insanlara bakınca dış görünüşü değil de sanki ruhunu görüyorum?
19 yaşıma gireceğim. konuya gireyim dışarda herhangi bir yerde yanımdan dünya güzeli/ yakışıklısı geçse akranlarımın tabiri caizse dibi düşüyor.benim hiç ilgimi çekmiyor daha cok sıradan diyebileceğiniz erkeklerden hoşlanıyorum en ufak hareket kibar konuşma iyi niyet ilgimi çekiyor. yakışıklı erkeklerden haz etmiyorum istemesizce. çekici bulduğum erkegi arkadaslarima gösterdiğimde ohaa bu mu iğrenç ögg falan yapıyorlar. konuştuğum insanların dış görünüşünü yok sayıp sanki ruhlariyla konuşuyormuşum gibi düşünüyorum hep. benimle ayni durumda olan var mi sizce ne ile alakali bu durum?