1. Benden yaşça büyük bir partnerim var. Eskiden sevgiliydik artık sevgili olarak görüşmüyoruz ama görüşüyoruz yine de. Bundan kimsenin haberi yok. Dün şöyle bir şey oldu. (Aramızda cinsellik var, hatta benim ilk tam anlamıyla cinsel deneyimim onunla oldu. Öncesinde penetrasyon yapmamıştım.) Yataktaydık, bir kaç kere denedik ama boşalmadı, sonra olmuyor dedi çıktı ve uzandı, yoruldum dedi. Sonrasında uzanırken ağzına boşalmak istiyorum senin dedi, tamam dedim. Sağol dedi, güldüm orada, komik ve tatlı geldi. Sonrasında içime girmeyecek misin bir daha? dedim. Hayır, yoruldum dedi. Sanırım orada yüzüm düştü ve o da: Ne oldu? Hayal kırıklığına mı uğradın? Her istediğin her yerde olmaz gibi bir şeyler söylemeye başladı. Ben de tabi ki dedim. Sonrasında yüzüm düştü ve sanırım of dedim bir yerde. Aşağı doğru hamle yapacakken birden kalktı ve giyinmeye başladı. Tamam yeterli bu kadar demek ki dedi. Çok sinirlendi. Sen de giyin istersen dedi. Kalktı gitti. Gittim giyindim, bilmeden bir şey mi yaptım dedim. Bilerek yaptın işte dedi. İnsanlar o yatağa rahatlamak için girer gerilmek için değil gibi şeyler söyledi. Ben de neyle gerdim ki seni dedim. Neyse evden çıktım. Sonrasında özür dilerim diyerek kendimi anlattığıö bir mesaj yazdım. (Özür dilerim, yine yanlış anlaşıldım sanırım diyerek. Bunu bir kaç kere yaşadık.) O da karşılığında: Çok sinirliyim, ama oturup bunun analizini yapmayacağım çünkü kalbini kırmak istemiyorum. Zaten bir süre yalnız kalıp bir işe odaklanmam lazım. Bir süre görüşmesek daha iyi dedi. (Gerçekten bitirmesi gereken bir işi var. Evde de sen yine saçma sapan davranmaya başladın bir süre görüşmeyelim birbirimizi özleyelim demişti.) Karşılığında: Haklısın, belki de böylesi daha iyi, birbirimizi kırmak gereksiz, kendine iyi bak yazdım. Bu mesajım da yanlış anlaşılmış: Bir önceki özür dilerimle başlayan mesajımla alıntılamış ve buradan buraya, bence bunu da kendine hatırlat. Bence bu kadarı yeterli, bir süre değil hiç görüşmeyelim yazmış. Zaten hemen görüşmeyelim diyeceği korkusu vardı içimde, ben değil o söyleyen insandı hep. “Gerçekten anlamakta ve anlatmakta zorlanıyorum. Orada amacım seni onaylamaktı, ama bu sefer hayır daha da görüşelim diye ne kendime ne sana olan saygımı yitireceğim, biraz uzak kalıp sonradan görüşmekti isteğim ama madem sen bu kadarı yeterli diyorsun saygı duyarım.” yazdım. “Sevinirim hoşçakal” yazmış. :)
Sormak istediğim: Yine mi ben hatalıyım? Artık insanlar tarafında yanlış anlaşılmaktan yoruldum. (Trip atmak, surat asmak olarak algıladığı devam etmememiz değildi, söylediklerine yaptığım şeylerdi. Onu üzmek, germek istememiştim) Ne yapmalıyım sizce? Yaptığım şey mantıklı mı?