15. Kendimden nefret etmeme neden olan eylem.
Az önce 400 gr (1 kutu) sütlü fıstık kreması, 2 adet bazlama ekmeği, 2 adet muz, 5 yemek kaşığı fıstık ezmesi ve 1 küçük kutu balı 1 saat içerisinde çay ile beraber yedim. Midem çok kötü. 2 aydır bununla mücadele etmeye çalışıyorum. Sebebini de iyi biliyorum. Çok kısıtlayıcı diyetler yaparak 52 kilodan 44 kiloya düşmüştüm. O süre zarfında yiyemeyip aklımda kalan her şeyi birer güne yayarak tıkınırcasına yiyorum. 2 gün öncesine kadar iyiydim. Kendimi kısıtlamayıp canım ne çektiyse normal miktarlarda yiyordum. Bugün ne olduysa iş çıkışı kendimi migrosta buldum ve yukarıda yazdığım yiyecekleri aldım. 1 hafta önce 1 koca paket cheerios mısır gevreğini bir oturuşta yemiştim. Hiç ama hiç iyi değilim. Yakın zamana kadar kusabiliyorken artık vücudum alıştığı için kusamıyorum da. Kilo almaya başladım. Bu beni çok üzüyor. Beslenme bozukluğu ile ilgili kitaplar alıp okumaya başladım. Etkisi oluyordu ama bugün kendimi tutamadım. Bana bu konuda tavsiye vermek isteyenler lütfen benimle iletişime geçsin. Vücuduma bedenime iyi davranmak istiyorum. Aynı zamanda spora da başladım. Sigarayı da bırakmam gerek ama kendimi her açıdan iradesiz zayıf hissediyorum. Karnım davul gibi şişti yediklerim için aşırı pişman hissediyorum. Gün içerisinde lise zamanlarımdaki yeme düzenimi anımsamaya çalışıyorum. 7 8 sene öncesine gidip günlük rutinimde nasıl atak geçirmeden, hem abur cubur yiyip hem de zayıf kalabiliyordum bunları hatırlamaya çalışıyorum. Günlük yaşantımda iş veya sosyal hayattaki arkadaşlarımın yeme rutinlerini gizlice gözlemliyorum. Hangi yemekten kaç tabak veya Hangi abur cuburdan ne miktarlarda yiyorlar hepsini çaktırmadan gözlemliyorum. Bunu kendime uyarlamaya çalışıyorum. Halbuki önce kendimi keşfetmem gerektiğini biliyorum ama beceremiyorum. Buraya daha çok şey yazarım ama yapamiyorum. İnanın çok yoruldum. Çaresizce çıkış yolu arıyorum.
Edit: bu yazıyı yazdıktan sonra 2 kere atak geçirdim. "Yeme bozukluğunun üstesinden gelmek" adlı kitabı okumaya başladım. Bu süreçte bana yardımcı olan tek şey bu kitap oldu. Bu hafta hiç atak yaşamadım. Sezgisel yemeye başladım. Keyfim yerinde ve çok mutluyum.
Edit 2: Atak geçirmiyorum. Sezgisel beslenmenin çok etkisi oldu. Her şeyi kısıtlamadan yiyebilmek, tadına vara vara, aromasını hissederek mideye indirmek mükemmel bir şey. Kilo almadım hatta vermişim ama umrumda bile değil.
Edit 3: Edit 2 den sonra, her şey güzel ilerlerken kendimi bir anda bulimik bir kişi olarak buldum. Hayatımın en berbat dönemiydi diyebilirim. Gerçekten ayrıntı vermek istemiyorum, anlayacağınızı düşünüyorum. Neredeyse 1 yıl boyunca kendimi engelleyemedim. Her defasında ağlama krizi ve akabinde bunu kendime neden yapıyorum çıldırışları, mental çöküntü. Bu 1 yıllık süreç Ekim 2022 de sonlandı. Bu süre zarfında hiç klinik destek almadım. Kimselere söylemedim. Bilmem kaç bin kere kendime söz verip bi daha yapmıcam desem de bu yine bir şekilde tekrar etti. Ta ki dişlerimin aşındığını ve inceldiğini, kalp çarpıntımı, fark edene kadar. skerler bu işi diyip bir günde bıraktım. Bu süreçte bulumia nervoza ile ilgili çok kaynak okudum, videolar izledim. Bunlar iyileşme sürecimde etkili oldu. Hastalığın farkına varmak o kadar güzel bir şey ki. üzerinden 1 yıl geçti. Ekim 2022'den beri asla bir kere bile tekrarlamadım. hayatta kendimle gurur duyduğum tek başarım mental bir rahatsızlığı kendi kendime yenmekti. Her şeyden önce kesinlikle direkt olarak klinik destek almam gerekiyordu fakat bende bu hastalık bir tabu olmuştu ve de bazı ekonomik sıkıntılardan dolayı yanaşamadım. Eğer bu durumda şu an olanınız var ise vakit kaybetmeden destek almalısınız.