binlerce kez sil baştan düşünülen şeyler

1. "ne için" yaşıyorum? özellikle işten bunaldığım (gizlinot: ki bunalmadığım bir zaman yoktur) zamanlarda sürekli bunu sorguluyorum. her seferinde kendimi mantıksız bir döngü içinde buluyorum. zira bu sorgu her seferinde para için yaşıyorum sanırım'a varıyor. günümün dolayısıyla yılımın neredeyse hepsi çalışarak geçiyor. böylelikle hayatımın da çoğu kısmı çalışarak geçecek. ne için çalışıyorum? para kazanmak için. peki kazandığım parayı gönlümce harcayacak bir vakit bulabiliyor muyum? bulamıyorum. o zaman ben napıyorum? sevdiğim bir işi yapsam bu döngü bu kadar mantıksız görünmezdi ama yapılan iş kişiyi tatmin etmediğinde durum bu oluyor galiba. çalışmak zorunda değilim evet ama bir kere ekonomik özgürlük kazanıldıktan sonra başka birinden medet ummak da zor geliyor. sanırım tek engelim bu işi bırakmak için. kısacası mutlu olmak için çalışıyorum ama çalıştığım için kendimi mutlu etmek şöyle dursun resmen esir gibi hissediyorum. yani sürekli mandıra filozofu makamında bir sorgu içindeyim. çıkamıyorum.

2. kimim ben? varlığımın bu dünyaya ne getirisi var? şayet bi getirisi yok ve üstüne üstlük götürüyorsam bi şeyleri neden var oldum? bu sorularla meşgul zihnim bu aralar. bi şeyleri başarma isteğiyle doldum taştım. hani filmler ya da dizilerde treni otobüsü son anda kaçırırlar ama yepyeni bi fırsat doğurur ya o kaçırışlar, ben de hayallerimi bi el mesafesiyle kaçırdım fakat sorun şu ki bu kaçırışın bana güzel kapılar açmayacağını adım gibi biliyorum.

3. Şimdi mi çalışayım yoksa bir bölüm izledikten sonra mı?

4. Kararsız biri olduğum için zaten her şeyi zilyon kere düşünüyorum... seçemedim o yüzden :d

Ama (bkz: mesaj atsam mı atmasam mı) diye düşünmek aralarında en sevdiğim ..........

5. Ayrılık konuşması. Keşke şunu da deseydim keşke bu da eksik kalmasaydı diye aynı filme farklı senaryolar üretmek. Beynim ağrıdı vallahi.

6. acaBa doğru mu yapıyorum? gitmek mi zor yoksa kalmak mı daha zor? olmak istediğim yerde miyim? BUNLARI kaç kez düşündüğümü ben bile unuttum.

7. Eski en yakın arkadaşımla son konuşmamız.

Söylemek istediğim daha çok şey varmış aslında. Gün içinde boş kaldığım an kafamda sürekli konuşuyorum. Hala atlatamıyorum. Keşke kalanları da söyleyebilicek fırsatım olsa bir daha.

8. bu saatte adana kebap söylesem mi söylemesem mi ? (saat 03 suları.)