sen çok değiştin cümlesi

1. Klişe cümlelerin içinde halay başı olacak cümledir.

2. "değişen ben değil bakış açındır tatlım" diye cevap verebileceğimiz cümledir. (gizlinot: lol)

3. 'Değişmeyen tek şey, değişimin kendisidir' diye cevap verilmesi gereken önerme. (gizlinot: diyalektik) (gizlinot: heraclitus)

4. sahsima karsi isitirsem ne guzel iste yerimde mi sayayim minvalinde bir cevap verecegim cumle. her sey degisiyor, niye degismeyelim ki?

5. karşılık olarak "inanılmaz, değişen ben miyim inanılmaz, bu yabancı da kim" cevabını vermiş olmama sebep olan cümle. o yüzden birine sen çok değiştin derken önce bir dönüp kendine bakmak ve de iki kere düşünmek gerekebiliyor.

6. Düzenli olarak, değişmeme sebep olmasaydın ozaman kuzucuk şeklinde karşılık verdiğim klişedir

7. beş yaşındaki bir öğrencimin bana yaptığı atar!

yan yana geldiklerinde dersi terörize ettikleri için en iyi arkadaşıyla gruplarını ayırınca önce itiraz, sonra tehdit(ybkz: seni anneme söyliycem) ve en son da gözyaşları içinde yerde tepinme taktikleri kullanılır, hiçbiri fayda etmeyince gözlerini hınçla bana dikip 'sen böyle değildin, çok kötü bir şeye dönüştün' diyerek isyan edilir!?

kendimi dark side'a geçen anakin gibi hissettim resmen ya, yeni nesil çok fena azizim.

8. Çift yönlü sebebi olan cümle. Söyleyen değiştiğini düşünür, çünkü eskiden aynı şeylere daha tahammüllü, düzeleceğine dair daha inançlıdır, görmezden gelmek daha kolaydır ya da üstünde durmamak lazımdır ancak belli bir süre sonra aynı şeyler olduğunda bu şekilde kalacağını istemeye istemeye bildiği için kaybettiği umuduyla son kez bu cümleye tutunur.

Karşı taraf da aslında değişmemiştir eskiden şartlar daha farklı davranmayı gerektirmiştir ama şimdi aynı gerekliliği içinde hissediyor mudur? Hayır. Artık kasmaya, düşünerek hareket etmeye gerek yoktur kendini olduğu gibi sunma haklılığını sonunda bulmuştur kendinde.

Yani değişen sen ya da ben değil içinde bulunduğumuzu hissettiğimiz şartlardır.

9. evet ben çok değiştim...

eskiden bir şeyleri daha kolay tolere edebiliyordum.. başkasının yapmadığı şeyleri kendim üstlenebiliyordum; "tamam ben hallederim" oluyordu çoğu şey... hepsini halletmeye zamanım ve gücüm vardı...

oysa şimdi ne zamanım, ne gücüm, ne de sabrım var.. hiç bir şeye yetişemiyorum ve insanlarda her şeyi nasılsa benim halledeceğime dair bir rahatlık var... ve ben artık patlıyorum, kızıyorum, söyleniyorum, tepki gösteriyorum.. artık gülümseyerek her şeye koşturamıyorum...

çok yoruldum çoooook....

ve evet;

ben çok değiştim...

10. Bundan daha normal ne var dediğimdir. Tabi ki değişeceğim, hatalarımı düzelteceğim eksiklerimi tamamlayacağım fazlalıklarımı atacağım. Aynı kalsam bu bir sorun olurdu asıl.