ailemden ayrılmaktan korkuyorum ve yas 26.. ? benim gibi olan var mı?
süslüler psikolojik olarak beni paramparça eden bu durumu paylaşmak istiyorum, belki bir fikir veren olur. ben 26 yaşıma girdim ve ailemden asla ayrı kalamıyorum. bu sorunu aşmam, kendi ayaklarımın üzerinde durmam gerekiyor ama o psikolojiye bir türlü adapte olamıyorum. mesela evlilik için de geçerli, çok sevsem bile ailemi bırakıp bir adamla aynı eve tıkılmak çok sinir bozucu geliyor. ailemin yanında çok mutluyum, hiçbir yere gitmek kimse ile evlilik düşünmek istemiyorum.
üniversiteyi ailemden uzak bir şehirde okumustum(özellikle alısmak icin tercih ettim) ama mezun olup döndüğümde daha kötüleşmeye başladı bu durum. okurken de zaten her haftasonu 10 saatlik yoldan geliyordum 1 gün de olsa yanlarında olmak icin...
bir de şu var öğretmenim ve tek çarem atanmak. sınavda derece sayılabilecek bir puan yaptım ve haftaya tercihler başlıyor. ben tercih yapmayı bile düşünmüyorum çünkü "nasıl o kadar uzağa giderim" fikrinden sıyrılamıyorum. ömür boyu asgari ücretin altında bir maaşla çalışacağım gitmezsem.
sizden ricam ne olur bana bir şeyler önerin, psikolojik destek mi almalıyım, yoksa birqz motivasyona mı ihtiyacım var bilemiyorum..