2. ksımetse birkaç ay sonra yapacağız. ben b1 seviyesinde gariban bir avukatım. eşim halihazırda savunma sanayinde çalışan bir yazılım mühendisi. bu ay ingiltere'de hepimizin bildiği bir şirketten kabul aldı. ancak süreç devam ederken istanbul'da bir şirket de kendisine aylık 1800 euro maaş teklif etti. bendeniz ise 86,5 kpss puanım, onur öğrencisi olarak mezuniyetim, kurumsal firmalarda yaptıgım stajlara rağmen ingilizcem ve torpilim olmadıgı için işe alınmadım. daha doğrusu bir avukat asla işsiz kalmaz. asgari ücret+ şehir dışı duruşmalar+ aşırı yoğun iş yükünü kabul etmedim ve tekrar sınava hazırlanacaktım. bu aşamada biz gerçekten tr'de net 1800 euro mu ingilterede net 3600 sterlin mi ikilemine düştük. ve bence hayat standardımız istanbul'da daha iyi olacakken buna rağmen ingiltereyi seçtik. tr'de halihazırda arabamız, yeni aldıgımız eşyalarımız, yeni kurdugumuz bir düzenimiz vardı. ingiltere'ye tüm bunları arkamızda bırakıp gitmek ikimize de zor gelse de , uzun vadede daha kazançlı olacağımızı umut ediyoruz. ben ingilizce kursuna yazılıp sonrasında yüksek lisans yapmaya çalışacağım. memleketini ve istanbulu aşırı seven evcimen bir insan olarak her şeye yeniden başlama düşüncesi bana panik atak geçirtse de 26 yaşında bu imkana sahip olduğumuz için şanslı hissediyorum. hele çocuk olduktan sonra bu kararı vermek çok daha zor olsa gerek. ben cesaret edip kedi bile sahiplenemedim henüz :)
velhasıl if not now, when diyerek kendimi gazlıyorum. bir de aşırı şekilci bir insan olarak ingiltere konusu açılınca hemen londra demiştim lakin iş bristol'de. zaten bu maaşla londra geçinmezdik ama yine de orada düzenimiz oturunca londraya taşınırız he mi diyerek eşimi darlamaktan geri kalmıyorum. allah yaaar ve yardımcımız olsun.