1. Şu an sorunlar o kadar dallandı budaklandı ki, neresinden başlasam bilemiyorum. 7 yılık birlikteliğin, 1 yıllık nişanlılığın da sonuna geldik, evlenmemize 2 ay kaldı. Toplamda 8 yıllık beraberliğimizin 4 yılını yan yana, 4 yılını ise uzaktan yürüttük. Bu süreçte pek çok problem yaşadık, ayrılıp barıştığımız oldu. Yine de birbirimizi sevdiğimizden hep bir şekilde bu sorunlarımızı çözdük, devam ettik.
Fakat esas problemler aileler işin içine girdikten sonra, nişanlılık döneminde başladı. İlk başlarda bana gene pek bir problem yok gibi geliyordu. İlk sorun nişandan sonra benim kayınvalideme anne demememle başlayıp, benim onlara soğuk davrandığımı öne sürmeleriyle devam etti. Bu konuda nişanlımı darladıklarını anlayabiliyordum. Nişanlım da belli bir süre bana yansıtmamaya çalıştı. Fakat artık ne zaman sesi bana kötü gelse, sorduğumda annemle tartıştık vs gibi cevaplar alıyordum. Sonraları dayanamayıp anlattı, ben anne demediğim için annesinin buna bozulduğunu, onların benimle ilişki kurmaya çalıştıklarını ancak benim soğuk davrandığımı, hiç arayıp sormadığımı buna bağlı olarak da aramızda bir sıcaklık oluşmadığını düşünüyormuş annesi. Nişanlım da bana, beni savunduğunu, benim yapımın böyle olduğunu, onları sevdiğimi, sadece daha alışma sürecinde olduğumu ve zaman içinde bunların çözüleceğini söylediğini anlattı. Ben de onu arada bırakmak istemediğimden ve beni haklı gördüğünden dolayı teşekkür ettim ve bu konulara daha dikkat edeceğimi söyledim. (bu arada farklı şehirlerde yaşıyoruz ve nişanlım yurt dışında çalışıyor)
Ben de gerçekten yeni alıştığım insanlarla hemen samimi olamam, ama soğuk da davrandığımı düşünmüyorum. Neyse gerçekten dikkat etmeye çalıştım daha sık arayıp sormaya başladım. Evlerine gittiğimde içten ve candan davrandım. Ama bu sorunlar bir türlü çözülmedi ve hala aynı şeyleri duyuyorum. Ne yapmam bekleniyordu bilmiyorum. Bunların üzerine başka başka sorunlar da eklendi. Ben annesinin elini öpmüyormuşum, bilerek mesafeli davranıp araya duvar örmeye çalışıyormuşum vs ve dahası.. (hiç o şekilde davranmadım ve her elini öpmeye çalıştığımda da direkt bana sarılarak selamlaştık veya vedalaştık) En ufak detayıma kadar sürekli eleştirildim.
Son 3-4 aydır nişanlımla da tartışmaya başladık. Nişanlım yurt dışında biraz zor şartlarda çalışıyor ve genelde stresli. Bana son zamanlarda sürekli ona değer vermediğimi düşündüğünü, eskisi kadar onu sevmediğimi, alışkanlık olarak gördüğümü düşündüğünü söylüyor. Orada yalnız ve mutsuz olduğunu biliyorum ve elimden geldiğince destek de olmaya çalıştım. Ama sonraları beni sürekli eleştirmeye başladı, her yaptığımı başıma kakmalar, laf sokmalar. Ve beni de sürekli üzmeye başladığından ona olan sevgimi gösterememeye başladım ben de haliyle. Soğukluk oluyordu aramızda hep. Farklı tartışmalarla daha da aramız açıldı sonradan. Bir düzeldik bir bozulduk. Ama sürekli sen şöylesin sen böylesin diye şikayetler, bir taraftan da kendini mükemmel olarak anlatmalar. Mobilya seçmeye çalışırken yapılan para muhabbeti vs üzdü beni. Gene başka bir mevzu olan, 2 sene önce annesinin nişanlıma çok ısrar ederek yatırım olsun diye aldırdığı kredili evin kredilerinin ödenmesi sıkıntısı. Bir ara nişanlım evi satmak istediğinden dolayı da çok tartıştılar annesiyle. Ev satılığa çıktı, emlakçıya verdiler. Ben müdahil olmadım fazla. Buna rağmen annesi gelip bana benim evi sattırtmaya çalıştığımı düşündüğünü söyledi. Çok ağırıma gitti. Ozamana kadar öyle bir düşüncem olmamıştı, sonrasında satılsa daha iyi olur diye fikrimi belirttim nişanlıma. Ama alıcıdan kaynaklı bir sorun olup ev satılmadı ve nişanlım yurtdışına dönmek üzereydi ve sinirlenip daha fazla uğraşmadı. Sonuç olarak evin her ay 2800 TL ödemesi var. Nişanlım bana, bankaya toplu bir ödeme yaparak aylık ödeme miktarını düşürmeyi önerdi. Düğünden sonra gelen altınlarla 50bin TL lik ödeme yapalım dedi. Böylelikle aylık ödemesi 1500 tlye düşerek kira geliriyle denk haline gelecek. İyi güzel ama ben de aylık ödemesi 1300 TL düşecek diye 50bin TLlik altını bozmak istemediğimi söyledim. İleride zor zamanlarımız için kenarda tutmak istediğimi veya sıfırdan bir yatırım yapacak olursak ozaman bozmak daha mantıklı olur dedim. Ama aylık ödemede zorlanırsak tabi ki bir kısmını bozarız da dedim Bunun üzerine tartışmalar tabii kesilmedi. Tapusu annesinin üzerine diye altınları bozmak istemediğimi düşündü. Sen zaten bu evi hiç benimsemedin, bana destek olmuyorsun demeler.. Ben sanki altınları üzerime zimmetlemişim de ona vermiyormuşum gibi düşünmesi de kırdı beni. Ben eve girecek para olsun, altın olsun hepsine ortak malımız olarak bakıyorken bu şekilde düşünmesine çok üzüldüm. Bu ev yüzünden çıkan tartışmalar bir değil iki değil. Daha alınırken bile bir dünya sorun olmuştu. Şimdi de ödemeleri yüzünden almak isteyip alamadığımız, balayı için gitmek isteyip gidemediğimiz yerler var. Ben bunu dile getirince sanki şu zamana kadar bu ev için senin cebinden bir şey mi çıktı, veya o mobilyayı almayacaktık da ev parası cebimizde olunca 200vin TL lik mobilya mı gidip alacaktık gibi saçma tepkilerle karşılaştım. Dediğim gibi ben evimize girecek olan paraya ortak gözüyle bakarken bu lafları duymak ağırıma gidiyor.
Son zamanlarda ise tartışmalarda kaldıramayacağım şeyler duyuyorum. Her şeye tepki veriyor, her şeye hemen sinirleniyor. Doğrusunu anlatmaya çalışıyorum anlamak istemiyor veya çok uzun sürüyor. Bir iki kere ayrılalım bu şekilde yürümüyor diye konuşuldu tartışma esnasında. Sonra çözmeye çalışalım tekrar diyip düzeltmeye gayret ettik. Ama tartışma esnasında veya en basit bir şeyden dolayı bile olsa seninle evleneceğim için çok pişmanım lafını duymak son noktaydı. Sürekli eleştirilmekten o kadar usandım ki. Ne kadar sinirli olursan ol böyle bir şeyi söylememelisin ya. Boğazıma bir yumru oturdu iki gündür geçmiyor. Evlenince böyle laflar duymayacağımın bir garantisi var mıdır? Tolere edebileceğim türden değil çünkü. Ailesiyle olan problemler zaten hala devam ediyor. Daha 2 gün önce en son telefonda konuşurken kayınvalidemle, gene laf soktu bana araya duvar örüyormuşum diye. Nişanlım kaç defa ben kaç defa öyle olmadığını söylediğimiz halde neden bir insan anlamak istemez hala? Ne yapsam yaranamıyorum kimseye. Yüz yüze görüşürken sorun yok gayet sıcak ve samimi muhabbet sohbet ediyoruz. Ben kendi şehrime dönüyorum ardımdan hemen başlıyor şikayetler gene. Varınca bir aramamışım. Zorunda mıyım??? El birliğiyle çıldırtacaklar beni bu gidişle. Nişanlım da şuan annesiyle aynı şeyleri düşünüyor işin garibi. Tartışma esnasında "sen zaten ne yaptın ki hep soğuk davranıyorsun, bana ilgi göstermiyorsun. İnstagrama vs hiç fotoğrafımızı bile koymadın. Önceden de böyleydin zaten ben aptal gibi bu ilişkiyi sürdürmeye çalışmışım" lafları hep. Sürdürme madem diyorum ben de zorlayan yok kimseyi,, olmaz artık çok geç diyor bu sefer de. Yani beni sürekli eleştiriyor ama kendisi çok mükemmel, ben onun gibi sürekli eleştirmediğim için hep ben ezilmeye çalışılıyorum. Ya da öyle hissediyorum neyse.. Geçen ay anneannemi kaybettik. O sıralarda da aramız bozuktu fazla konuşmuyorduk. İlk iki gün aradı beni sadece. Sonraki günlerde ben yazdım veya aradım. Sonrasında ben de bıraktım. Bir kere de napıyosun yazdı sağolsun. O kadar destek oldu ki bana anlatamam.. Bunu ona söylediğimde de kabul etmiyor yanlış bir davranışta bulunduğunu. Yani o kadar fazla sorun var ki şu an daha anlatamadığım, uzadı zaten yeterince :(
Özet olarak ben nişanlımın 1 yıldır annesinin laflarından etkilendiği kanaatine vardım. Doğrudur yanlıştır bilemem. Kendisi de söylüyor önceden de böyleydim, şu an farklı davranmıyorum. Madem memnun değildi evlenme teklifi edip bu sürece sokmasaydı bizi. Dolduruşa gelip her fırsatta beni eleştirmesi artık çok yıprattı beni. Hareketleri değişmeyen bir insana sen şöylesin böylesin diye tavır takınmak bu aşamada ne kadar mantıklı olabilir.. Yarın ilk gelinlik provam var, o kadar istemiyorum, o kadar bütün heveslerim kursağımda ki anlatamam. Bir gram hevesim kalmadı içimde. Düzeltmeye mecalim de kalmadı.
Arkadaşlarıma fikir sorduğumda 8 yıldır birlikteyiz diye çözersiniz diyorlar doğal olarak. Ama sizlerden de daha objektif olabilirsiniz diye fikir almak istedim. Daha anlatamadığım birçok sorun da var tabii ama sizce çözülebilir mi bu sorunlar? Benim de hatalarım var elbet, biraz daha gayret göstermeli miyim yoksa umutsuz mu görünüyor durum? Hepinizin görüşü benim için çok değerli. Şimdiden teşekkür ederim. Çok uzun oldu bir de kusura bakmayın:(