sanırım depresyondayım varoluşsal kriz yaşıyorum nasıl aşacağım?
canım süslüler merhaba. size yaşadığım şeylerden bahsetmek isterim. en sevdiğim insanlar olan annemi babamı sevgilimi kaybetmekten çok korkuyorum. onlara bakarken ölürse ne yapacağım ben de ölürüm diye ağlayasım geliyor ve hatta ağlıyorum. bir gün hepsi ölecek diyorum. bir gün ben de öleceğim. ben ölünce ne olacak bunca şey hiç olup gidecek mi. bütün hayatım hiç yaşanmamış gibi yok olup silinip gidecek mi. sizin de içinizi kararttım üzgünüm. ama durum bu. ben onlarla sonsuza kadar bir arada olmak istiyorum. onları kaybetme düşüncesine ya da kendim ölünce bunca güzelliğin yok olacağı düşüncesine asla alışamıyorum. nasıl aşabilirim ben bu buhranlı halimi? depresyon mu bu? varoluşsalar sancılar mı? ahirette bir arada olacaksınız diyecek süslülerim için de belirteyim deistim. deistler arasında bazı inançlar kişiden kişiye göre değişiklik gösterir. ben ölümden sonra yaşam olduğuna inanan inanmak isteyen deistlerdenim. ama yine de bilinmez tabii. gerçekten çok acı çekiyorum ya şunları yazarken bile ağlıyorum şu an. ben onlarsız olmak istemiyorum.