fyodor mihayloviç dostoyevski

1. Akışta ismini görmenin çok mutlu ettiği, en sevdiğim yazardır.

Ne zamandır bu başlığı açmak istiyordum ama söylenecek o kadar çok şey var ki toparlayamıyordum. Sevgili (yazar: pink jedi) söylemek istediğim şeylerin bir kısmını söylemiş, bu güzel başlık için de ayrıca teşekkür ederim kendisine.

Ben sırayla suç ve ceza'yı, yeraltından notlar'ı, budala'yı, beyaz geceler'i ve karamazov kardeşler'i okudum.

Hangi gazete bilmiyorum, 10 yıl önce, ben 9 yaşındayken bir gazete her gün farklı bir dünya klasiğini veriyordu. Babam da bana her gün o siyah kapaklı, üçüncü sınıf kağıtlı kitapları getiriyordu. Çok ucuz bir yayınevinin gözleri kör eden bir baskısı, ama o yaşta dünya klasikleriyle, en çok da dostoyevski ile tanışmamı sağladıkları için paha biçilemezler. Hala kitaplığımın baş köşesindeler.

Suç ve ceza'yı iki kere, ikisinde de kalbim çarpa çarpa okudum. Raskolnikov kadar etkileyici bir karaktere de okuduğum başka bir kitapta rastlayamadım. Kibrini ve çaresizliğini unutamadım. Sanki ben de onunla samanpazarı'nda yürüdüm, ben de o merdivenleri çıktım, ben de tefeci kadını öldürdüm. kürek cezasını ben çekmedim ama, canım rodya'm çekti. Etkisinden kurtulmak zordur.

Karamazov kardeşler'i geçen yaz okudum. Kesinlikle ustalık dönemi eseri. Roman akışının içinde Tanrı'nın varlığı, hristiyanlık, savaşlar, toplum ve tabii ki insanı ilgilendiren her durum irdeleniyor. Üstelik bu sefer hepsi ince ince işlenmiş bir sürü karakter var. Özellikle mahkeme bölümü inanılmazdır. Bir hukuk öğrencisi olarak aldığım zevki tarif edemem. (Gizlinot: dostoyevski'nin babasının ölmesini istediği için onum ölümünden kendini sorumlu tutması bu kitapta da işlenir.) dünya edebiyatının en başarılı eserlerinden biri, öyle ki tolstoy evini terk ederken yanına sadece bu kitabı almıştır.

Eserlerinden okuyup da sevemediğim sadece budala'ydı. Sanırım bunun sebebi diğer kitaplarda yan yana oturmuşum kadar gerçek karakterler varken bu kitabın kahramanı prens mişkin'in saf iyiliğini gerçeküstü bulmamdı. Zor okudum, belki de ben derinliğini kavrayamadım.

Dostoyevski'nin kusursuz bir tekniği yok. Romanları gazetelerde her gün bölüm bölüm yayınlanırmış ve kelime başına para alırmış. Bu yüzden gereksiz yere uzattığı, kendini tekrarladığı kısımlar vardır romanlarında. Rahmetli kumar borçlarını nasıl ödesin başka? Ama onu dosyoyevski yapan kusursuz roman tekniği değil bence, yarattığı karakterler. Etkisinden yıllarca çıkılamayacak karakterleri herkes yaratamaz. Raskolnikov'u, ivan karamazov'u, smerdyakov'u, alyoşa'yı yaratan zekası hayranlık sebebidir. Bu karakterlerin psikolojilerini, bunalımlarını, çaresizliklerini gerçekten anlarsınız. Kitaplarında en sevdiğim kısımlar da karakterlerin derinine, en pis düşüncelerine indiği kısımdır.

Girdimi iki ismin kendisi hakkındaki sözleriyle bitirmek istiyorum.

"psikanaliz hakkında ne biliyorsam dostoyevski'den öğrendim." -sigmund freud

"Dostoyevski okudum, o gün bugündür huzurum yok." -cemal süreya

2. 11 kasım 1821 yılında doğmuş, döneminde değeri anlaşılmamış, maddi anlamda çok sıkıntılar çekmiş, 60 yaşında hayata gözlerini yummuş, kitaplarının hastası olduğum ve çoğunu okuduğum, ünlü rus edebiyatçı, yazar.

"sevmek;güzel birinde aşkı aramak değil, o kişide, beklemediğin bir zamanın beklenmedik bir anında, kendini bulmaktır."

doğum günün kutlu olsun.

3. "Böylesine güzel bir gökyüzünün altında bu kadar kötü insan nasıl yaşayabiliyordu?"

4. Bu yazarın sadece bir kitabını okumak istiyorum derseniz bu 'Yeraltından Notlar' olmalı.

5. "önce biraz ağladılar ama alıştılar şimdi. aşağılık insanoğlu her şeye alışır."