. okan üniversitesi süslü sanmıyorum açıkcası ama araştırayım hiç aklıma gelmemişti sağolun

3. buldum süslüler okulun danışmanlık hizmeti varmış teşekkür ederim

4. öncelikle bir an önce mutlu günlere kavuşmanızı dilerim.ama bu yaşadığınız depresyon değil.yani şöyle ki içinde bulundurduğumuz her kötü anı depresyon adı altında nitelendirmek yanlış.depresyon çok daha ciddi bir şeydir ve sevinerek söylüyorum ki depresyonda olsanız buraya bile yazmazdınız.sorunuza yanıt olarak ise evet ben de böyle bir süreç yaşadım hala da yaşıyorum.hayatımın belli bölümlerinde yaşadığım kötü olaylar sonucu zayıf psikolojik yapımdan ötürü düşüş yaşıyorum.kendinizi kasmayın lütfen.bu günlerin geçeceğini elbet geçeceğini düşünün.şimdilik canınız ne istiyorsa onu yapın.tüm gün uyuyun, yiyin.hazır hissettiğinizde sosyalleşin.

5. şuan istanbul dışındayım ailemin yanında

6. 6.anonim evet çok zayıfım psikolojim çok zayıf ve karamsar bir insanım tutunmak istiyorum bir şeylere ama şu hayatta bana zevk veren tek şey yemek yemek o da bir süreliğine. umarım geçer buraya da yazmak istedim içimi dökmüş olmak için teşekkür ederim yorumlarınız için

7. hangi bölümde okuyorsunuz bilmiyorum zaten pek de bir önemi yok ama verebileceğim en önemli tavsiye sizi neyin depresyona sürüklediğini keşfetmeniz olacaktır. ben de böyle bir dönem geçirdim. hiçbir şeyden keyif almadığım, yatağa saplanıp kaldığım, stresten sadece yemek yiyerek uzaklaştığım, uykuya yatacağım anı iple çekerek geçirdiğim günlerim oldu. müthiş bir odaklanma problemim vardı. zihnimi, beynimi kullanmak istemiyordum. sürekli eski mutlu bir an seçiyordum kendime ve o anda olduğuma inandırmaya çalışıyordum kendimi. sonra bir gün bir şey oldu. o eski anlardan biri, bir pazar öğleden sonrası ailemin evinde trt'de izlediğim bob ross'un resim sevinci programı oldu. youtube'dan buldum bir bölümünü. artık türkçe izlememe gerek yoktu, ingilizcem yeterliydi. izledim, terapi etkisi yarattı bende. bir sanat malzemeleri dükkanına gittim ve bir sürü resim malzemesi aldım. ve o gün ben ilkokuldan sonra ilk defa resim yapmaya başladım. ellerimi kullanmak, onlarla bir şeyler yaratmak bana öyle iyi gelmişti ki odaklanma sorunumu aştım, saatlerce resim yapabildim. resim beni kurtardı. terapi de aldım tabi ki hala alıyorum, depresyonda olmasam bile halen gidiyorum terapiye. resim de hayatımın bir parçası oldu. demiyorum ki resim sizi kurtaracaktır. sadece sizi depresyona sürükleyen şeyi tespit etmelisiniz ve odak noktanızı tekrar yakalamak için ne tür bir şeye ihtiyacınız olduğunuzu bulmalısınız. geçmiş olsun, en kısa zamana sağlık dilerim size.

8. 9. anonim ilk kısımları okurken kendi halim geldi aklıma ve ağladım istemsizce.daha iyiyim hala ama kırılganım demek ki.

keşke ben de yardım alabilsem.

soruyu meşgul ettim kusura bakmayın.

9. 10.anonim ne işgal etmesi birbirimize destek olmalıyız.iyki varsınız