hayatınızda kaybolduğunuz dönemlerde ne yapıyorsunuz?
şu anda kötü bir dönemdeyim diyemem her zaman şükür etmeyi bilirim ama bu dönem huzursuz ve depresif olduğum bir dönem. sanki bir şeyler sürekli gözümün önünde akıp gidiyor ve ben yakalayamıyorum. en yakın dostlarım bile benimle anlamsız bir yarış içinde, benim iyi niyetle söylediğim bir şeyle sürekli kendilerini yarıştırıyorlar. konuyu sürekli kendilerine çekiyorlar, sürekli iltifat ve ilgi bekliyorlar. hayatımda iyi giden bir şeyi söylemeye çekinir oldum artık, çevremdeki herkes kendini dünyanın merkezinde zannediyor belki de böyle zannetmekte haklılar, belki ancak bu şekilde mutlu olunuyor. elimden geldiği kadar kibar ve saygılıyım, ama karşımdaki hiç kimseden bunu görmüyorum. hayat beni bir şekilde soğuk bir insan yaptı ve insanlar sosyal medya dışında benimle tanışmak için girişimde bulunmuyorlar. yüzyüze tanıdığım insanlar bile sosyal medya üzerinden yazıyor, ben ise bundan hoşlanmıyorum. çevreme arkadaşlarıma bakıyorum bir şekilde mutlular, onlara özenmiyorum veya mutlu olmak için sevgilim olsun demiyorum ama bir gün belki ben de hayatımın aşkını bulurum diyorum. 5-6 aydır kendimi tamamen kapattım sevgililik flört olaylarına, bir sevgilim bir de flörtüm oldu şu ana kadar ikisi de yürümedi bir şekilde. şu 6 aydır bana yazan yaklaşmaya çalışan olduysa da ittim hep, uzak durdum herkesten. şimdi ise havalardan mı bilmiyorum öylesine yalnız hissediyorum ki. sevgilisizlikten de değil kendimi tanıyamıyorum sanki, uzaklaşmam gereken en net an şu an, sosyal medyadan hatta şehrimden bile. 3-4 haftaya okulum kapanacak ama derslerimi bile dığru düzgün takip edemiyorum, kafam hep olmayacak hayallerde, kendime çeki düzen vermem gerek. ama bir türlü bu gücü bulamıyorum, bu zamana kadar bir çok insana tavsiye verdim ve hepsi hayatlarını bir şekilde düzeltti en azından verdiğim fikirler onlara yardımcı oldu. ama şuan kendi hayatımı bile düzeltemeyecek duruma geldim. aklım bazen de geçmiş hesaplaşmalarında, neden onu söyledim veya neden bana böyle davranılmasına izin verdim ne salağım diye kendimi yiyip duruyorum. bu dönemden nasıl sıyrılabilirim? bir kapı bulamıyorum çıkacak, çıkmam gereken dış bir etken değil tam olarak kendi karanlık tarafım. kendi içimde hapsolmuş gibi hissediyorum