114.
tez canlı olmam ve bazen saf olmam.yani hala da yanılmazsın insanlar hakkında kardesim ya.diyip yine yanılıyorum hgdjsd.tez canlılık ise iş hayatında zorluyor beni bazen çatışıyorum çalıştığım departmanlarla.insanların geneli yavas sanırım tez canlı olmak sevilmiyor.
113.
herkesi kendim gibi sanmak ve bu yüzden herkese ilk tanışmada güvenmek. bu huyum yüzünden çok yarı yolda bırakıldım. çok hayal kırıklığı yaşadım. ama bir türlü ders alamıyorum.
112.
hislerimi karşımdaki insan konusunu açmadığı sürece anlatmamam
birden gelen kontrolsüz insanlara tahammülsüzlük
tembelliğim+rahatlığım
kendimi elalemin avukatı sanmam
hızlı hayal kurup hızlı vazgeçmem
111.
Geçmiş hataları unutma fırsatı vermiyorum kendime. Başkasına duymadığım kini kendime duyuyorum. Kendini affetmeyi bilmeli insan, barışmalı hatalarıyla. Ama işte nerde.
110.
Fazla stres yapmak ve özellikle iş yerinde herhangi bir şeyi gereğinden fazla düşünüp gözümde büyütmek
109.
Dört anlaşmada yapmamamız gerektiği öğütlenen ikisini birleştirip çok kötü bir huy haline getirdim ben zamanla. Bunlar "kişisel algılama" ve "varsayımda bulunma". Yani biri bana bende olumsuz duygulara sebebiyet verecek bir şey yaptığında hemen bir varsayımda bulunuyorum ve bu varsayım kesinlikle kişisel bir şekilde benimle alakalı oluyor.
Örneğin, flörtle akşam buluşucaz. Öğlen bana babamın bilmemne işi çıktı o yüzden gelemiyorum diyor. Ben hemen "bu bir bahane" diye kesin kanıya varıyorum, üstüne "beni görmek istemiyor", "benden soğudu", "benden sıkıldı" gibi kişisel sonuçlara varıyorum. Bu spesifik bir örnek bu arada ilişkiler dışında da çok yapıyordum. Biri bana ters bir laf edince "bana niye böyle dedi? Demek ki benim hwkkımda böyle düşünüyor." Diye mutlaka kuruntı yapıyordum Ve baya ikna oluyordum buna, aksini düşünmenin salaklık olduğunu iddia ediyordum. Saçmalama kızım böyle manyak olursun diyen arkadaşlarıma da "allah akıl vermiş gerçekleri inkar etmeyin" falan diye kendimi savunuyordum.
Öncelikle bunun bir sorun olduğunu kabullenmem kolay olmadı. Yaklaşık iki aydır da bunu ne zaman yapacak olsam durup derin bir nefes alıp mantıklı bir açıklama yapıyorum kendime. Buluşma örneğine dönersek "bu bir bahane olmayabilir, babadı gerçekten bir iş için çağırmış olabilir. Bu bir bahane ise bile canı bugün biriyle buluşmak istememiş olabilir, yorgun olabilir." Diye kendimi sakinleştirip, o konuyu düşünmekten uzaklaştırıyorum. Biraz başarılıyım gibi şimdilik. Umarım kalıcı olarak bu huydan kurtulurum.
11 mayıs 2021 02:39
11 mayıs 2021 10:12
107.
Sinirlenince ağlamak
106.
sinirlendiğimde hemen gözlerimin sulanması, ağlama moduna geçme huyum
karşımdakine verilecek münasip cevapların hep iş işten geçtikten sonra aklıma gelmesi
105.
Bana ne kötülük yaparsalar yapsınlar affedebilmem ve bana yapılanları hemencecik unutmam :(