yaşlanmak

13. henüz yirmi ikiyim ama öyle yaşlanmış hissediyorum ki kahrolsun patriyarka ve çocukluktan beynimize kodlanan öğretileri. hala kendimi ergen gibi görüyorum yaş biraz da olsa ciddileşse de sanki içimde hala çocuk var. İnsan yaşı ne olursa olsun ne yaptığını,nasıl hissedeceğine hep kendi karar veremiyor diye kendimi rahatlatmaya çalışıyorum. Tiktok ve globaldeki akımlar sağ olsun çok korkuyorum yaşlanmaktan. şimdiden ''daha iyi'' ''efektif'' bulduğum cilt bakımı ürünlerine geçtim.. çok kızıyorum kendime ama engel de olamıyorum. 25 yaşından sonra kadınlara stk'si geçmiş ürün gibi davrandıkları için her ne kadar iğrensem de bir türlü bu durumla barışamıyorum. Yaşlanmamak için insan güneşten şimdiden kaçar mı? yaşlanma karşıtı ürünleri,asitleri yirmi ikisindeyken kullanır mı?

12. Dünya Sağlık Örgütünün yeni sınıflama listesine göre; 0-17 yaş arası "ergen", 18-65 yaş arası "genç", 66-79 yaş arası "orta yaş", 80-99 yaş arası da "yaşlı" olarak güncellendi. Türkiye'de ise kadınlar için yaşam süresi beklentisi 80 yıla yeni ulaştı. Dolayısıyla hepimiz yaşlanmadan, genç öleceğiz. Yaşlılıktan korkmaya gerek yok gençler:)

11. Bazen çok güzel bi kadın görüyorum, yaşlı ama. O gözler, o ten rengi bazısının bi gamzesi kalmış. Belli diyorsun "gençliğinde ne güzeldi kim bilir" ama geçiyor gidiyor. işte benim kilit noktam. Gençliğini doyasıya yaşarsan sanırım çok da rahatsız etmeyecek bi durumdur. Ve her yaşın bir güzelliği olsa da gençliği pişman olmadan doyasıya yaşayın.

10. yaşlıların kıymetini bilmediği bir lükstür.

hayallerini gerçekleştiremeden, daha yaşayamadan, trafik kazasında, bir maganda kurşunuyla, yan baktın diye çıkan kavgada ölen insanların olduğu dünyada büyük bir lükstür.

9. okulda bahar şenliği varken tüm aktiviteleri pas geçip marketten taze fasulye alıp evin yolunu tutmak ruhumun yaşlandığına delalet.

(gizlinot: kendime bunun için kızıyor olmam da ölmediğime işaret ediyor galiba)

8. bedenen herkes gibi yaşlanacağız, tabii kendimize iyi baktığımız sürece güzel yaşlanmak , yaş almak elimizde. bunu reddedecek değilim zaten doğanın kanunu yani.

gel gelelim ruhen yaşlanmayı , yaş geçti artık deyip erkenden bu psikolojiye girmeyi kabul etmeme hakkımı sonuna kadar kullanacağım. espriyle günlük hayatta, hatta bazen girdilerde bile yaşlanıyorum desem de (gizlinot: swh )

7. benim için 60'tan sonrasını tanımlayan kelime.

çocukken hep 30 yaşındayken süper olucam gibi bir his vardı içimde o yüzden 30 yaş sendromunu falan yaşamadım. 30larımı yaşadığım şu dönemde kendimden, vücudumdan, cildimden, güzelliğimden çok memnunum. eskisinden daha güzelim bikere :) şimdi de 40 yaşında 50 yaşında hoş kadınları hayranlıkla izliyorum, bir çok zevk sahibi olmayan, kendine güvensiz, akılsız 20 yaşındaki kızlardan çok daha güzeller benim için.

cidden bunlar avuntu cümleleri değil, gençken insan kendine yakışanı tam bulamıyor, yüz şeklini cildini daha da önemlisi kendini tanımıyor. hem fiziksel hem davranışsal bi dolu saçmalık yapıyor.

şimdi mesela damak tadımdan müzik zevkime çok daha rafine zevklere sahibim, neyin yakıştığını neyin yakışmadığını biliyorum, hayatıma nasıl insanların girebilip hangi manyakların dışarda kalacağı çok bariz.

en en en önemlisi hayatıma istediğim gibi yön verebiliyor, istediğimi yapabiliyorum (evet çocuk yapmadım)

bilgi, deneyim, kendine güven, bir de kendine vücuduna iyi baktıysan ve genler de sağlamsa muazzam güzel bir olay, korkmayın. (olmadı yüz gerdirirsiniz yea kırışıktan korkmak da neymiş)

6. bende, aklimin uzerindeki kontrolumu kaybetmeyi ve istedigim insan olamadan olume yaklasmayi cagristiran kavram. bok yesin.

5. Beni oldukca korkutan ve endiselendiren acimasiz durum.

Endiselenmemin bir sebebi fiziksel gorunus. Vucudumun iki sene oncesi gibi olmadiginin farkindayim. Yasim (26) ilerledikce aradaki seneler gibi fark da acilacak, biliyorum. Ama her defasinda aklima omrunun son demlerinde hafiza problemi yasayan buyukannemin burusmus ellerine bakarak "ellerim... ellerim ne hale gelmis!" Diye sasirmasi, gencken pamuk gibi purussuz cilde sahip anneannemin kirisikliklarla dolu yuzu geliyor.

Bir diger korktugumsa baskasina muhtac olmak. sagligimi, ozellikle de akil sagligimi yitirmek, yasadigim hayati unutmak, bilincimi kaybetmek ve kendime yetemedigimden yasamak icin baskalarina mecbur kalmak.

Zaman cok acimasiz. Etrafimizdaki tum yaslilar bir zamanlar cocuktu, gencti. Omrum varsa maalesef ben de yaslanacagim ama o kadar korkuyorum ki yuzundeki kirisikliklarla barisik bir ihtiyar olma ihtimalim yokmus gibi geliyor. Kendimi yavas yavas botoks canavarina mi donustururum onu da bilmiyorum ama ondan da korkuyorum.

Bu konu ile ilgili bir film var: arrugas. Yaslanmanin depresif yanini cok guzel ele almislar, tam da benim korktugum seyleri. Imkaniniz olursa izleyin, ne demek istedigimi daha net anlayacaksiniz.

4. 25 yaşında en büyük paranoyalarimdan biri olduğunu keşfettim. Son zamanlarda yüzümde ince mimik çizgilerinin belirginlesmesi yetmezmis gibi akne skarlari da edindim ve "kolajen" diye yatip kalkıyorum. Araştırma yaparken cildi yaralı ve kırış kırış insanlarin yüzüne bakmaktan oyle bir depresyona giriyorum ki, hala genç ve büyük oranda pürüzsüz olan cildimi hatirlamak için aynaya bakmam gerekiyor. Sonra sandığım kadar kötü degilmis diye bir oh çekiyorum. Zihin tuhaf şey.