28.
Anlatmasam ölürüm. Hayatınızın en aptalca hikayesini dinlemeye hazırsanız başlıyorum gençler.
Erkek kişisi gerçek yüzünü göstermeye başladı, kafa yapısı ortaya çıktı, belki saygılı olunmalı diyenleriniz vardır ama ben maalesef olamıyorum ve malum partili çıktı, üzerine (link: https://www.suslusozluk.net/n/386905 şurda anlattığım olaylar) ve bin beterleri. Tamam dedim yeter ayrılıyorum. Daha o gün ayrılmak istediğimi söyledim. Yıkıldı, neden diyor, "görgüsüz herif sabahtan beridir ne konuştuğunu bilmiyorsun lan rezil ettin beni" diyemedim. "Bize bu çocuk egoist denmedi dense sevgili olmazdık" diyemedim. O gün binip şehrine döndü, ben ayrılık kararımda netim hala. Ben de şehrime döndüm, önce soğukluk sürdü sonra kesin bir dille yeniden belirttim istemediğimi, ayrıldık. Ancak arayıp bir şans istemeye devam ediyor.
Bir gün okuldan çıkmış eve dönüyorum, arıyor reddediyorum sürekli. En son açtım, susmuyor! Anlamıyor! Anlamayı reddediyor ve telefonu kapatmıyor! Anladım ki böyle bir yere varmayacak, dedim ki tamam görüşmeye devam edebiliriz ama bir şartım var: beni asla aramayacaksın. Konuşmak isteyince ben ararım. Sesi düştü ama buna da razıyım gibi bir şeyler dedi, kapattık.
Sonra bu memlekete gitti. Ben de 4 günde bir kez falan arıyorum, sesi felaket. Tatlı bir tek söz söylemiyorum, mecburiyetten aradığım ortada. Kendi vazgeçsin derdindeyim. Derken bir gün aradım yine 3-4 gün arayla, açmadı ve dönmedi. Asıl hikaye burda başlıyor.
Ertesi gün akşamüstü odamda ev arkadaşımla oturmuş kahve muhabbetteyiz, aradı. Açtım, bu ne biçim bağırıyor görmeniz lazım. Mevzu da şu, ayrıldıktan sonra silmiştim fb'tan, o ekleyince de tekrar tekrar eklemesin diye öyle bırakmıştım reddetmek yerine. Yeniden konuşmaya başlayınca bile kabul etmedim durdu. bu başka hesaptan kontrol ediyor hesabımı. Bir paylaşım var, teomanın şarkısı, ona gönderme olsun diye paylaştım sanmış. Birkaç günlük ama paylaşım. Vay efendim sende vicdan yok mu kırdığın kalpler bu kadar basit mi! Ayrıntı hatırlamıyorum ama baya ağır konuşuyor ve sesi yüksek. Bağırma sesini kıs yoksa kapatıyorum telefonu dedim. Değişmedi hala bağırıyor, kapatıp yönlendirmeye aldım. Arıyor mesaj atıyor, sadece arama bilgisi ve mesaj geliyor. Mesajlar Hakaret dolu. O gün bitmiş oldu ama o laflari yediğimle kaldım.
Ertesi gece ev arkadaşlarımla canlı müziğe gittik döndük, bende önceki günün hakaretleri öfkesi var. Mesaj attım, gelen cevap şu: "swarovski dün akşamdan beridir hayatımda başka biri var." oğlum geberiyordun lan swarovski bir şans diye, biz akşamüstü ayrılmadık mı 2 saatte mi buldun demedim, tamam dedim. Şimdi dünün hesabını da sormayayım ayıp diğer kıza diye. Terkeden olmak için mi şans istedi, teomanin şarkısına gerçekten mi kırıldı, heyecansız hayatına heyecan mı aradı hiç anlayamadım ama kurtuldum diye umursamadım. Sadece o gece onun ve o kızın arkasından sağlam saydırdım sabahına o da geçti. Yani bir ayrılık bir swarovskiye en fazla ne kadar koymaz, onu gördüm. Aylar sonra yine evimin önüne gelmeye mesajlar atmaya başladı, canımı yakmak için başkasıyla olmuş! Güler misin ağlar mısın. Ben güldüm (gizlinot: hunharca gülen adam gibi güldüm )
18 ağustos 2016 01:02
18 ağustos 2016 02:04