1. Aynı kurstayız, sınıflarımız farklı. istesem de unutamıyorum onu her gün göz göze geldiğimiz bir ortamdayız. Selam falan her şeyi kesti birden bire, en soğuğundan bakışlar bile olmuyor artık gözlerimi kaçırıyorum ben.
Başından anlatıyorum kısaca. Okuyanlara çok teşekkür ederim<3
Çok arkadaş canlısı, herkesle kolaylıkla muhabbet edecek bir şeyler bulan birisi. Ben pek konuşma başlatan biri değilim insanlarla ama canayakın olurum tanıştıktan sonra. Bu kişi en başından beri benle konuşmaya çalışırdı ama herkese konuştuğundan garipti, utanıp sıkıldığını rahatlıkla söyleyebilirim. Selamın ötesine pek geçemiyorduk, yalnız kalınca boş konulardan olmasa da bir şeyler söylemeye çalışırdı. ben karşılık gösterdiğimde ise kaçmaya başlardı. Bunu ben çat diye yüzüne söyledim birkaç hafta önce. “Bir arkadaş gibi davranıyorsun bi tanımıyormuş gibi, devam edecek misin bunu yapmaya?” tarzı bir şey söyledim. Bir hafta boyunca öldürücü bakışlarıma maruz bırakıp tek kelime etmedim kendisini. işte aramız bozuk olmasın artık dedi neyse konuştuk ben anlaştığımızı düşünüyordum selam veriyordu ben yine çok yüz vermiyordum. Birkaç gün sonra onla ilgili bir şey sordum. Konuşmayı tak diye kesti yeniden, sebepsizce, küçük bir kurs zaten herkesle konuşması var yakın şekilde. İnsanlarla iletişimi iyi gerçekten, biraz da etkileyici; kızlar konuşmayı seviyor bu kişiyle. Tabi benim haricimde geçiyor bunlar, önceden bir benle konuşurdu arada herkesle böyle değildi hatta utangaç sanıyordum, benmişim utangaç. Arkadaşlarıyla olan seviyesini de çözemiyorum sevgilisi olduğunu sanmıyroum her gün farklı kızla konuşup ediyor ama bugün bir kıza durağankadar eşlik etti şemsiyesiyle, binadan çıkarken birini bekliyordu gibiydi kapıda zaten. Cidden bunu hakedecek hiçbir şey yapmadım ona, arkadaş olmaya çalıştım belki sadece ilgimi farketti, çok özgüvensiz hissediyorum. Aval aval bakışıyoruz arada, ayrılmış sevgili gibi kaçışıyoruz bulunulan ortamdan. Ben onla konuşmak istiyorum bu ilgimin zerresine bile değmese de. Çünkü havada kaldı ve sebepsizce çekip gitmesini sindiremiyorum. Sizce konuşayım mı bırakayım mı bu işi? İkinci seçenek daha zor geliyor :(