minimalizmi hayata uyarlama rehberi

1. ben buraya birkaç şey yazabilecek kadar deneyimlediğimi ve hayatımın bir parçası haline getirebildiğimi düşünüyorum.

şunu söyleyebilirim ki rahatlama, hafifleme, keyif alma ve alışveriş yaptığınızda gerçek anlamda mutlu olma sebebidir. insanın gerçekten ihtiyacı olduğu bişeyi alıp eve getirip bitirinceye veya eskiyinceye dek kullanabilmesi ne kadar güzel bir duyguymuş.

ben elimdekileri atarak veya bağışlayarak başladım.

daha sonra halihazırda kullandıklaımı bitirip sadece ihtiyacım olanları almakşa devam ettim. gayet dolu bir dolabım var çeşit çeşit giyiniyorum. eskiden tıka basa bir dolabim vardı. yıllarca giyilmeyi bekleyen ama sıra gelmeyen kıyafetlerle doluydu. makyaj masam aynı şekilde değişti.

hayatımızdaki fazlalıkları atmak büyük hafiflik. bu bir eşya bir arkadaş olabilir. vazgeçebilmek veya atabilmek başlangıç için en önemli adım.

şunu da söyleyeyim bence minimalizm minik yuvarlak dövme veya nokta küpe değil. o minik küpe yüzük kolyelerden 85 parça alıp eve doldurunca minimalist olunmuyor. ve aynı zamanda evden koltukları atıp dolapların kapağını çıkarmayı da minimalizm olarak görmüyorum. belgesel ve videoları izleyip bi anda coşmamak gerek yoksa felsefe haline getirilemiyor bence. ha gerçekten dolap kapağına ihtiyacım yok, koltuk gereksiz diyen insanı ayrı tutarım. kısaca ihtiyaç dahilinde şeylere sahip olmak, yetinebilmeyi öğrenmek, nefsimizi yenmektir aslolan. az konuşmak da minimalizme örnek mesela bence. kısacası gereksiz ne varsa yok etmek.

2. Bu başlıkta yazılan girdiler o kadar etkileyici ki, bugün öğleden sonra iş yerimde sadece bir - iki dakikalığına göz gezdirebildim ancak tüm yorgunluğuma rağmen el atabildiğim yerleri yavaştan sadeleştirmeye başladım. Masamdaki, çekmecelerimdeki ofis ürünlerimi grupladım, fazladan ve gereksiz gördüklerimi ihtiyacı olanlara verdim. Telefonumdaki, whatsappımdaki mesajları sildim, gereksiz gruplardan çıktım. Gereksiz fotoğrafları sildim, gerekli fotoğrafları da harici belleğime taşıdım. Mail kutumu temizledim. Akşam vaktim olursa harici belleğimdeki fotoğraflarımdan elemeler yapacağım, fotoğraflarımı yer yer gruplayacağım. Şimdiden rahatladım üzerimden bir yük kalktı gerçekten. Dijital ortamı temizleyip düzenledikten sonra (bilgisayarımdaki verileri klasör klasör gruplamayı da düşünüyorum) içim büyük ölçüde rahatlayacak. Sadeleşmek ciddi anlamda hafifletiyor. Ki evim, gardrobum sadedir çoğu eve göre, yine de bir kez daha el atacağım vakit buldukça evime, dolaplarıma. Bu başlığa da girip girip gaza gelirim artık, hakikaten sadeleşmek için enerji veriyor bana minimalizm hakkındaki girdiler. :)

3. minimalist sürecim hayvanlar üzerinde deney yapan marka almamaya karar verdikten sonra başladı diyebilirim. daha sonra plastik atık oluşturduğumu farkına vardım dışardan su ve kahve almamaya başladım. sonra sürekli yaptığım cilt bakım alışverişleri ve rosa hastası olduğumu öğrendim (kullandığım ürünler çok fazla kısıtlandı) ve cilt bakımı alımım da bitti. giydiğim kıyafetlerin içeriklerini kontrol ettiğimde çoğu polyester çıktı. bu bildiğimiz naylon dedim. kullanmadığım herşeyi elimden çıkarıp ihtiyacı olanlara verdim. artık ihtiyacım olan hiçbirşeyi almıyorum. canım cam şişemle ve porselen mug umla mutluyum. evime bambu ve pamuk olmayan hiç birşeyi koymuyorum.

4. minimalizm uyarlayabileceğim tek yer evim ve evimdeki eşyalar. kıyafet, ayakkabı, takı vs konusunda kesinlikle minimlist olmaya niyetim yok :)) sürekli alışveriş yapan biri değilim ama bi ürünü zaten kolay kolay atmam yıllarca kullanırım o yüzden az değillerdir.

edit: ama söz konusu kozmetik ve bakım ürünleri ise onda da çok çeşitli ürünler olmasını pek tercih etmiyorum çünkü o zaman bazılarının yüzüne hiç bakmıyorum. o yüzden az olsun, memnun olduğum ürünler olsun ok.

5. ben işe öncelikle kıyafetlerimden başladım. giyilebilir durumda olanların bir kısmını sattım bir kısmını da bağışladım. sonra eşyalarıma geçtim. şu an o aşamayı kıyafetler kadar kolay halledebildiğimi düşünmüyorum. ama umuyorum eşyalar konusunda da evime, odama bir sadelik getirebileceğim. bir de bu akımın ruhsal boyutu var. öncelikle sanatta ve mimaride ortaya çıkan bir akım fakat yaşam alanlarımıza minimalizmi uyguladığımızda, evimizi ferahlattığımızda, insan bunu neden hayatımdaki insanlar için de uygulamayayım diye düşünüyor. bu sebeple bana kendimi iyi hissettirmeyen, fayda sağlamayan, enerjisinden haz etmediğim kişilerle arama mesafe koydum. bunu sosyal medyada da yaptım. ben özetle bu şekilde minimalizmi hayatıma uyarladım, sizlere de tavsiye etmekteyim. gerçekten de az çokmuş, insan biriktererek değil paylaşarak mutlu oluyormuş.

6. önceki entry'lerde de yazıldığı gibi minimalizm hayatın birçok alanına uygulanabilen bir kafa yapısı.. kendimi minimalist olarak nitelendirebilirim evet ama önceki halime göre.. kafanızda japon tipi bir minimalist belirmesin yani.

insan ilişkilerinde her zaman seçici oldum, bana iyi gelmeyen saygı duymayan insanları hiç barındırmadım hayatımda. akrabaymış ayıpmış bayrammış seyranmış mantığım hiç olmadı.

kıyafet, makyaj malzemesi, takı toka, ayakkabı konusunda sapıttığım bi 4-5 yıllık süreç var.. 3 sene önce kafama dank etti ve değişmeye başladım.. çoğu insan gibi ben de vererek başladım.. ikinci aşamada elimdekileri tadilat yaptırmaya, yeniden değerlendirmeye başladım.. üçüncü aşama ise yeni birşey alırken seçici olmak.. sapıtmış vaziyetteyken her şeye ama herşeye hevesim vardı.. dolayısıyla gardrobumu sürekli eksik görüyodum.. sonra hayatıma bi baktım tepeden.. örneğin haftasonlarım genelde evde geçer, klas bi mekana gittiğim yok, tiki bi çevrem yok.. ee haftasonu giyecek şık bi kıyafetim yok diye niye zırlıyosun dedim kendi kendime.. şimdi eşofman, sweatshirt, tayt falan giyiyorum haftasonları.. ihtiyacım var histerisinden çıktım..

giymediğim ayakkabı, kıyafetim artık yok diyebilirim... var olan eşyalarımı da kullanmaya çalışıyorum çeşitli çeşitli.. hep aynı eşyalara abanmamaya dikkat ediyorum.. aslında sevdiğim ama kullanamadığım eşyaları da hep elden çıkardım..misal bere şapkaya nedense elim gitmiyo... şal fular ankara'da çok kullanılmıyo çünkü bahar mevsimleri pek kalmadı artık.. 10 cm topuklu ayakkabı çok aldım bi ara ama pek kullanamadım... 7 cm seviyorum.. elbise ve etekte kalem tarzını seviyorum.. kabarıkları eledim.. hırka kullanamadım mesela.. bi ara çok almıştım..

parfüm merakım vardı, her allahın günü parfüm sıkılmayı gerektiren bir hayatım olmadığına karar verdim.

çeşit çeşit makyaj malzemesi alırdım, makyajı kendimde ve kendi hayatımda fazla sevmediğime karar verdim.. bakımsız kadınların olduğu bir iş yerinde çalışıyorum.. haftasonu da dediğim gibi mütevazı bi hayatım var.. makyajı severim aslında da para dökmeye, cildimi fazla yıpratmaya gerek yok..pudra, allık, ruj iş yeri makyajım.. haftasonu makyaj yapmam.. rujlarımın, kullandığım kremlerin sayısını da azaltmaya çalışıyorum.. misal şu anda 10 rujum var.. benim hayat tarzımda 3 ruj falan yeter..

insanın çok fazla eşyası olunca, kullanmaya sıra gelmiyo.. eşyalar eskiyemeden modası geçiyo, sıkılıyoruz vs.. parasını çıkartamıyo yani.. hem evde yer işgal ediyo, hem alabileceğimiz çok daha kullanışlı ve hayatımız uygun bir eşyaya mani oluyo çünkü insan vicdan yapıyo, hem de keseye zarar..

genel olarak da fazla eşyaya hiç gelemem.. evde ikinci kez okumayı hak etmeyen kitapları kütüphaneye bağışladım.. mutfak eşyaları, ev eşyaları aklınıza gelen ne varsa kullanılmayan, ya veririm ya atarım..

whatsapp mesajlarımı, epostaları, galeriyi, mesajları, kullanılmayan uygulamaları, rehberi sürekli temizlerim....

son olarak da youtube'da türkçe bir kanal var minimalizmle alakalı.. ordan öğrendiğim birşey: amaçları elemek.. kafamda çok fazla amaç, plan, hayal vardı.. gerçekleştiremedikçe stres yapıyordu.. oturdum gerçekçi bir şekilde düşündüm.. bence anca şunlara vakit ayırabilirim diyerek bir iki hobi seçtim.. diğerlerini eledim..

tüm bunları yaparken hangi harcama kalemlerinin benim için vazgeçilmez, hangilerinin de benim hayatım için çok da gerekli olmadığını düşündüm.. yani bütçeleme yaptım..aynı şeyi zamana da uyguladım..neler zamanımı yiyor, nelere zaman ayırmalıyım diye oturdum düşündüm..

bunlar benim kendi hayatıma uygun olduğunu düşündüğüm kararlar ve yöntemler.. biri diyebilir ki, yaw haftasonu taytla geçer mi.. ya da 3 ruj olur mu.. herkesin şartları, maddi gücü, zevkleri farklı.. minimalizmi kalıba sokmamak lazım bence.. ama insan sadeleştikçe tüketme güdüsünün nasıl iliklerine işlediğini daha iyi anlıyor.. bunları mutlu olmak için yaptım ve evet daha mutluyum.. amaç bu..

7. tabaklardan koşar adım uzaklaş. tek başına yaşarken mutfak gereçleri için her şeyden en fazla iki tane almak cidden huzur veriyor. yok efendim salata tabağı, çorba kasesi, servis tabağı, ana yemek tabağı... bi tane hafif derinliği olan genişcene bir tabak al kendine. ömür boyu ondan ye. obsesifce tabak kolleksiyonu yapıyor türk kadınları. sıradan bir evin mutfak dolapları aynı anda 100 kişiye servis yapabilecek kapasiteye sahip.

benim öğünlerde uyguladığım minimalizim şu:

pişir, yıka, kaldır.

ye, yıka, kaldır.

8. işte kendimi minimalizme uyarladığım bu aylarda karşıma çıkan,beni anlatan başlık.bende hayatımı minimalizme uyarlarken girdi yazan bütün süslülerimizin fikirlerini okudum.hepsi gerçekten çok yaratıcı...

minimalizmi hayatıma uyarlarken: önce gardırobumdan başladım.tamamen boşalttım. giydiğim, giymediğim, giymeye devam edeceğim artık giymediğim ne varsa.hepsini ayıkladım.iyi durumda olup giymediklerimi kocaman bir poşette beklettim zamanla baktım.hala giymiyorsam verdim.bir de aynı şeyden iki tane olanları eledim.mesela lacivert sweatshirt.dolaba bakmadan kaç tane benzer şeylerden almışım.giyilmiyor ayıkladım.aslında minimalist açıdan gardrobumu tamamladığımı düşünsem de arada giymediğim fazla birşey var mı diye bakıyorum.

gelelim kozmetiklere: en çok gönümü çelen ojeler ve rujlar.rujlardan bozulmuş olanları attım.aynı rengin 70 tane muadili olan rujlarımı kuaförüme verdim.ojelerde de aynısını yaptım.aslında önemli olan bunları dağıttıktan sonra tekrar krize girip almamak.benim kemikli yapıda ellerim var ve sedefli ojeler yakışmıyor(çok denedim belki yakışır diye) gidip sedefli oje almanın benim açımdan bir anlamı yok.sadece 5 tane ojem kaldı.

kitaplar: kitaplıkta zamanı geçmiş çoğu kitap (ders,okuma,test) kütüphanelere verdim.

şu an evdeki hükmüm sadece yatak odamda geçtiği için bunları yaptım.ama evdeki fazlalıklara da el atmıyor değilim yani:)

verdikçe,attıkça o ferahlığı hissettikçe insanın içi açılıyor.herşeyi daha geniş görüyorum.

9. 2 yıllık minimalizm serüvenim gayet güzel gidiyor. Bunu şuan Ankara Armada avm de yazıyorum. "Buna ihtiyacım var mi? Yoo hayır." Diyerek yoluma devam ediyorum. İhtiyacim olan neydi? Sadece nemlendiricim ve asetonum. İkisine 15tl verip çıktım. Çünkü minimalist mağazaların efendisi rossman <3

Koton reklamında fahriye evcen'e çok yakışan 39.90 tl triko kazak bana yakışmıyor işte zorlamanın anlamı yok.

2 yıldır kıyafet almıyorum.

Gardrobum az öz, renkler belli, çünkü rengarenk sevmiyorum . Bunu bilerek gardrobumda herşeyi düzenledim. Gömlekler hep şifon, iş hayatımda çok lazım. E iş hayatı dışında da zaten bıkmışım gömlek ceket giymekten, kazak,tişört giyiyorum e öyleyse diğer normal kumaş gömleklere veda.

5 tl diye sosyete pazarından aldığım ispanyol paça kota da veda. Çünkü basenim geniş yakışmıyor.

İçime sinmeyen, sırf ucuz, indirimde diye aldığım ama dolapta etiketiyle bir köşede bekleyen kıyafeti giymiyorum. Sat gitsin.

Ben dolabimi nasıl ayıkladım ?

Tek tek tüm kıyafetlerimi serdim. Zaten çok giydiklerinizi bilirsiniz. Onlari kenara ayırın . Sonra emin olamadiklarinizi tek tek ayna karşısında deneyin. Ama makyajlı olun. Takın takıştırın. Bununla işe,buluşmaya,okula vs. Gider miyim? Diye kendinize sorun. Bir an bile tereddütünüz varsa o kıyafet hop elendi.

Kenara çıkanları toparlayin. Gardrops,dolap ,zebramo gibi uygulamalarda satın veya ihtiyacı olanlara verin.

Makyaj malzemelerimde bir orta boy makyaj çantasına sığacak kadar küçüldüm. Sabah makyaj 5dk sürüyor. Eyeliner,far varsa 10 dk.

Ayakkabılarda baktım ki hep aynı tarz, aynı topuk boyu ve aynı renk giyiyorum. Hepsi dursun dedim ki zaten epey süre ayakkabı almam. Ciddi ciddi parcalanana kadar giyecegim. Çünkü ayakkabılarımı her akşam eve gelince havalandırıp,silip,kutusunda saklıyorum. Neredeyde hiç eskimiyorlar. Dolayısıyla uzun ömürlü oluyorlar.

Yemek konusunda minimalizm :

Buzdolabinda herşeyden az az var. Böylece taze yiyoruz. 2 gün gidecek şekilde 2 kap yemek yapıyoruz. Bir çeşit çorba,bir sebze yemeği, yanına kendi yaptığımız yoğurt ve salata. Günde 1 porsiyon meyve. Haftada 2 kez et ve 1 kez balık. Yemeğimi evden götürüyorum veya ofiste kahvaltılık,yumurta,makarna gibi seçenekler var. Hemen yapiveriyorum.

Kısa mesafeleri yürüyorum. Hem temiz hava almak hem hareketlenmek için. Kafamdaki yoğunluğu da yolda yururken miminize edip, işleri planlıyorum.

Telefon görüşmelerini de genelde yolu yürürken yapıp bitiriyorum ki günün kalanında vaktimden çalmasın.

Ayrıca takılarımda sadece gümüş ve altınlari tutup çok az ve çok sevdiğim imitasyon takıları elimde tutuyorum.

Şal ve fularlarim 25 tane iken 5 taneye düşürdüm. Çünkü herşeyle uyan 5 tanesi benim için yeterli. Diğerlerinin arasından seçim yaparken harcadığım vakit ve yaşadığım stres çok gereksiz.

Bu sene siyah trençkot istiyordum. Annem "benim gencligimden kalma, terzi dikimi bir ceketim var" dedi. Hop trenckotum oldu. Hatta görsellere ekleyeceğim.

Tv izlemeyi bıraktım (gizlinot: Yeni evimde tv de yok mis) her akşam 25 sayfa kitap okuma kotası koydum. Bir kota koyarsanız herşey daha kolay.

Banyodaki malzemelerin hepsi 1 e düştü. Aynı anda 4 saç köpüğüne gerek yok. Hepsi stoğa alındı ve şuan için en çok kullanılan dolapta yer alıyor.

Ojelerimin sayısı 7. Siyah,bej,bordo,kırmızı,bebek mavi,rose gold,haki yeşili . Gayet yeterli her kiyafetime gidecek tonlar.

Her kıyafete uyacak 2 saatim var. Bir tane de annemin genc kizligindan kalma saatim oldu. Bir daha saat alacağımı sanmıyorum.

Minimalizm benim icin kafa dinginliği demek. Evden çıkarken o şuna uydu mu, bu bunu kaldirir mi diye düşünmemek ve daha önemli şeylere odaklanabilmek demek.

Telefonumda dahi minimalist olmaya çalışıyorum, hem telefon modelinde hem de kullandığım içeriklerde,galeri,mesaj kısımlarındaki gereksizliklerden silerek anında kurtuluyorum. Gösteriş, kılık kıyafet,araba ve telefonun önemsendiği bir meslek grubundayım. Ama hayır iphone almadım. Çünkü twitter dışında sosyal medyam yok, gazete ve sozlukleri okuyup, youtube da video izlemek için gayet yeterli bir telefonum var. Bozulana kadar yeni birşey almayı düşünmüyorum. İphone ile problemim yok ancak çok az özellik kullandığım birşeye o kadar para vermek istemiyorum.

10. Evdeki tüm fazla eşyalarımı zamanla yok ettim. Biblolarım, oyuncaklarım, onlarca bardak, tabak ve tencerelerim, neredeyse tüm temizlik ürünleri, fazla koltuklar, kitaplığının yarısından fazlası. Evime gelen insanlar ne kadar ferah olduğunu söylüyorlar hep ki bence de öyle.

Makyaj malzemesinde rujda sıkıntı yaşıyorum, çok fazla var, atamıyorum ama yenisini de almıyorum. Onun haricinde gerekli olan her malzemeden 1 adet var.

Kıyafetlerim yine sıkıntılı çünkü son iki senedir devamlı kilo alıp veriyorum, farklı bedenlerde çok kıyafetim var ama yavaş yavaş büyük bedenlerden kurtulmaya başladım.

Ayakkabı olarak 1 spor ayakkabı, 1 bot, 1 çizme ve 1 converse var.

Temizlik malzemesi hic almiyorum, sirke ve karbonat yetiyor.

Ev eşyası olarak yatak odamda yatak ve 2 adet yatak başı komodin var, dolabım gömme dolap, o yüzden epeyce şanslıyım, makyaj masam yok, gerek duymuyorum.

Salonda 2 koltuk, 1 sehpa ve kitaplık var.

Stok yapmıyorum, bir şeyi alacakken ihtiyacım var mi diye soruyorum kendime, alacağım ya da almak istediğim ürünlerin ücretlerini bir kenera atıp biriktiriyorum.

Kısadan hisse insanin ruh sağlığı açısından güzel olay minimalizm, alınan ürünlerin kölesi olunmuyor, alınamayanlarin verdiği 'param yok, trende uygun değilim' düşünce yapısı yo k oluyor.