1. O: Bilmem bana hitaben paylaştın sandım, tanımıyorum ki seni
Ben: Doğru tanımıyorsun, ben de seni tanımıyorum dolayısıyla zaten doğru ya da yanlış olduğun kanısına varmam saçma olurdu.
O: yani
Ben: annen nasıl?
O: fena değil sonuçları
Ben: geçmiş olsun tekrar
O: sen nasılsın, dün akşam dışarı çıkmışsın hiç söylemedin.
Ben: sen hiçbir şey sormadığın için ben de söylemedim haliyle
O: kim kimdiniz? Olsun öyle durumlarda söyle, günaydın da demedin sabah
Ben: sen de iyi geceler demedin o zaman. Sen hiç yazmayınca ben de yazmak istemediğini düşündüm. Zorla ağzından laf alıyordum
O: (büyük harflerle) KEŞKE YANIMDA OLSANDA ŞİMDİ ÇAY İÇSEK
Sonra beni bir gülme aldı :D ama yarım saat boyunca gözyaşlarım aka aka güldüm. bizi tanıştıran arkadaşı aradım karşılıklı gülüyoruz :D sinirlerim çok bozuldu, akabinde de ağlamaya başladım. bıktım ya hep böyle insanlar beni mi bulmak zorunda :( bu çocuk saf mı napayım ben şimdi. bu arada devamı da var ama en can alıcı yere kadar yazdım şimdilik.