maddi olarak doyuma ulaştınız mı?

1. ulaşmadım ama bunun bi sonunun olduğunu da düşünmüyorum. insan hep daha fazlasını istemek üzerine kurulu gibi bir şey. önemli olan bunu dengeleyebilmek sanırım.

2. Suslucum su anda sozluktekilerin cogu ogrenci, bir ruj bile alirken kirk kere dusunuyorlar maddi doyuma ulasan yoktur zannederim.

Beni sorarsan 10+ senedir calisiyorum ben de maddi olarak bir doyuma ulasmis veya super bir birikim yapabilmis degilim. Ama cok param olsa, hatta spesifik olarak soyleyeyim 250.000 euro civari bir param olsa gider yunanistan’da ev alirdim ve 5 senelik oturma iznim olurdu. Oradan da vatandasliga yururdum. Onun disinda turkiye’den ev almak, araba almak vb hayallerim yok tek hayalim kosarak kacmak :(

3. Valla öyle büyük hayallerim yok. Bayadır işsizdim bu yıl ücretli öğretmenliğe başladım elime geçen bin küsür lira bile aşırı mutlu ediyor beni. Onu da gidip kozmetiğe yatırıp mutluluğumu ikiye katlıyorum 😄 1 tane de çeyrek altın alabildim djshsks Daha fazlasında gözüm yok zaten giyimde çantada marka takıntım yoktur ne bulsam giyerim. Genelde pahalı ama işlevsel olan paletlerden alıp kendime güzel bir makyaj koleksiyonu oluşturmaya çalışıyorum..  

4. Ev araba alırdım :(( tek başıma yasayabilecegim istanbulun güzel bir yerinde... Bir de isim olsa benden mutlusun yok valla. Ah ah :(

5. 2 sene kadar sonra çalışan ve ortalama üzeri maaş alacak olan biri olarak ev güzel bir ev tamamiyle benim zevklerimi yansıtan aynı zamanda konforlu bir ev. bir de sanırım dilediğim gibi seyahat etmek olurdu. Marka takıntım gerçekten yok yani şurdan alışveriş yaparsam kendimi tatmin olmuş hissederim diyeceğim ama beğendiğim bir şey yüksek fiyatlı olursa ve ben onu birşeylerden kısmadan alabiliyorsam evet bu beni mutlu ederdi. 

6. Evimi istediğim şekilde döşerdim ama her şeyiyle. Boyası, parkesi, banyo ve mutfak fayansları komple değiştirirdim. Minimal uyumlu ve konforlu bir şey istediğimde. Benim bütçeme göre pahalı şeyler var bu yolda beğendiğim. Sadece yemek masası 9.000'dı. İran halısı da isterdim mesela çok beğeniyorum. Pahalı ev bitkileri de var beğendiğim. Koltuklara da çok önem veriyorum bu arada onların fiyatlarını düşünün artık..

7. cevaplarınız için teşekkür ederim. maddi doyuma ulaşmıştan kastım aslında şöyleydi, paranız olsun olmasın içinizden somut şeylere sahip olma isteği var mı yok mu bunu anlamak istiyordum. bir yazar vardı (ne yazık ki hatırlayamadım kim olduğunu) "mevkileriniz sizin olsun ben bana yetecek maaşımla sevdiklerimle huzurlu yaşamak istiyorum" demişti. bunu okuduğumdan beri hayattaki çabamı sorguluyorum. şu an çalışmıyorum ve gittiğim görüşmeleri ciddiye alamıyorum. gerekliliği var mı yok mu emin değilim. mesela bir arkadaşım kafamdaki ideal maaştan çok çok fazlasının teklifini aldığında onun adına mutlu olup, motive ediyorum kendimi. sonra düşünüyorum tekrar, manasız. "insanlar 40 yaşında geldiklerinde her ne olursa olsun ben nerdeyim kariyerim ne durumda diye sorgular, bu sebepten ben de yükselmek istiyorum" diyen arkadaşıma da hak veriyorum, "bir tık para biriktirip her şeyi bırakıp gideceğim" diyen arkadaşıma da. bugün alışveriş merkezine gittim ve hala nasıl panik atak geçirmedim diye düşünüyorum. tam 3 gündür dolabımı (yazlık - kışlık) toparlama çabası içindeyim ve asla olmuyor. sonsuza kadar ayıklayabilirim ama yine ayıklaancak kıyafetler eminim ki kalır. bunlar nasıl olmuş olabilir? 

çok param olsun istiyorum çünkü buralardan (ülke bazlı değil, yaşam şekli olarak) gitme hayalim var ve gittiğim yerde rahat olmak istiyorum. kendisinden maddi olarak fazlasıyla yukarda olan biriyle evlenen düşük gelirli hayat yaşamış kişilerin paniğini anlıyorum. "asla oraya dönemem, geldiğim yer benim en büyük kabusum" düşünceleri kafama yatıyor. benimki sadece maddi olarak değil de yaşam biçmi olarak. 

(6. anonim) ev alıp tek yaşamak isteyen süslü selamlar, bence bu özgürlüğü satın almak <3

(2. anonim) bence bir yerlere yatırım yapıp gitmek yerli yerinde bir istek, sizi bir hayli anlıyorum.

(1. anonim) insan kendini bir noktada durduramaz mı? maddiyatın kölesi olmamız, bir nevi açgözlülüğümüz sizce hep devam edecek mi?

(3. anonim) hayır maalesef proje değil, şahsi darlanmam sadfs sorumu beğenmenize sevindim -değişik bir açıklama oldu ajdaasg-

(4., 5., 7. ve 8. anonimler) ben az önce dolabı ateşe vermediysem tek sebebi önüne geçemeyip evi toptan yakmamdan korkmam başka bir şey değil. her şeyim yok olsa 2-3 kıyafetle bir süre yaşasam daha mı huzurlu oluruma acaba? kulağa şımarık zengin kişi gibi geldim eminim ama asla o şekilde değilim, eminim hepimizin evi minik bir depo olmuştur. sahip olunanları atıp baştan inşa etmeyi istemenin altında asıl ne yatıyor olabilir sizce? mesela mevcuttaki taylar, kozmetikler, ev eşyaları hayal edilenden ne açıdan farklı?

8. Sorudan ben baska bir sey anlamistim sonraki aciklamaniz daha net olmus. Ben “neyleyim kosku neyleyim sarayi icinde salinan yar olmayinca” kafasindayim. Yani cok para olsa tabii ki yapacak bir seyler, harcayacak mecralar bulurum ama guzellikleri sevdiginiz biriyle paylasmayinca hep bir seyler eksik veya aslinda sevdikleriniz yaninizdaysa her sey tamam.

Yazdiklarinizda hakli oldugunuz noktalar var ama bir isiniz yoksa da is gorusmelerini manasiz gormeyin cunku calismadan, uretmeden, ekonomik ozgurluge sahip olmadan da olmuyor. Yani 1 canta daha fazla almak icin degil ama yarin bir gun ailenize muhtac olmadan gecinebilmek icin ise ihtiyaciniz var. 

9. (11. anonim) iş görüşmelerinde normalden farklı davranmıyorum, kendimi ifade ediyorum vs. ama saçma da buluyorum yalan yok. hani çalışmayayım amaan, modunda değilim asla. anlaşabildiğim bir yer olursa en kısa zamanda da başlamak istiyorum. ekonomik özgürlük bir insanın sahip olabileceği en büyük silah, güç, koz vb. artık kim ne demek isterse 

10. Para mutluluk getirmiyor kızlar tecrubeyle sabit. Chanel canta da mutlu etmiyor. İnsan biriktirin boşverin parayı. Ciddiyim. Maddi gelirim Türkiye şartlarına göre çok fazla. İlk zamanlar çıldırıyordum parayı görünce, her şeyi her şeyi alıyordum ama sonra artık almaya doydum gerçekten. Aldıklarıma pişman olup kurtulmak istiyorum bu sefer. mehmet pişkin'in intihari da buna benzer bir sebeptendir eğer bilmeyenler varsa. Artık gerçekten çok para falan istemiyorum. Standart bir hayat yaşayıp, mutlu olmak istiyorum sadece. Ve kalıcı mutluluğu da malesef çanta ayakkabı veremiyor.