100 sene sonra hatırlanmayacak olmak

1. dün arkadaşımla konuşup, içimizde yarattığı sıkıntıya çözüm olarak neslimizi devam ettirmeyi bulduğumuz acı gerçek.

2. sürekli aklıma gelen şey. bu kadar düşündükçe bende tam aksine hiçbir şey yapmama isteği doğuyor. oturup sadece ölümü beklemek istiyorum. çünkü zaten ölcem ve bir daha var olmayacağım neden şu an yökdile çalışıyorum ki o zaman yüksek lisans yapmanın ne önemi var falan diyip her şeyi ertelemek istiyorum.

geçenlerde ruhi çenet videosuydu galiba şu kadar sene sonra dünyanın hali nasıl olacak konulu bir videoyu izliyordum. sene 2080,2100 2150 falan olduğunda gözlerim doldu kapattım.

3. bana koymuyor açıkçası. zaten hepimiz hatırlanmayı hak ediyor muyuz ki? eğer bu dünyaya gerçekten bir şey katmayacaksak neden hatırlanalım, milyarlarca insan yaşıyor milyarlarca insan ölüyor, üstelik bunun bir de galaktik boyutu var. eninde sonunda hatırlayan da hatırlanan da aynı gezegende yok olacak. çocuk yapmak çözüm değil, 100 olmasa 150 sene sonra unutulacaksınız zaten.

hitler de unutulmaz biri, mussolini de, saddam da. kötü hatırlanmaktansa unutulmak daha iyi.

4. kötü şekilde gelmektense gelmemek en iyisidir.

Kaliteli işler yapıp iz bırakırsan neden olmasın?

5. Düşünmekten beni depresyonlara, oradan maniye sürükleyip götüren olay. Beklentilerini karşılamayan bir hayat tarzının içine düştükten sonra, bunu değiştirmek için yalnızca hatırlanacak kadar büyük adımlar atman gerektiğine inanıp bir türlü cesaret edemiyorsun. Bir manası da yok aslında... Zira,100 yıla gerek yok, bugün yitip gitseniz sizi ertesi gün unutabilecek kadar hissizleşti insanlar, insanlık. Büyük insanlar dediğimiz kimselerin bile adı geçtiğinde zihninde en ufak bir pırıltı canlanmayan boş koyun sürüleriyle dolup taştı dünya, gün gelecek kendilerini bile unutacaklar. Onların torunları tarafından bilinmek için bu kadar üzülmenin bir anlamının olmadığı aşikar değil mi?

6. Zerre umrumda olmayan olay. Saçma sapan bir canlı türü beni hatırlasa ne olacak hatırlamasa ne olacak? Her şeye bu kadar anlam yüklemeyin. İnsan düşünüldüğü kadar değerli bir canlı değil. Evet hümanist değilim hatta insan sevmiyorum.

1.5 sene sonra gelen edit: insan seviyorum sözlük ama hatırlanmamak hala umrumda değil. bunu dert edenler de egolarına neden bu kadar anlam yüklüyor anlayabilmiş değlim, sağlıksız bir durum. van gogh mu olacaksınız ne yapacaksınız? en ünlüsü bile birkaç yüzyıl hatırlanıyor bir kere mantıklı bir olay değil. 2100'e kadar hatırlandın, 2300 yılında yine unutuldun? çok saçma swh

7. Ben hayatta olmayacağımdan, benim için önemi olmayandır. Dünya tarihine iz bırakamayacağım belki ama En azından arkasından küfredilecek biri olmamak da başarı.

8. Beni rahatlatan bir düşünce. Zaten anlamıyorum herkes ölümlüyken bu kadar kalıcı olma hevesi niye. 100 seneyi bırakın 10 sene sonra hatırlanmayacak olsam umrumda olmaz. Hatırladıklarımıza ne faydamız var ki bir de hatırlanmak isteyeyim.

9. Beni ürküten bir olay ama hatırlanmamak değil bir hiç olmak beni ürkütüyor. Ölüm zaten hayatımın bir gerçeği ama 100 yıl sonra bir hiç olacak olmak beni çok geriyor şahsen. 

10. 100 yıl sonrakiler için süslü, ekşi, reddit vb. Platformları okumak çok keyifli olacaktır bence.