babaanne

1. babamın annesi, ben onun nesiyim pek bilemediğim. yıllarca beraber yaşadık, sonra ayrı, sonra benim hayatımın belki kırılma noktasında yine beraberdik başka bir şehirde. ben onu korudum, o beni yalnız bıraktı. hiç yüz çevirmedim ondan, hiç kavga etmedik ama hep uzaktı bana. hem yakın hem uzak. bir kez beni telefonla aramamıştır mesela. ararsam konuşuruz, gidersem yanına görürüm. herhalde bana duyduğu yakınlık kırk yıllık komşunun kızının eltisinin görümcesi kadardır. kötü olayım istemez, iyimiyim merak etmez, öyle.

2. Hiç tanıma ve tanışma fırsatım olmayan kişi. Açıkçası babaanne duygusu yok bende. Ben doğmadan vefat ettiği için hiç tanıyamadım. Bilmiyorum yaşasa severdim belki. Belki sorardım ona "heey kadın kadın 10 çocuk doğurmuşsun daha düşenleri saymıyorum bile bu nasıl bir yürek?" diye. Ancak üvey babaannemi hatırlıyorum o da her bayram arar sorar fakat o kadının da kendi torunları falan var. Eksikliğini hissedip hissetmediğimi bilmiyorum.

3. az önce takma dişlerini daha beyaz olsun diye çamaşır suyu ile fırçalayarak (gizlinot: önemli bilgi dişleri çıkartmıştı vkdkkf) beni şoke etmiştir.

4. Bundan 3yıl evvel ahirete uğurladığım kadın. Çok emeği vardı üstümde. Hem alzheimer hem mide kanseri 1yılda götürdü. Hala daha evine giremiyorum. Sanki yine ben kapıyı çalıp "babanneeeeee" deyince o minicik kadın mutfaktan elleri ıslak çıkacak "guguuuuuukkk"(gizlinot: Neden bilmem bana guguk kuşu derdi) diye cevap verecek gibi. Eski karadeniz kadınıydı. 90yaşına kadar baltayla kütük yarardı. 91'inde de kaybettik.

Eypio'nun bir şarkısı var "Ay gızım". Hep onu hatırlatır. Nur içinde yat.

5. bende farklı bir yeri olan insan. öldüğünde 6 yaşındaydım ama az çok hatırlarım. öldüğü sabahın gecesi tutturmuştum anneme "ben nenemin yanında yatıcam" diye. izin vermemişti. babaannem bazen altına kaçırırdı yaşlılıktan. nasıl ağlamıştım izin vermedi diye. bende ki inatla annemin inadı tam yarışır o inat etti ben inat ettim tabi o zamanlar küçük olduğumdan annem kazandı, yatamadım nenemin yanında.

sabah 6 gibi uyandım hemen nenemin yanına gittim. sarılıp uyuyacağım sözde. çok tombiş sevimli bir kadındı. tam yorganı açtım yatağa giricem, bi an yüzüne dokundum, buz gibi. tabi ben anlamıyorum. üşümüştür falan diye ellerine baktım, onlarda buz. yorganın içine soktum böyle üfleyip ısıtmaya çalışıyorum. sonra dürttüm "nene kalk üşümüşsün" diye uyanmadı. uğraştım uğraştım yok. annemin yanına gittim. diyorum "anne kalk nenem üşümüş" falan diye. annemde uyandırılınca kızgın olur. kızdı, gönderdi beni. gittim nenemin yanına yatıp sarıldım. sonra yarım saat geçti yine annemin yanına gittim "anne nenem buz gibi, uyanmıyor" dedim. annemin gözünü açıp bana bi bakışı var, hemen fırladı yatağından akabinde gelen "anne? annee?" sesleri ve çok keskin bir çığlık. gerisini pek hatırlamıyorum. babamı ilk ve tek o gün ağlarken gördüm. oturmuş nenemin yanına sadece bakıp ağlıyordu.

nenem çok iyi kadındı, hala arkasından bir kimse kötü bir şey demez. annem dedemi (babamın babasını) hiç sevmez ama babaanneme gelince hep iyi anar, duygulanır. çok hatırlamam babaannemi ama hep çok sevdiğimi hatırlarım. babaaannem bizimle yaşıyordu, babamda en küçük erkek çocuk. bu yüzden beni hep diğer kuzenlerimden farklı sevmişler. dedem de nenem de.

nenem öldükten 2-3 ay sonra okula başladım. hep şey dermiş "bu kızın önlükle görmeden ölmeyeyim Allah'ım" çok istermiş beni önlükle görmeyi. önlüğümü o alacakmış, çantamı falan... para biriktirirmiş bu yüzden. ama nasip olmamış. ruhu şad olsun. çok hatırlamayıp çok özlediğim insandır babaannem

6. Benim rahmetlik babamdan aldığım maaşı kestirip kendisine almıştı, vefat edince öğrendim ki hem SSK hem Bağkur aldığı için yakalanmış ve ceza almış ödemeyeyip o cezayı da bana miras bırakmış bir akrabadır.

7. gencecik yaşında eşini yani dedemi kaybedip iki çocukla bir başına kalmasına rağmen ikisini de çok güzel yetiştirmiş. hem anne hem baba olmuş. çok severdi beni canım babaannem. ben de onu çok severdim. ilk göz ağrısı torunuydum. annem çalıştığı için okula başlayana kadar gündüzleri bana babaannem bakardı. üstümde emeği çok. çok küçüktüm kaybettiğimizde. O gün nasıl ağladığımı unutmam mümkün değil. Küçücük yaşımda yaşadığım ilk büyük kayıptı. umarım gittiğin yerde mutlusundur ve bir yerlerden beni izleyip kızınla gurur duyuyorsundur canım benim.

8. Benim için otoritenin vücut bulmuş hali. Zor yürüdüğü için tekli koltuğundan pek kalkmaz.Bastonuyla ışığı açar-kapar, birşey istediğinde bizi bastonuyla dürtükler. Çok inat ve dediğim dediktir. Babam ve amcalarım ağzının içine bakar karar versin diye birşeylere. Bana pek karışamaz, annem babam çalışırken ben 4 yaş küçük kardeşime bakmaya çalışırken altın günlerinden başını kaldırıp gelmemiştir bile. En son ‘Sen evlenirsin diye sana altın ayırmıştım, ama bu yaştan sonra evlenmezsin herhalde. Evlensen de ben göremem ‘ diyerek altınımla beni postalamıştır. Pek te iyi yapmıştır, tatil param çıktı sayesinde.

9. Benimki panik ataktan muzdarip, 80 yaşında, sakinleştirici hap içip uyumak hobileri arasında. Bu aralar birlikte yaşamak zorundayım. Otururken bir anda ayağa kalktığı zaman yürüyemiyor. Bazen dışarı çıkartıyorum, koluma girip yavaş yavaş yürüyor. Kaynanasıyla olan anılarını anlatmaya bayılıyor. Dışarı çıkarken sorguya çekiyor, geç kalma diyor. Kulağı da ağır işitmeye başladı ve unutkanlık baş gösterdi. Bir şeyi söylediğimde anlamıyor, çocuk gibi oldu. Daha da ilerlerse nasıl başa çıkacağız bilmiyorum. Ben annemin evine gidiyorum, diye evden çıkmaya çalışacakmış gibi geliyor her an malum hastalık sebebiyle. Allah daha da uzun ömür versin. Bir şey olursa nasıl yıkılırım anlatamam.

10. insanlar öyle güzel şeyler yazmışki,aranızdaki ilişkiye çok imrendim.

benim babaannem ise torunlarından nefret eden,onlara küfürler eden ve evlatlarına onları doğurmak dışında hiç bir katkısı olmamış aksine hayatlarını mahvetmiş bir kadındır.