kendini sevmek vesaire
süslüler selam! bu derdimi kiminle paylaşmalıyım bilemedim, o sebeple bu platformda belki benimle aynı sıkıntıyı yaşamış/yaşamakta birileri vardır ve bana yol gösterir diye bu aparatı kullanma kararı aldım. mevzu şu: ben kendimi hiç ama hiç beğenmiyorum. spesifik olmak gerekirse vücudumla azıcık daha barışığım ama mesela yüzüme falan bakamıyorum. cidden bakamıyorum "aynalara düşman olma" vaziyetini ciddi ciddi yaşıyorum şu sıralar. herhangi bir şekilde yansımama falan denk gelirsem tetikleniyorum modum düşüyor aniden. karanlıkta sevişiyorum daima. fotoğraf çekilmekten nefret ediyorum. dişlerimi bile aynaya bakmadan fırçalıyorum. çirkin olduğumu düşünüyorum örneğin ve kendimi değersiz buluyorum. çevremden fiziksel özelliklerime yönelik olumlama da alıyorum fakat hepsi yapay geliyor, çünkü bunları dillendiren ailem ya da erkek arkadaşım oluyor. sürekli kendimi diğerleriyle karşılaştırıyorum. sosyal medya kullanmıyorum, onu bırak diyecekseniz. erkek arkadaşım benim ligimde değilmiş gibi geliyor örneğin. (bunu nasıl çevireyim bilemedim ama he's out of my league demek istiyorum) bunun gibi bir sürü örnek var aklımda. birilerine çekici gelme fikri çok uzak sanki. etrafımdaki herkes 10/10 fakat ben -23/10 gibiyim. ciddi anlamda etrafımdaki bütün kadınları (hepsini) çok albenili buluyorum, kendim hariç. hatta standart birilerinin ne kadar güzel olduğundan bahsettiğim zaman arkadaşlarım da çok şaşırıyor ve benim gönül gözümün açılmış olduğunu, nirvanaya erdiğimi falan düşünüyorlar. gülüp geçiyorum kendi içimde.
vaziyetin hastalıklı bir boyuta ulaşıyor olması beni korkutuyor doğrusu ve yardım almam gerekiyormuş gibi hissediyorum ama nereden nasıl başlarım bilmiyorum. on dokuz yaşındayım.
buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim.
merqueen
mikasa