psikolojik şiddet

16. Son iki gündür etrafımda sevmediğim insanlar, stresi tavana çıkaran işler olmadığı ve bundan dolayı da son derece huzurlu olduğum için, sevgili beynim beni sinir eden bir psikolojik şiddet olayını gereksiz yere aklıma getirdi ve gerildim anasına yandığım.

Bundan bir sene önce defacto'da sıra kuyruğundayım, elimde de epey ürün var. Ben kasaya geçerken arkamdaki kadın da hemen yan tarafa geçti. Tezgahtaki kadın tanıdığı olacak ki nasılsın iyi misin diye sordu ama her hali o kadar rahatsız ediciydi ki dikkat kesildim istemsizce. Tezgahtaki kadın hiç bir soru sormadan dan diye "Ben atandım biliyor musun" dedi sonra işte söyle bir yere atandım, öğrencilerim söyle seviyorlar beni böyle iyiyim. Aralıksız konuştu. Kasiyerin yüzü nasıl hüzünlü Sadece "ne güzel sevindim senin adına" diye yalandan bir şeyler söyledi ama boğazı düğüm düğüm. Kadın kendini anlatmayı bırakıp

" anladığım kadarı ile sen kazanamamissin. Halbuki sınav kolaydı niye yapamadın ki"

dedi. Yüzünde de alaycı, küçümser bir ifade. Kızcağız sadece "nasip değilmiş. Sınavlara fırsat buldukça çalışıyorum. Olur inşallah" diyebildi. Ha ağladı ağlayacak ama. Tabi bu cümle iyi olmadı kadın psikolojik olarak şiddet uygulamak için fırsat bekliyor. Hemen "insan ilk iki girişinde kazanamayinca zor kazanır daha. Hem sen çalışıyorsun da ama ne diyeyim olur insallah" gibisinden bir şeyler zırvaladi. Kasiyer hızlı hızlı kıyafetleri katlamaya başladı. Hani bitsin de defolsun der gibi. Kadın bunu farketmis olacak ki "biraz daha acele eder misin nişanlım dışarda bekliyor da. Gidip yemek yiyeceğiz, sonrada gidip ev eşyası bakacağız. Arabada beklemesin fazla bla bla. Hem sen ne yaptın mustafadan ayrıldın mı yüzük yok parmağında " gibisinden salak saçma bir şeyler sordu, konuştu, yüzünde her halinden keyif aldığı belli olan bir gülümse ile kızın halini tavrını inceledi. Ben yanda sinir kestim. Kasiyere hani dokunsam bir o çığlık atacak bir ben. Benim işim haloldu. Poşetleri kaptığım gibi hızlı hızlı uzaklaştım ordan. Hatırlıyorum o gün eve geldiğim de tüm gün aklımdan hic çıkmadı. O kızın yüzü, sesinin titremesi, sinirden eşyaları katlarken ki hızlı ve titrek el hareketleri... Eve gidince o akşam hüngür hüngür ağladığına eminim. O kızın gününü bombok etti o lanet olası. Atandığı ve koca bulduğu için üstünlük tasladı ezdi durdu kendince. Ama nasıl keyifli Nasıl mutlu.

O kadının uyguladığı psikolojik şiddet o kasiyerin ruhunda derin yara açtı. Bunun olduğu her halinden o kadar belliydi ki üzerinden kaç zaman geçmiş hala sinir kesiyorum. Sadece fiziksel şiddetin değil psikolojik şiddetin de cezası olmalı. Yaralanıyorsun ama kanamadığın için görmezden geliniyorsun. Çok acı...

15. Uzun bir süre yaşadım ağlamaktan helak oldum. izlediğim diziden pantolonumun rengine varana kadar eleştirildim gidemedim ağladıkça ağladım zayıfladım dünyanın en güzel kızları sarışın mavi gözlü sandım aynalara kızdım. İyileştim sandım sonra baktım bugün yine karnım ağrıyor sanırım atlatamiyorum üzerinden yıllar gecse de...

14. bu ülke kadar bu şiddet türünü içselleştirip normal karşılayan başka bir ülke var mı gerçekten çok merak ediyorum. ve normal hayatta bunun ceza olarak bir karşılığı yok. bir durma noktası, bir sınırı yok. alabildiğine hadsiz, herşeyi kendinde hak gören ve karşıdaki kişi rahatsızlığını dile getirse bile "aaaa ne var bunda ayol aynısını bana söyleseler kızmam bla bla bla" diyen o kadar çok fazla insan var ki bazen çığlık atmak istiyorum. bunun başını +45 güruh çekiyor ve ben bunlardan dolayı yaşlılardan özellikle kadınlarından nefret ediyorum(gizlinot: şimdi gelip 45 yaş ve yaşlı kelimesine takılacak olanlar olacak. lütfen yapmayın). özellikle anadolu profiline sahip olanlarından. bu çevre üstelik daha bunun aile versiyonu var ki resmen bir tabu kimse kalkıp konuşmuyor. çünkü insanlar mutsuz, sorunlu bir aileye sahip olduğunu kabul edemiyor ve dile getirmiyor. aksine ölümüne savunuyor. savunmalı ki kendini inandırabilsin. inanıyor da ve aynı şiddeti bir başka kişiye hiç çekinmeden yapıyor. çünkü onun için artık bu normal

selam olsun kendine ait küçük bir dünya kurup böyle tek hücrelileri kendinden uzak tutanlara. keşke biri çıksa da neler bu gruba girer diye liste yapsa ve okulda öğrencilere zorla ders olarak okutsa "aman ha uzak durun" dese. ama nerdeeee...

tanım: yapılan bu eylemle karşıdaki kişinin tüm vücuduna hançer saplandığı halde sırf kanamıyor diye acı çeken kişinin görmezden gelindiği şiddet türü.

13. hem psikolojik hem fiziksel şiddete ilk sevgilim tarafından uğradım. 2 sene boyunca. ayrıldıktan sonra ise neler yaşadığımı gördüm. meğer ben kabuslar görüyormuşum, mutsuzmuşum. ben hergün aldığım harçlığın hesabını dahi (gerçekten) ona veriyormuşum. kendime iğne alamıyor, her şeyi ona yapıyormuşum. gerçekten aptalmışım. birgün arkadaşlarıyla onun evinde otururken kardeşim hastalanmıştı, eve gitmem lazımdı. eve göndermedi. üzerine milletin içine çekti ve kolumu yumrukladı. hayatım boyunca unutamayacağım bir andı. sonra sen bana bunu yaptın dediğimde de sende beni sinirlendirdin dedi bana. ben suçluydum çünkü kardeşim hastaydı. hastaneye götürmeliydim. demem o ki kızlar, bu çocuk şu anda dahi beni her yerden ekliyor ki üzerinden 13 yıl geçti. ay bir de ayrılık sebebimiz, birgün benim arkadaşımı aradı, dedi ki, ben sana güveniyorum kardeşim ama vegasa güvenmiyorum. o her şeyi yapabilir. bu arada bu çocukla da ilk defa konuşuyordu. benimle de iki senedir birlikteydi. hayatınızda böyle insanlar barındırmayın. ben yaptım, ben yaşadım, siz yaşamayın- ki bunlar yaşadıklarımın sadece tırnak ucu kısmı. inanın toparlanmam, güçlenmem ve sokağa korkmadan çıkabilmem 6 ay sürdü. kendinize bunu yapmayın.

12. özgüven kolay kazanılabilen bir şey değil benim için ve ben hala özgüvenimde açılmış delikleri kapamaya çalışıyorum.

yoksayıldığım ve güçsüz/aciz hissettirildiğim için psikolojik destek aldım. ki bence bu durumlarda şiddeti uygulayanların psikolojik destek alması gerekiyor şiddetzededen önce. birlikte destek almaları da faydalı olabilir. gerçekten çok faydasını gördüm bu desteğin ama ne yazık ki hala o delikler duruyor. yoksayılmaya karşı derim kalınlaştı belki, umursamıyorum ve üstüne düşmüyorum fakat hala tek başıma yürürken kalabalık bir grup bana doğru yürüdüğünde, birilerinin bakışlarını üstümde hissettiğimde veya biri koluma değip geçtiğinde titremeye başlıyorum ve ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. en az fiziksel şiddet kadar kötü bir şiddet türüdür. açtığı yaraların kapanıp kapanmayacağından da emin olamazsınız.

11. Konya'da yaşıyorum, yaşadığım şehrin en büyük hobisi bu. ayrıca kafa yapım çok farklı olduğu için sırf bunu uygulayanlar yüzünden birçok kez ölmeye çalışmışlığım vardır. bu yüzden geçmişten bugüne yansıyan " baskılanma " duygusunu vurdumduymazlığa çevirmeye çalışıyorum. gecenin sonunda beni bu hâle getirecek kadar baskılayan toplum yere batsın diye diye ağlıyorum.

tanım: bir insana yapılabilecek en kötü şiddet türü. ha kolunu koparmışlar , ha özgüvenini çalmışlar aynı şey.

(gizlinot: güç diliyorum bana ve benim gibilere. )

10. tom a la ferme filmi derim ve izlemenizi tavsiye ederim.

9. https://www.facebook.com/onediocom/videos/1440025472726756/

Amatör bir çekim, basit diyaloglar ancak psikolojik şiddeti güzel özetlemiş. Eğer birisi bunu okuyorsa bilsin ki; siz daha iyisini hak ediyorsunuz, tek başına bile kalsanız daha mutlu olacaksınız. Kendinizi sevin ve tüm suçlamalara karşı, hatalı olanın siz değil karşınızdaki olduğunu unutmayın.

Kendi değersizliğini size yansıtmaya çalışan tüm insanlara karşı bağırın; sorun bende değil sende, Yetersiz olan ben değil, sensin diye.

8. eski sevgilim tarafından uğradım bende. gerçekten çekip gitmediğim için ne kadar salakmışım diyorum kendime. ama bu eski sevgili o meşhur eski sevgili değil. onun açtığı yaralardan sonra yaralarımı tamir edeceğimi sandığım birinden geldi. sevgili demek bile hata flort diyelim. önceleri çok güzeldi sürekli benimle ilgileniyordu tabi benimde hoşuma gidiyordu tutunacak bir dal arıyordum. bir süre sonra sürekli laf arasında sevgililerin beraber olması gerektiğiyle ilgili şeyler söylüyordu. bende baştan kendisiyle bunu konuşup bana ters olduğunu böyle bir beklentisi varsa benimle asla sevgili olmamasını söylemiştim. tamam hayat ne getirir bilmeyiz ama zaten yaş olarak buna musait olduğumu düşünmüyorum bilmiyorum kafa yapısı olarak bana ters bunlar ben cinsel bir ilişki yaşamak istersem ne bileyim bir işim olmalı bir evim olmalı ayaklarımın üzerinde durmalıyım ve her şeyden önce sevdiğim adam olmalı beni sevdiğine emin olmam lazım. ve o insan gerçekten özel olmalı. özel olmasını isterim suç mu? neyse bu gayet anlayışla karşılamıştı ama artık beni çok rahatsız ediyordu. fakat onu sevmememe rağmen delice bağlanmıştım sanki onu baba gibi görüyordum bazense sevgili. beni koruması hoşuma gidiyordu bunların hepsi benim içimdeki boşluklardan kaynaklanıyordu aslında. geç fark ettim. yavaş yavaş bu konu üzerinden laflar sokmaya başladı. artık olması gerekiyormuş ben onu öpmemişim bile nereye kadar devam edecekmiş böyle. evet öpmedim böyle şeyler lafla mı olur evet 2 saat sonra seni öpmek gelecek içimden mi diyeyim? gelirse gelir bunlar planlı olmaz ki? sonra bir gün zorla beni öptü ve ben ilk defa biriyle o gün öpüştüm o gün o kadar ağladım ki sevdiğim adamla bile öpüşmemiştik el ele tutuşuyorduk sarılıyorduk. ama öpmemiştim onu o da asla bana bu konuda ısrar etmemişti. kendimden nefret ettim o gün beni ilk öpen adam bu muydu. sevdiğim adamı bile öpmemiştim ben . neyse onu kaybetmemek uğruna buna göz yummuştum ne kadar salakmışım ben allahım. artık imaları o kadar fazlalaştı ki olması lazım. sonra en son olmazsa ayrılıcaz dedi. neye uğradığımı şaşırdım bu dönemde her gün ağlıyodum çevremdekiler bile fark etmişti. sürekli beni tehtid ediyordu sürekli laf sokuyordu. onu sevmediğimi sevseydim beraber olmamız gerektiğini söyledi. ben o kadar bağlanmıştım ki onsuz yapamam gibi geliyordu bunların hepsi sevgilimden yeni ayrılmış olmamdı. bu arada sevmediysen neden sevgili oldun diyeceksiniz dediğim gibi sevgili gibi değildi ayrıca önce ben onun karakterini çok sevmiştim nesini sevdiysem çok dürüst biri olduğunu sanmıştım sonra onun hisleri vardı bana karşı bende karşı koymadım. belki sevgilimi unuturum sandım. bir gün ona o kadar yalvardım ki ne olur bırakma beni diye o kadar acizdim ki inanamıyorum öyle bir psikoloji içerisindeydim ki sevmediğim birinin ayaklarına çöküyordum resmen. hayır dedi benimle beraber olmayan biriyle sevgili olamam. ben sen varken kimseyle beraber olmadım dedi oldu bir de olsaydın? sonra beni terk etti. başta çok üzüldüm. çok ağladım ama sonra o kadar mutlu oldum ki. sürekli ensemde boza pişiriyordu. her aradığında yerimden zıplıyodum. o o konuyu açmaya çalıştığında hemen konuyu değiştirmeye çalışıyodum alnımdan terler akıyodu. korkudan kalbim küt küt çarpıyordu. sonra kadar özgürdüm ki kimseye hesap vermiyorum. kimseden korkmuyorum kimseye bağlanmıyorum. işte sanırım bu yüzden sevgili istemiyorum hayatımda.

siz siz olun kimsenin size bunu yapmasına izin vermeyin. sizi siz olduğunuz için seven biriyle sevgili olun. sizi başka birine çevirmek isteyenle değil.

7. Sevgili,patron ya da aile olmasa bile en azından arkadaşlardan psikolojik şiddet görülmüştür.

İlkokulda gözlüklülerle dalga geçme, ortaokulda kilolularla dalga geçme, lisede kızlara 'bıyıklı kezban' vs deme şeklinde kendini gösterir.

Kolu komşu çevresinde ' aaaa bilmem kimin kızı bosanmış waoww w ' diyip kızın suratına bön bön bakma olarak kendini gösterir.

Okulda öğretmenler sıralarda ona göre oturtur sizi. Orta sırada çalışkan, cam kenarında orta derece çalışkan, duvar tarafı tembellere ait...

Arkadaş ya da 'kanka' sandığınız insanların sizi kıskanıp üzmeye çalışması da buna örnektir.kendisi kilo veremez, siz kilo verince de 'ama yüzün çökmüaaşş ' olarak ortaya çıkar. Türlü yollarla zayıflığınıza laf sokar. Ya da tam tersi olarak kilolularla ilgili saçma sapan laflar söylemek.

Çok üzücü durumlar tabi ki ama hayatın içinde olan şey bu. İnsan var oldukça devam edecek olan...