yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    3 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    mutlu olamıyorum,yaşamda bir anlam göremiyorum,yardımcı olun lütfen?

    daha 17 yaşındayım.geçen yıl yaşadığım psikolojik sorunlardan sonra toparlanamadım bir türlü.üniversite sınavına hazırlanıyorum ama resmen hedefim yok çünkü hiçbir şeye karşı bir sevgi hissedemiyorum.geleceğe dair hiç umudum yok.çok iyi bir üniversiteye gittiğimi düşünsem bile mutlu olamıyorum.yaşamakta bir anlam göremiyorum. geçen yıl ağlamaya,üzülmeye o kadar alıştım ki şuan kendimi mutsuz edecek şeyler arıyorum resmen. evde olmaktan nefret ediyorum,sürekli kavga ve bağrışma var.okulda kalıyorum ve eve gece gidiyorum ama okulda kalmaktan da bıktım artık.hiçbir ortamda düzgün çalışamıyorum çünkü her yer beni boğuyor.sevdiğim birileriyle konuşmaya çok ihtiyaç duyuyorum ama yakın olduğum kimsem yok.çok yoruldum,bıktım. ders çalışmak için evde kalsam olmuyor dışarı gitsem yine olmuyor.ne yapacağımı şaşırdım.insanlar hayallerindeki üniversiteleri düşünüp motive olup daha çok çalışırken benim böyle bir motivasyon kaynağımın olmasının aksine umutsuz oluşum çalışma isteğimi yok ediyor.ne yapmalıyım?yardımcı olun lütfen.

    1. Şuan yazacaklarım belki sana manasız gelicek ama inan süslü bu dönemler de geçicek, yalnız kendini mutsuzluğa sürükleme. Evde kalmak istemiyorsan kurslara yazılabilirsin. İsmek olsun - belediyenin halk eğitim merkezleri olsun buralarda ki ücretsiz kurslardan yararlanabilirsin. Zamanın da belediyenin tiyatro kursuna gitmiştim, bu sayede içine kapanık bir insan olmaktan çıktım bir çok güzel arkadaşlıklar edindim. Ve ilerde mutlu olacağım alanı belirledim:)

    20 ekim 2018 19:14

    2. Lise zamanlarında bahsettiğin durumları ben de yaşadım ve maalesef bunun hayatıma yön vermesine izin verdim. Elimde olsa şöyle bir 5-6 yıl öncesine gider sağlam bir şamar atardım kendime. Yakınmak için dahi olsa mesaj atabilirsin. Konuşmak yeterli gelmeyecek olsa da belki bakış açına faydam dokunabilir.

    21 ekim 2018 13:30

    3. merhaba süslü, ben de 16 yaşındayken çekirdek ailemden birini kaybettim. bugün 22 yaşındayım ve henüz toparlandım diyebilirim. 

    o dönem kendimi saldım, üniversite sınavına çalışmayı bıraktım ve istediğim bölümü belki de iki soruyla kaçırdım. ama şimdi geçmişe dönüp bakınca biliyorum ki o an elimden gelen oydu.

    lütfen sakin ol, zamanla oluyor hatta belki çok zaman alıyor ama işler sonunda düzeliyor. sonunda karayı görüyoruz. 

    o zamanlar kendimi çok yalnız hissediyordum, birinin elimden tutmasına ihtiyacım vardı. belki sen de böyle hissediyorsundur, eğer böyleyse lütfen bana mesaj at. 

    21 ekim 2018 14:12