36.
Yapacak olsam, yani imkanım olsa ailemi köye yerleştirip yapabilirdim. Yaş ilerledikçe arkama bakmadan gitme halim azaldı. Önceden olsa hiçbir şeyi, kimseyi düşünmem diyordum.
Genel olarak rahatsız edici bir çağdayız gideceğim yerlerde de mükemmel bir hayat yok, ama asgari düzeyde bile yaşayamamak çok üzüyor artık.
İhtiyaçlar hiyerarşisinin piramidi bizim ülkede tersyüz olmuş vaziyette.
Metrobüsten indikten sonra evime 20-30 dakika yürümem gerekiyor, minibüste var ama ben yürümeyi seviyorum. Seviyorum ama yürüyemiyorum. Niye çünkü geçmem gereken bir sokak var ve o sokaktan erkekler bile geçemiyor öyle diyim. Genelde üç-beş erkek olur, benim gibi bir iki deli hemcinsimi görürdüm nadiren. Gece işten çıkıyordum sırf bunaldım tüm gün diye inada yürürdüm bu dediğim aylar önceydi, ne değişti? Aylar önce ülkede kadın cinayetleri vs yok muydu ama günden güne artan bir korku var. Ben şu an biri yanımda değilse o sokağa karanlıkta girmiyorum.
Benim nefes alma özgürlüğüm yok ya. Yürümeye korkuyorsun. Kulaklığının tekini çıkartıyorsun. Telefonla konuşuyorsun. Sırf önde giden 3-4 kişi var diye hiç tanımadığın birilerine yetişmeye çalışıyorsun. Bütün bunlar ne için eve gitmek için hahaha. Sinirim bozuluyor.
Bir şey daha anlatayım o zaman, yurtdışından kuzenim gelmişti. Minibüs sırası bekliyoruz baktım bir adam takıldı takip ediyor. "Hah bir sapığımız eksikti" deyip bir başka sokağa soktum "nerden anladın ya" dedi hayretler içinde. Anlıyorsun, anlamak zorundasın. Zaten artık bir şeyi ne kadar çok tecrübe edersen sana bu ülkede seve seve anlatıyorlar zaten.
Arkamızı kollamak zorunda olmak, arkadaşa taksi plakası atmak, tek yaşadığını belli etmemek. Bunlardan birisi yaa tek birisi yeter gitmek istemek için. Daha işsizliğe, kendi işini, hayalindeki işi yapamamaya gelmedim bile. Niye, çünkü önce can güvenliği. Ama yok.
İnsanlar gülmüyor, huzursuz, mutsuz. Dengeni korumak için biraz uzaklaşıp farklı şeyler paylaşsan, yapsan suçlu hissediyorsun. Onu hissetmesi gereken sen değilsin ama vicdanın elvermiyor.
Halinden memnun belli bir kesim var. Yani olmaması mümkün değil herhalde, bu yaşadıklarımız gökten inmedi. Birileri tercihini yaptı ve çoğunluk kazandı.
Gidenlere, gitmek isteyenlere kızanlar var. Kurtuluş Savaşı örneğini verenler filan. Yok ben onlardan değilim, imkanı olan gitsin zaten. Bu ülkeyi kurmak için verilen mücadeleyi kimse örnek göstermesin; çünkü 21. Yüzyılda görmediğimiz rezillik kalmadı. Kanıtlarıyla her şey ortadayken hâlâ ısrarla belli bir noktada kalmak isteyenler varken, bu ülkenin geleceği çocuklar istismarla yaşıyorken kimse başka örnekler vermesin. İki kişinin birlikte olmasını ahlaksızlık görüp, aile için tecavüzü örtbas eden anneler varken bu kepazeliği sindirmiş kimse için, kimse mücadele de etmesin zaten.
Bir kere geliyorsun, bir kere genç oluyorsun. Gözünün önünde olan biten her şeyi birilerine anlatmakla yükümlü değilsin. Rahatsız olan değişime açıktır ve değiştirir.
Çok doluyum ve artık cidden kaldıramıyorum. Aslına bakarsanız burada olduğum sürece artık koyver gitsin diye yaşamaya bakacağım. Başka türlü olmuyor çünkü.
Son bir şey, seçim olursa her ne olursa olsun sandığa gideceğim. Bu bir şeyi değiştirir-değiştirmez. Ve karşısına çorap koy çoraba oy veririm. Bende ideoloji, ilke filan kalmadı. İnsan gibi yaşamıyorken oturup siyaset ve felsefe de yapamıyorum artık.
22 mart 2021 00:52
22 mart 2021 12:10