1. milletin her bir üyesinin aynı zamanda ordunun parçası olması durumudur. en çok göçebe topluluklarda görülür sebebi elbette hayatta kalabilmek. çok küçük yaştan itibaren tüm çocuklar savaşmayı öğrenir.disiplin esastır, sürekli uyanık olmak ve birbirinin arkasını kollamak gerekir. günümüzde de sık sık duyuyorum ordu millet olmak isteyen kendini asker gibi gören ve (gbkz: bireysel silahlanma) taraftarı insanlar peki ordu millet nedir ve günümüz türkiyesi bu silahlanma ve askercilik oyununu karşılayabilir mi bize neler mal olur? hayal edebiliyor musunuz?
bunun en tipik ve net halini türkler ,vikingler ve spartalılar yaşamıştır. (gbkz: her spartalı asker doğar) savaşmak yemek içmek gibi bir şey öylesi doğal. en çok öldüren en forslu.
zamanla devletler kurulmuş insanlar yerleşik düzene geçmişler ekip biçmeye evlerinin önüne çit çekmeye başlamışlar zengin olarak değil ama daha az korkarak yaşamaya başlamışlar çünkü devletlerine ödedikleri vergiler, devlete teslim ettikleri ürünleri onlara para karşılığı savaşacak insanlar vermiş. bu paralı askerler savaştıkça devlet kazanmış, çiftçiler ürün gönderdikçe devlet kazanmış, tüccarlar vergi ödedikçe devlet kazanmış. birileri çalışmış, birileri ölmüş yine devlet kazanmış. her şey profesyonelleşmiş en iyi buğdayı yetiştiren, en iyi kılıç kullanan birbirinden ayrılmış. birbirlerinin işlerini yapamaz hale gelmişler bu yüzden savaş olmayınca savaşçılar aç kalmış, savaş varken de ellerindekine el konulduğundan çiftçiler. ordular profesyonelleştikçe savaşlar daha büyük alanlara yayılmış bir günde biten savaşlardan aylar süren savaşlara ve sonunda yıllar süren savaşlara evrilmiş, ardı ardına insanlar ölüyormuş devlet için, artık asker yetmez olmuş düşünmüşler nasıl daha çok asker yaratabiliriz diye. sonra herkesin asker olduğu günleri hatırlamışlar ve öldürmek yeniden kutsallaşmış. savaş artık meydanlarda olmuyor savaş okullarda,savaş hastanelerde, savaş otobüs duraklarında. artık savaşçılar üniforma giymiyor silah taşımıyor. artık ya bebek arabasındayken yanıyor ya da egede boğuluyor. siviller savaşçı oldu yeniden artık her millet ordu millet.
oysa öldürmeyi reddetmek haktır. ne yazık ki bu öldürülmenin önüne geçmez. özgürlük savaşları çok geride kaldı bugün yaşanan her şey devletlerin çıkar savaşlarıdır. bunu parçası olmayı reddedene vatan haini deniyor, hayatını bunun değerini asla anlamayanlar için vermedi diye korkak oluyorlar.
ordu millet anlayışı doğal bir oluşumdan yıllar içinde sivilleri ölmeye ikna edebilmek için kullanabilecekleri bir maşaya dönüştü. çünkü (bkz: her viking asker doğar) askerliği kutsallaştırarak adım adım oraya gidiyorlar 20'li yaşlarının başlarındaki insanların ölümünü sevinçle karşılatıyorlar insanlara sanki zaten bu yüzden doğmuşlar ve görevlerini tamamlamışlar gibi.
ordu milletin başındaki komutan aynı zamanda devletin yöneticisidir en önden her savaşa girer çocuklarıyla beraber. bana modern devletlerin başlarındaki insanların neden bu kutsal askerlik işine girmediğini veya çocuklarını 'mutlulukla' askere yollamadıklarını açıklayabilir misiniz? çünkü artık ölüm ölümü doğuruyor kimse diğerinin hayatını korumak için ölmüyor herkes kendi yerine ölüyor bu çıkar savaşında.
narcisse