1.
Ben 9-10 aylık evliyim. Önceden şu anki eşimle nişan atmıştık çünkü istemediğim bir yerde yaşamamız için bana son dakika baslı yapmaya çalışmıştı. Annesiyle oturmamı istemişti ve buna hiç gerek yoktu maddi anlamda vs.
Sonradan benim için bunların hepsinden vazgeçti ve özürler diledi biz tekrar barıştık. Ancak evlilik de istediğimiz gibi başlamadı düğün günümüz annesi yüzünden çok ama çok kötü geçti hatta herkes hayır dememi istedi, bekledi ama ben seviyorum diye evet sedim ve evlendik.
Şimdi gelelim günümüzün konusuna; eşim maddi durumumuzun zorluğunu ve borçları sebep göstererek, yine annesinin binasında kendi dairesine geçmemizi söylemeye başladı ve bunu bana seçenek hakkı bırakmayacak gibi konuşarak yaptı. Ben de bu sebeple daha önce nişan attık şimdi de boşanmaya gideriz diye sert çıktım çünkü gerçekten yapamam ve o da bunu biliyor orda 1 gün geçirsek bile yeter buna. Şimdi kabul ediyor evet konuyu açmamaya söz verdim, özür diledim ama şimdi bunu yapmamız mecbur gibi falan konuşuyor. Gerçekten kimseye anlatamıyorum ama içim içimi yiyor. Kira kontratımız dolana kadar bu konuyu açmasak bile o güne illa ki patlayacak ve ben hiç huzurlu değilim artık. Yeni bir işe de başlıyorum evime yakın bi yerde... napcam gerçekten bilmiyorum. Korkuyorum da... boşanmak konusu bile beni çok geriyor ama bu uğurda bunu yapabilecek gibi hissediyorum lütfen mantıklı davranmaya ihtiyacım varken bana bir akıl verin.. cünkü bende kalmadı.
2.
aile apartmanında oturma fikri neden bı kadar kötü geliyor size? sonuçta daireniz ayrı olacak değil mi ? kayınvalidenizle seviyeli saygılı bir ilişki kurup aile apartmanında yaşama fikri bana çok kötü gelmiyor doğrusu
3.
sakın gidip kaynanayla yasamayın 6 ay dayanabildik birbirimize o kadınla. en son evimden s.ktirin gidin dedi ki öncesinde çoooook çok iyiydik. her şey sorun oluyor onlarla yaşayınca sakın.
4.
Bugüne dek hayatımı hep kendim kazandım. Babasız (varken yok olanlardan) büyüdüm, zaten erkeklere güvenim hiç olmadı ancak maalesef ki aşık oldum. İnandım veya inanmak istedim. Bazen gerçekten sevgi boyutu insanı kör kütük edebiliyormuş ben hep aksini söyler büyük konuşurdum. Ancak olmayınca olmuyor. İki tarafın da sevgisine eminim üstelik...
Katiyen olmaz dememin sebebi; daha önce çok olumsuz şey yaşandı, ayrılık da dahil. Ağlaya ağlaya ayrıldık ve seviyorduk birbirimizi. Ve sebep annesiydi. Ben o kadınla uzaksam ilişkimiz huzurlu, yakınsam ilişki falan kalmaz eminim çünkü ölmüş kocasının yerine oğlunu koymaya çalışıyor yıllardır da böyleymiş... bırakmıyor hayatımızı yaşayalım ve muhtemelen de bu fikir hep ondan çıkıyor.
Evet borcumuz var, ama ödeyebiliyoruz. 1 yıl olmadan 25 bin ödedik ne bir sosyal aktivite ne bir esktra harcamamız olmadan dayandık. Şimdi ben bunları hak etmiyorum sırf bu yüzden. Eğer ki isteklerim bitmeseydi ve çalışmasaydım parayı sadece o ödeseydi haklıydı ancak ikimizin emeği ortaksa karar da ortak olmalı diye düşünüyorum. Sırf bu yüzden boşanma konusuna geliyorum... ama bu yüzden boşancaksak da boşanalım diyorum çünkü sevgi bu mu? Gerçekten inat uğruna bi yuva yıkılır mı?
5.
Bu arada eşim memur bu yüzden olduğu semtin bile dışında çalışması çok zor. Eşimin bahanesi de 1 yılda borcumuz biter geri döneriz cümlesi ancak buna hiç güvenmiyorum. Çünkü daha önce zaten yara aldığımız bi konuyu böyle ikinciye açan biri, üstelik onca özür ve pişmanlığa ne oldu? Ben kandırılmış gibi hissediyorum öyleyse neden barıştık neden evlendik...
6.
Aaaa rae süslünün dediği doğru bak. O daireyi kiraya verseniz süslüm?
7.
herkese çok teşekkür ederim ancak durum biraz daha karışık. Şu an eşimin geçmek istediği daire zaten dolu, başka akrabaları oturuyor ve evi alma inadı yüzünden (annesinin) bu yük eşimin borcuymuşcasına savaşa girecek yani belki de alamayabilir... :) trajik ama gerçek. Ben kestirip attıktan sonra konuşmadık ama ben bu konunun önüme ilerde gelceğini biliyorum sadece aklımı yitirmemek adına bazı önlemler alabilir miyim veya bi çare bulabilir miyim bunun derdindeyim aslında.. cünkü anneme bile danışsam “zaten hiç evlenmicektin, bırak gitsin anasıyla yaşasın” diyor ve haklı da... ama ama ama...
8.
süslücüm canını sıkmak istemem ama seninle aynı durumda bir arkadaşım vardı. nişanlısının ailesi, kendi apartmanlarında oturuyorlardı böyle tüm akrabalar falan. biz onu çok uyardık, aslında kendisi de tam ikna olmamıştı ama nişanlısı naptı etti ikna etti onu. arkadaşım "kapımı çekince ev benim evim" diyordu ama işler öyle olmadı. çocuk bi de aile şirketinde çalışıyordu düşün artık. her şeyleri onlara endeksliydi. en sonunda dayanamadı 2 çocuğum var falan da demedi. geçen ay boşandı. eşi boşanmamak için çok çabaladı, evi satalım başka yere gidelim vs. diye ama bütün duygularını öyle tüketmişti ki arkadaşım ardına bile bakmadı. bunun sonunun boşanmaya gitmeyeceğini görmemek için aptal olmak gerek. diyeceğim o ki kararlı ol, sana kabul ettirmesine izin verme ama sakince otur kendini ifade et. bazı şeyleri çözmek için illa son raddeye gelmemesi gerektiğini söyle. umarım çözersiniz
9.
(yazar: bebe ruhi) üf bıktım senin saçma osmanlı yorumlarını okumaktan. Burnunun dikliğiyle ne alakası var?