26033. allerjisi olduğu halde gerekli önlemi/ilacı almayan bir insan tipi var. bu çok hafifinden munchausen sendromuna girer mi diye düşünüyorum bazen. hem bu insan tipini çok görüyorum hem de yakın arkadaş grubumda tam böyle biri var. mesela bir olay anlatayım ve bu olay gibi bir sürüsü yine aynı kişiyle yaşandı.
kedi allerjisi var ve kedisi olan insanların evine gidiyoruz. allerji hapını almaması için hiçbir sebep yok. yeni nesil allerji hapları uyku yapmıyor. arkadaşım üzerinde bir yan etkisi de görülmedi. ama o, evin kedili olduğunu bilmesine rağmen hap almadığı gibi orada da kediyle güle oynaya oynuyor. yapma allerjin tutacak diyorsun, çok tatlı diyor. buna saygım sonsuz, bence de çok tatlı dfghj allerji hapını al istersen diyorsun, özellikle yavaş yavaş burun aklmalar, gözde şişmeler yanmalar başlarken. "geçer" diyor ya da "artık o kadar ağır değil" diyor. ama sen biliyorsun, hep yaşanan şey. geçmeyecek ve geçireceğiniz toplu akşam, yavaş yavaş, o hapşırışlar burun çekmeler ay çok kötüyüm demelerle bölünüp rezil olacak. gerçekten yavaş yavaş her yerini kaşıyor sürekli burnunu çekip siliyor, konuşmaya katılamıyor, gözleri akıyor. hani kendine de büyüükkk bir işkence. herkes sürekli iyi misin iyi misin diye soruyor. tek konu bu olmaya başlıyor bir anda. onu düzeltmek için her şeyi yapıyoruz evi havalandırıyoruz başka yere götürüyoruz.
cidden bu çok yaşanıyor. böyle bir inkar hali mi bu? her seferinde bu sefer iyi biter gibi bir umut mu? yoksa ilgi çekmek için mi (o da yani yuh yakıştıramıyorum da çünkü onu da çok zorlayan bir durum, sırf ilgi için buna neden katlansın?). bilmiyorum. allerjim olmadığı için anlayamıyor olabilirim. ama artık "o an öyle gelişmiştir" diyemeyeceğim kadar çok olay yaşandı. neden? merak ediyorum.