kurumsal hayat gerçekten çok mu zor, öne çıkan biri değilsek değmez mi?

1. Nerenin kurumsali olduguna gire degisir. Eger hedef odakli biriyseniz kurumsalda her zaman kariyer firsatlari olur. Yukselebilirsiniz. Ama ben 9-5 calisayim kafam rahat olsuncuysaniz size gore degildir tabi.

One cikan olmak icin biraz hirsli olmak gerekiyor. Junior olarak girdigim kurumda 3yil icinde mudurluge yukseldim maasim ciddi anlamda yukseldi. One cikan biri miydim evet ama kari kasima kara gozume degil. nasil yaptim? Her sene mudurunuz size bazi goallar set ediyor, bunlar is tanimizin icinde olabildigi gibi cogu zaman is tanimizda olmayan ekstra seyler presentasyonlar vs oluyor. Bunlari tamamlarsaniz iste "met, partically met, exceeded " gibi degerlendiriliyorsunuz ona gore bonus ve terfi aliyorsunuz. Her sene exceeded yaptim ve hakkimi da verdiler. Haaa ben girdigimde benden yuksek pozisyonda olan ve biz yukselmiyoruz uhuhu diye aglayan ablalar var ki bunlarin cogu kolunu bile kipirdatmaya usenen tipler, sunum vs dersin arkalarina bakmadan kacarlar. 

2. bence işin kendisi değil de insanlar işimizi zorlaştırıyor.

müdürün veya direktörünün zaman yönetimi yoksa ve sana son dakika görevler veriyorsa sağlıksız bir şekilde yürüttüğün bir iş yükün olur. benim müdürüm sürekli bir şeyleri son dakika ister. yukarıdan kendisine zamanında bir rapor veya sunum istendiğinde bile bana son gün söyler. müdürün senin başarıların üzerinden kendine pay biçmek isteyen fırsatçı biriyse seni fazla fazla çalıştırıp senin işlerini sahiplenir. bir yöneticim benden tonla para verip sahada bir araştırma şirketi tarafından yapılması gereken bir araştırmayı benden istedi. kendisi benden alacağı şeylerle üst yönetime sunum yapacaktı. tepeden inme kararlar alınan ve liyakatsiz insanların doldurulduğu bir yerse kendine saygı duymadığın işler yapmak durumunda kalırsın. sürekli "allam ben napıyorum" diyip durursun. ekip arkadaşların ömür törpüsü de olabilir seni motive eden insanlar da olabilir. üstlerinin gözüne girmek için fazla mesai yapıp görev tanımında yer almayan şeyleri bile yapan ekip arkadaşları dengeleri bozar. bir birimlik iş yapması gerekiyorken iki iş birimi yapıyorsa ve sen bir birimlik iş yapmaya devam edersen göze batarsın. ama senin ufkunu genişleten, yaptığın işi hakkıyla yapmanı sağlayacak şeyler öğreten, eğlenceli mesai arkadaşların ve kaliteli işler çıkarmaya çalışan ekipler ve yerler de yok değil.

3. Zor. Sonu gelmeyen bir yaris, surekli kendini kanitlama zorunlulugu, kendi kurallarini yaratan yoneticiler, manipulasyonlar ve yetersiz hissetmeler. Ama tum bunlarla bas edebildiginde isini yapip cikiyosun. kimisine bu rekabet ortami iyi bile geliyor. Ben ise ilk girdigim andan itibaren belirli sinirlar koydum. Benden sonra giren ekip arkadasim bunu yapmadi. Simdi o yaptigi sunumlarda eksiklikler konusunda azar yemeye varan feedbackler aliyor, ben bir seyi eksik yaptiysam bana daha insancil sekilde aktariyor yoneticim. Onunla ayni fikirde olmadigimda acikliyorum, eger soyledigi seyin hicbir mantigi yoksa soylediklerini kabul etmek icin mantikli bir zemine oturtmam gerektigini anlatiyorum. Konu uzerine tartisip fikir alisverisi yapiyoruz boylece. Bazen o benim dedigime geliyor bazen ben onun dediklerinde hakli yanlar bulup anliyorum o zaman su sekilde ifade edebilir miyiz bu durumu? Gibi onerilerde bulunuyorum. Diğer ekip arkadasim cogunlukla yöneticiyi hic dinlemeyip lafini boluyor ve hemen dogru haklisin hic dusunmedim ilk aklima geleni soyledim gibi cevaplar veriyor. Boyle olunca iletisimsizlik ve sorunlu bir yaklaşım cikiyo ortaya. Bu tamamen benim tecrubem ve gozlemlerim. Farkli sirket farkli kulturle ve farkli insanlar iste. Senin dikkat etmen gereken sınırlar cizmek, bu sınırlar dogrultusunda hareket etmek, mantikla yaklasmak ve durust olmak. Sonrasi biraz karsindakine de bagli olarak sekilleniyor.

4. a4 konu dışı olacak ama ne kadar geliştirmişsin kendini, hayran kaldım. iletişim101 gibi okudum.

5. "Her sene mudurunuz size bazi goallar set ediyor" ııyyyyykkkk kurumsalı bırakma sebebimin tek cümlelik özeti gibi gerçekten

6. ay hakkaten yani kurumsalda, plazada çalışmak düzgün türkçe konuşmaya engel değil. beyaz yakayım ben de ama şu çok itici bir jargon ya hoff.

7. yukarıdaki yorumlara ben de katılıyorum bu kurumsaldan kurumsala değişir. Sektörünün dünya devi bir şirkette çalışıyorum, rastgele biri ofise gelse köşe başında 30 kişinin çalıştığı bir start up sanar. İnsanlar hala çocuk gibi davranıyor çünkü; liseli gibiyiz çalışırken. Kendimi de dahil ediyorum bu gruba... İnsanın hayattaki hedefi önemli sanki ama böyle bir ortamda. Mesela 10-15 yıldır çalışan insanlar var, gram bir şey katmamış kendine burada. Evlenip çocuk yapmış ve kolay yapılan bir iş olarak görüp 2 yıldır çalışanla hemen hemen aynı kazanıyor gibi, şikayeti yok. (yargılamıyorum kesinlikle, örnek olarak gösteriyorum) Öte yandan bir yerlere gelmek istediği çok belli olan bir kadın çalışan var, haftada kaç saat mesai yapıyor ben bile takip edemiyorum ama değerini gördüğünü hiç düşünmüyorum, hiçbir şey yapmayan erkek çalışandan çok da değerli görülüyor gibi gelmiyor bana yöneticiler tarafından. (Bilirsiniz özellikle "abi" çeken erkek çalışanlar hiçbir şey yapmasa da çok değerlidir.) O da her performans görüşmesinden ağlayarak çıkıyor. Benim gibiler var bir de, gelecek kaygısından ne işten çıkabiliyorlar ne de bu işte bir gelecek görüyorlar... Öne çıkan biri olmak için "mış" gibi yapmak gerekiyor bence. geçtiğimiz hafta bu konuda yöneticimden eleştiri aldım mesela, her şeyi yaptığımı ama bunun reklamını yapmadığımı söyledi. Bana da "bakın ben bunu yaptım şununla anlaştım" diye toplantılarda duyurmak hiç mantıklı gelmiyor. Ben biraz dağıttım ana fikri, sanırım patlamaya ihtiyacım varmış benim de. :)