194. zamanında vasıfsız işçi olarak almanya'ya göçmüş kişinin çocuğunu, tc devletinde uzman doktor çocuğu olan benden daha iyi bir hayat sürmüş/sürüyor olması.
yanlış duymadınız, annem uzman doktor, babam albay. yine de eve giren gelir aman aman bir şey olmadığı için özel okullarda burssuz okuyamadım, hep bir okul veya dersane bursu gerekti, kazandım ve öyle okudum. üniversitede de iyi bir okul kazandım, odtüde okudum. mezun olduğumda kriz vardı ve 6-7 ay iş bulamadım, sonra pandemi patladığı için iş de arayamadım. 2 kere sırf odtülü olduğum için işe alınmadım mesela, çok enteresandı, sanırsın o okuldan mezun olunca önüne her türlü kapı açılır.. açılmıyormuş. şimdi devlet memuru olarak çalışıyorum ama hayatım 8-5 arasında, kazandığım parayla yapabileceklerim sınırlı, vizyonum bile daraldı öğrenciliğimdeki halime göre.
sonra ortak bir ilgi alanımızdan ötürü almanya'da yaşayan bir arkadaş edindim. benden 4-5 yaş büyük birisi ama okurken tanıştığım için şu an onun o zamanki yaşıyla aynı yaştayım. ailesi almancı olarak yurtdışına göçmüş, babası vasıfsız işçi olarak çalışırken annesi ev hanımlığı yapmış. biz 2 kardeştik ama onlar 4 kardeş falanlar. kız alman vatandaşı ve orada okumuş. şimdi bir danışmanlık şirketinde çalışıyor. onun hayatını takip ediyorum, arada yurtdışına küçük geziler yapıyor, kendine 2-3 kez düşünmeden hooop diye yeni şeyler alabiliyor. ben de benzer şekilde çalışıyorum ama çalıştığımın karşılığını güvende ve sağlıklı hissederek, istediğim zaman gezebileceğimi bilerek, yeni şeyler denemenin cebimi yaktığını hissetmeden yaşamıyorum maalesef.
bunları bu kadar anlattım ama ana mesaj şu: arkaplan desen her türlü daha iyi bir aile imkanına sahipmişim, zeka ve başarı desen belki ben daha bile iyiyimdir yani, ama yine de bir yurtdışına göç neleri değiştirmiş görüyorsunuz. arada annemlere kızarım "ikiniz de ingilizceyi bilirken, yeşil pasaportlarınız varken, döviz allah olmamışken neden yurtdışına gitmediniz?" diye. onlar da hep "o zaman öyle bir vizyon yoktu, insanlar çok kötü durumdaysa kendilerini kurtarmak için giderlerdi, burada başarısız olan arkadaşlarımız falan gittiler hep amerikalara, hoş, orada prof oldular şimdi" diye cevap alıyorum. her türlü zoruma gidiyor yaşayamadığım bir hayatı izlemek.