işin içinden çıkamıyorum, lütfen yoruma bakar mısınız?
23 yaşındayım.
aklım erdiği günden beri annemle babam kavga ediyor. her konuda, her şekilde. hatırladığım güzel anların bile ertesi günü kavgadır. çok hatırlıyorum anaokulundan gelip annemle babam yine boşanıyor diye merdivenlerde oturduğumu. konular hep aynıydı, babamın onca variyet içinde cimriliği, kaynana aile muhabbeti, babamın 1 kelime bile muhabbet edilemeyen kavgacı biri olması, annemin de aşırı hassas ve bence biraz da histerik olması. yaşım büyümeye başladı,beni hakem yaptılar. hep taraf tutmaya itilen, ara bulmaya çalışan oldum. annemden "zaten herşey senin yüzünden" lafını duydum (kemik deformasyonuyla doğmuşum ama iyileşmişim,herhangi bir özrüm yok). babam hep annemi tutmakla suçluyor. vesaire vesaire, size 23 yılımı anlatacak değilim fakat ben böyle bir ailede yetiştim, bir de erkek kardeşim var. o ne kadar etkilendi bilmiyorum, genelde her olayda ben aktiftim çünkü.
şimdi evliyim.
beni çok sevdiğine inandığım, kibar, cömert bir eşim var. fakat ben kavgacının önde gideniyim. hep gidecekmiş hep beni terkedecekmiş hep sevmeyecekmiş hep yalnızmışım ya da yalnız kalacakmışım duygularıyla öfkeyle inatla hareket ediyorum. kardeşimde de bende de öfke problemi var..
dün çok canım sıkkındı. çıktım aileme gittim (2 saat yol). eve gittiğimde annem ve babam girer girmez tartışmaya başladı. baktım tansiyon yükselecek sırf taraf olmamak için ikisini de öptüm defoldum gerisin geri yola çıktım. sonrasında ortalık karışmış,hatta pazartesi günü boşanacaklarmışta annem daha koca demezmişte vs vs.. az önce annemi aradım nasılsın diye. bırakıp gittiğim için, katılmadığım karışmadığım için bana kızdı. ben evladıymışım ilgilenecekmişim neden apar topar kaçmışım orada onu tutamaz mıymışım.. ben de taraf olmak istemediğimi çocukları olduğumu kendilerinin 50 yaşında insanlar olduklarını, uğraşmak istemediğimi, kendi hayatımı yaşamak istediğimi söyledim. sonra birşeyler daha saydı. ayarım kaçtı. bıktım artık doğduğumdan beri kavgalarınızdan, madem boşanacaktınız biz küçükken boşansaydınız da bizi de sinir hastası yapmasaydınız dedim. doğurmaktan felan bahsetti orada da doğurmasaydın,ben mi istedim, bana mı sordun dedim.. yüzüme kapattı telefonu.
ben hayırsız evlat mıyım? evlat olmam demek hep hu kavgaya katılmam mı demek? hep dinlemem mi demek? çok yoruldum kızlar. bazen dünyada yapayalnız olmayı istiyorum. sanki daha mı mutlu olurdum. bilmiyorum. buraya yazdım çünkü içimş açmak istedim size. yanlışlarım varsa affedin.